Jak niepłodność wpływa na psychikę kobiety? Zobacz, jak sobie pomóc

Osobom, które wiedzą już, że z powodu różnorodnych trwałych uwarunkowań nie mogą zostać rodzicami, zwykle łatwiej jest zaakceptować ten fakt. Po usłyszeniu diagnozy mogą przeżywać smutek, żal, złość do siebie lub partnera czy nawet wpaść w depresję.

Ostateczna i jednoznaczna opinia specjalistów, nie pozostawiająca cienia nadziei na zmianę sytuacji i pola do walki o biologiczne potomstwo, powoduje doświadczanie poczucia straty w swoim życiu i swoistą żałobę.

Warto wtedy udać się po pomoc do psychologa, który pomoże nam przejść przez kolejne jej etapy i poszukać alternatywnych rozwiązań. Czas leczy rany i ostatnim stadium żałoby jest akceptacja faktu, że nie będziemy mieli biologicznego dziecka.

Co, jeśli specjaliści nie mogą znaleźć przyczyny niepłodności?

Z kolei osoby, którym specjaliści nie potrafią wskazać fizycznej przyczyny mogą nieustannie myśleć o tym, dlaczego ich to spotkało, dlaczego nie mogą zajść w ciążę. Brak jednoznacznej diagnozy lekarzy daje pole do niepotrzebnych domysłów i wzajemnego obwiniania się.

Osoby te podejmują nieustanną walkę o dziecko, poddając swoje życie kolejnym rytuałom i czynnościom mającym na celu zapłodnienie. Próbują w ten sposób uzyskać kontrolę nad tym obszarem swojego życia.

Ciągła walka o biologiczne potomstwo utrudnia akceptację trudnej sytuacji i może być wykańczająca fizycznie oraz psychicznie. Może też potęgować przygnębienie, smutek, żal i powodować depresję. Dobrze wtedy skorzystać z pomocy psychologa, który pomoże poradzić sobie z problemem.

Nieco inaczej mają osoby, które wiedzą, że ich niepłodność związana jest z czynnikami psychologicznymi. Ich nadwrażliwość i tendencja do nadmiernego przeżywania może potęgować stres i frustracje. Osoby te mogą stresować się tym, że się stresują, powodując powstawanie błędnego koła. Mają one świadomość, że ich organizm fizycznie jest przygotowany do zapłodnienia, często więc podejmują nieustanną  i męczącą  walkę o dziecko.

Im bardziej się starają, tym większa jest frustracja i tym trudniej zajść w ciążę. Warto udać się wtedy do psychologa, który nauczy nas sposobów relaksacji i odprężania się oraz konstruktywnego radzenia sobie ze stresem.

Badania pokazują, że coraz częściej diagnozowana niemożność posiadania dziecka przy jednoczesnym pragnieniu potomka jest bardzo trudna dla naszej psychiki.

Dla wielu osób dziecko jest naturalnym etapem życia w związku, jest niemal konieczne do tego, aby być szczęśliwym i mieć udane małżeństwo. Osoby te zastanawiają się wtedy, czy związek małżeński bez potomka ma sens i czy można być wtedy szczęśliwym. Czują pustkę, nudę i smutek. Pojawiają się wątpliwości dotyczące sensu życia. Widok par z wózkami czy też małymi dziećmi niejednokrotnie sprawia przykrość.

U kobiet może pojawić się lęk, że partner znajdzie sobie inną, z którą będzie mógł zrealizować swoje pragnienie posiadania potomka. Do tego dochodzi poczucie winy. Kiedy kolejne próby  zajścia w ciążę kończą się niepowodzeniem narasta frustracja, żal, złość na siebie lub na partnera i ogromny smutek, że nie możemy zrealizować swoich pragnień.

Bardzo niekorzystna jest również presja otoczenia. Nierzadko rodzina czy znajomi pytają, czy myśleliśmy o dziecku, czy planujemy ciążę. Niejednokrotnie zdarzają się komunikaty ze strony bliskich dotyczącego tego, że mamy już tyle lat, jeśli nie teraz to kiedy?  Jest to tym bardziej obciążające jeśli bardzo się staramy, a niestety pomimo licznych starań, nie udaje się.

Zwykle czujemy wtedy żal do siebie, złość na osobę, która tak mówi i smutek. Poczucie winy pogłębia niską samoocenę, możemy czuć się gorsi od innych kobiet, które urodziły dziecko. Może to doprowadzić nawet do depresji.

Być może wystarczy skorzystać z pomocy lekarza specjalisty, brać odpowiednie leki czy też udać się na zabieg lub operację. W Polsce jest wiele ośrodków leczenia niepłodności.

Dobrze też skorzystać z pomocy psychologa, który udzieli nam wsparcia w trudnych dla nas chwilach, pomoże rozładować napięcie i odnaleźć się w obliczu choroby.

Jak przetrwać ten czas oczekiwania na dziecko?

Dobrze jest mówić głośno o swoim problemie wśród przyjaciół i zaufanych ludzi. Podzielenie się obawami, lękami i zmartwieniami z bliskimi zazwyczaj przynosi ulgę, poprawia nastrój i dodaje energii do działania.

Nie ma też sensu udawanie osoby twardej, gdy wewnątrz czujemy się rozbici i przygnębieni na widok koleżanki w ciąży czy też kolejnego noworodka w rodzinie. Jeśli czujemy, że spotykanie się ze znajomymi jest dla nas zbyt trudne z tego powodu, dajmy sobie prawo na ograniczenie ilości kontaktów przez jakiś czas. Przebywanie w towarzystwie zadowolonych mam może zwiększać nasze cierpienie.

