Objawy poronienia, przyczyny i postępowanie. Co musisz wiedzieć?

Poronieniem kończy się około 20 procent ciąż. Najczęściej w pierwszych tygodniach. Wiele kobiet nawet nie zdaje sobie sprawy, że doszło do poronienia, bo nie mają świadomości, że są w ciąży. Nie zawsze też znane są przyczyny poronienia. Ważne żeby wiedzieć, jakie są objawy wczesnego poronienia, bo być może będziesz potrzebować opieki medycznej.

W czasie owulacji jajnik uwalnia jajo płodowe, które porusza się w kierunku macicy. W czasie, kiedy jest w jajowodzie lub dociera do macicy może dojść do zapłodnienia przez plemniki. Po zapłodnieniu zaczyna się dzielić na komórki; około 10 dnia, blastocysta zagnieżdża się w macicy.

Po zagnieżdżeniu zarodka, rozwijające się łożysko zaczyna wytwarzać progesteron, który ma chronić embrion przed odrzuceniem. Jeżeli jednak wytwarzanie progesteronu jest zbyt małe może dojść do złuszczania się błony śluzowej macicy i pojawienia się obfitej miesiączki. 

Objawy wczesnego poronienia mogą przypominać po prostu ciężki okres, w związku z czym wiele kobiet nawet nie ma świadomości, że nastąpiło poronienie.

Wśród wczesnych poronień najczęściej wyróżniamy:

Poronienie samoistne - jest spontaniczną utratą ciąży z przyczyn naturalnych, przed 20 tygodniem i kwalifikuje się je wtedy jako poronienie wczesne.

Poronienie niezupełne - występują objawy utraty ciąży i obumarcie jaja płodowego, jednak macica nie oczyszcza się całkowicie i potrzebna jest pomoc lekarska. Potrzebne jest przeprowadzenie zabiegu łyżeczkowania.

Poronienie zatrzymane - (missed miscarriage). Kobieta podczas usg dowiaduje się, że ciąża przestała się rozwijać pomimo braku oznak z strony organizmu. W takiej sytuacji podaje się specjalistyczne leki lub wykonuje zabieg łyżeczkowania macicy.
 

Poronieniem kończy się jedna na pięć ciąż, najczęściej przed dziesiątym tygodniem ciąży. Niektóre kobiety od samego początku czują, że są w ciąży, inne nawet tego nie podejrzewają, ale u obu grup samoistne poronienie będzie wyglądać  podobnie.

Krwawienie, czyli najczęstsze objawy poronienia

W czasie zagnieżdżania się zarodka może pojawić się plamienie, ale jest ono dużo słabsze niż podczas menstruacji. Jeśli jednak podejrzewasz, że jesteś w ciąży, te objawy są niepokojące: 

• plamienie brązowe lub jasnoczerwone, któremu towarzyszą (lub nie) skurcze,
• krwawienie ze skurczami lub bez,
• pojawienie się jasnoczerwonej krwi,
• obfite krwawienie, podczas którego zużywasz więcej niż jedną podpaskę w ciągu godziny,
• krwawienie, które zawiera skrzepy lub tkanki,
• krwawienie, które pojawia się nagle i staje się coraz bardziej obfite,

Koniecznie skontaktuj się z lekarzem lub położną!

Skurcze, jako objawy poronienia

Łagodne skurcze pojawić się mogą już w czasie zagnieżdżania zarodka i często towarzyszą kobietom przez całą ciążę, ale pojawienie się tych wymienionych w dalszej części artykułu powinno budzić niepokój.

Normalne skurcze są łagodne i przemijające, jeżeli jednak pojawiają się:

• skurcze silniejsze niż menstruacyjne, 
• silne bóle w okolicy krzyża,
• skurcze utrzymują się przez długi czas,
• skurczom towarzyszy krwawienie

to mogą być to objawy zbliżającego się poronienia. Jak najszybciej skontaktuj się z lekarzem lub położną.

Wyciek wodnistej wydzieliny lub śluzu

Pojawienie się biało-różowego śluzu lub strzępków tkanki jest powodem do niepokoju, gdyż może to być tkanka łożyska. Nagłe pojawienie się dużej ilości wydzieliny może również wskazywać na poronienie bez krwawienia. Koniecznie jedź do szpitala.

Pozostałe objawy poronienia wczesnego

• niewytłumaczalna utrata wagi (chociaż sporo dziewczyn w pierwszym okresie ciąży chudnie, co jest spowodowane złym samopoczuciem, mdłościami, czy wymiotami),
• nieoczekiwany zanik objawów ciąży, np. obrzmienia piersi. Może się okazać, że ciąża obumarła.
• brak czynności serca płodu podczas badania USG

Jeśli podejrzewasz, że byłaś w ciąży koniecznie skontaktuj się z lekarzem lub pojedź do szpitala. Lekarz wykona badanie, żeby sprawdzić, czy doszło do utraty i czy macica prawidłowo się oczyściła. Być może trzeba będzie włączyć farmakologię lub przeprowadzić zabieg łyżeczkowania.