Warto też zrobić sobie przerwę i odpocząć od starań i ściśle kontrolowanych stosunków z partnerem. Codzienne  rytuały w postaci mierzenia temperatury czy kontrolowania ilości śluzu i nieustanne myślenie o dziecku może być bardzo męczące. Tymczasem nasze marzenie może spełnić się właśnie wtedy, gdy na chwilę odpuścimy starania.

Oczekując na dziecko dobrze jest znaleźć sobie jakieś ciekawe zajęcie oraz nie zapominać o swoich zainteresowaniach i hobby. Pozwoli to na zrelaksowanie się i oderwanie myśli od problemu. Spróbujmy cieszyć się życiem, spotykać się ze znajomymi, śmiać się, podróżować i robić to, na co mamy ochotę. Warto zadbać też o relację z partnerem. Wzajemne wsparcie w procesie leczenia zwiększa szansę na poczęcie dziecka i zacieśnia związek.

Co, jeśli okaże się, że nigdy nie zostaniemy rodzicami?

Jeśli wiadomo już, że nie jesteśmy w stanie tego przeskoczyć i nigdy nie będziemy mieli  biologicznego potomstwa, należy dopuścić do siebie fakt, że w życiu zdarzają się różne sytuacje i problemy, na które nie mamy wpływu. Ważne jest, abyśmy nie obwiniali się o to.

Dobrze jest mieć świadomość, że brak posiadania dziecka nie obniża w żaden sposób naszej wartości jako kobiety, mężczyzny czy człowieka. Jeśli pojawiają się więc myśli typu „jestem gorsza bo nie jestem matką” należy stopować je i udać się po pomoc do psychologa. 

Wiele osób mających problem z brakiem możliwości zapłodnienia popada w depresję. Dotyczy to zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Często niezbędna jest wtedy pomoc specjalisty, ponieważ sami możemy sobie z tym nie poradzić.

W pierwszej kolejności dobrze jest zastanowić się, jak ważna jest dla mnie relacja z partnerem lub partnerką oraz czy możliwe dla nas jest budowanie i zacieśnianie małżeństwa bez dzieci czy też lepiej się rozstać, gdyż wtedy poniesiemy mniejsze koszty psychologiczne.

Warto otwarcie i szczerze ze sobą porozmawiać. Dzięki temu możemy zrozumieć się nawzajem, rozwiać  wszelkie wątpliwości, określić swoje priorytety  i wartości, jakimi się kierujemy i możliwości dalszej kontynuacji  wspólnego życia.

Konfrontacja z trudnymi zagadnieniami może być dla nas bardzo bolesna, możemy spotkać się też z odrzuceniem. Aby poradzić sobie  z trudnymi obszarami warto skorzystać z pomocy psychologa lub też udać się na psychoterapię par. Pozwoli ona na otwartą konfrontację potrzeb, poglądów i oczekiwań obojga partnerów oraz odbudowanie relacji, wypracowanie kompromisów lub też  podjęcie decyzji o rozstaniu i przepracowanie go.

Warto poszukać  z partnerem wspólnych celów, marzeń, hobby czy też sposobów na atrakcyjne spędzanie czasu, na przykład podróżowanie po świecie. Kiedy obszar, w którym chcemy się realizować jest zablokowany, dobrze jest przy pomocy psychologa odnaleźć nowy cel i sens swojego życia. Przekierowanie energii z obszaru, w którym mamy braki na inny obszar, w którym możemy się realizować, z pewnością pozwoli nam na odczuwanie satysfakcji z życia i spełnienia w związku.

Można na przykład skupić się na budowaniu kariery zawodowej i realizować się w tym obszarze, zdobywając kolejne dyplomy i awanse. W ten sposób oczywiście nie wyeliminujemy braku, jaki pozostaje w życiu z powodu braku biologicznego potomstwa, ale pomimo tego braku będziemy mogli cieszyć się życiem i związkiem z partnerem, odczuwać satysfakcję z realizacji osobistej lub zawodowej.

Dobrze rozważyć też alternatywę w postaci sztucznego zapłodnienia, jakim jest in vitro,inseminacja czy też mikromanipulacja.  Być może okaże się to dobrym rozwiązaniem naszego problemu.

Niektórzy rodzice decydują się na adopcję dziecka. Jest to niewątpliwie bardzo trudna decyzja, którą być może warto rozważyć przy współpracy specjalistów z dziedziny psychologii. Decyzja ta wymaga bowiem akceptacji faktu, że nasze dziecko nie będzie miało naszych genów.

Nie wszyscy mogą być biologicznymi rodzicami. Jeśli bardzo kochamy dzieci możemy również pomyśleć o stworzeniu dla nich rodziny zastępczej. Czasami zaangażowanie się w pomoc dzieciom, na przykład z domu dziecka lub też praca zawodowa z dziećmi, na przykład w świetlicy środowiskowej, w szkole, przedszkolu, domu dziecka może przynieść nam dużo radości.

Omawiając problem niepłodności warto uświadomić sobie, że małżeństwo to relacja dwojga ludzi, która nie zakłada konieczności pojawienia się potomka, a jedynie taką możliwość. Oznacza to, że z definicji, jak i wtedy, gdy partnerzy wyrażają na to zgodę lub też gdy jest to ich wybór, małżeństwo  bez dziecka ma sens i nie jest czymś gorszym od małżeństwa, w którym wychowuje się potomek.

Jeśli jednak posiadanie dziecka jest bardzo istotne i stanowi podstawową wartość w życiu dwojga ludzi, warto pomyśleć nad różnymi  rozwiązaniami tego problemu.