We wczesnej ciąży (do 10 tygodnia ) wykonuje się najczęściej (w znieczuleniu ogólnym) zabieg łyżeczkowania macicy z usunięciem obumarłego płodu. W niektórych szpitalach wywołuje się poronienie farmakologiczne, czyli podaje się leki powodujących obkurczenie macicy, a następnie wydalenie jej zawartości. Ta metoda pozwala często uniknąć zabiegu łyżeczkowania. 

Lekarz może ci zasugerować dodatkowo badanie lub badania, które być może pozwolą ustalić przyczynę utraty. 

Jeżeli straciłaś ciążę i potrzebujesz porozmawiać dołącz do mam na forum, które przeżyły równie bolesną stratę.

Strata po 14 tygodniu wywołuje dużo większy szok i niedowierzanie przyszłej mamy. O późnym poronieniu mówimy, kiedy dziecko umiera między 14 i 24 tygodniem ciąży, czyli w drugim trymestrze.

Niebezpieczne objawy to:

• brak ruchów płodu (w późniejszej ciąży),
• krwawienie,
• bóle krzyża i pleców,
• silne skurcze macicy,
• skurcze parte,
• mogą odejść wody płodowe (płyn owodniowy), ale mogą pozostać nienaruszone, aż do porodu dziecka,
• stwierdzenie podczas badania zbyt wczesnego rozwierania szyjki macicy

W następstwie pojawia się wydalenie płodu oraz wydalenie łożyska.

Takie poronienie może mieć bardzo gwałtowny przebieg, któremu nie można zapobiec. Może się przydarzyć w domu, w szpitalu lub w innym miejscu. Dlatego jeśli jakieś objawy budzą twój niepokój koniecznie pojedź na izbę przyjęć do najbliższego szpitala.

Czasem bywa tak, że organizm mamy nie daje żadnych sygnałów, które świadczyłyby o tym, że dzieje się coś złego. Dopiero wizyta u lekarza i badanie usg pokazuje, że dziecko zmarło.

Jeśli dziecko nie żyje, to  lekarze muszą podjąć decyzję dotyczącą dalszego postępowania. Można zastosować dwa rodzaje postępowania: wyczekujące lub czynne. W pierwszym przypadku czeka się na samoistny poród, który pojawia się po około 2 tygodniach od śmierci płodu. Jednak często, ze względu na psychikę kobiety, lekarz decyduje o wywołaniu porodu.

W bardziej zaawansowanej ciąży zabieg jest dwuetapowy. W pierwszym etapie podaje się leki wywołujące czynność skurczową i poród obumarłego płodu. Później w znieczuleniu ogólnym odbywa się łyżeczkowanie, po to żeby kobieta nie miała problemów z zajściem w kolejną ciążę.

• Plamienia lub krwawienie, które może być obfite. Krew może zawierać skrzepy, jak  również tkanki - szczątki płodu lub inne tkanki ciążowe.
• Skurczów, bólów podbrzusza oraz krzyża.
• Parcia na pęcherz – w szpitalu dostaniesz pojemnik i do niego będziesz oddawać mocz, bo często w czasie jego oddawania dochodzi do wydalenia płodu lub  tkanek.
• Nudności,wymiotów, biegunki – to bardzo indywidualne i dotyczy tylko części kobiet. Jest to efekt, który może nastąpić po podaniu leków lub jest to reakcja organizmu na poród.
• Uczucia zimna lub gorąca, dreszczy.

Na końcu następuje poród. To najbardziej traumatyczny moment dla mamy, dlatego tak ważne żebyś była wtedy pod opieką  zarówno personelu, jak i bliskiej osoby (jeżeli to możliwe).

Po poronieniu pojawia się krwawienie, a później plamienie, które może trwać do kilku tygodni. Możesz odczuwać w podbrzuszu ból podobny do miesiączkowego. Jeśli dolegliwości bólowe  lub krwawienie narastają, lub jeśli pojawią się upławy o brzydkim zapachu konieczny jest kontakt z lekarzem.

Jeśli do utraty ciąży doszło w późniejszym jej okresie, piersi mogą być obolałe i może pojawić się laktacja. W szpitalu poproś o leki, które ją wstrzymują.

Organizm po poronieniu musi mieć czas aby powrócić do  równowagi. To okres, kiedy możesz czuć się bardzo osłabiona i zmęczona. Wpływa na to również emocjonalne wyczerpanie. Warto sobie dać czas na powrót do zdrowia, jednocześnie jednak nie wycofując się całkowicie z życia. Z badań wynika, że oddawanie się rutynowym czynnościom pomaga szybciej poczuć się lepiej.

Wady genetyczne zarodka. 

To jeden z najczęstszych powodów, bo dotyczy aż 60-80 proc. wczesnych poronień. Organizm kobiety usuwa zarodek, w którym wykrywa nieprawidłowości w strukturze kodu DNA czy liczbie chromosomów. Wadliwe geny mogą być dziedziczone, albo powstać po zapłodnieniu.

Wiek kobiety 

Coraz więcej kobiet decyduje się na późne macierzyństwo. Ma to plusy, bo często są to osoby, które mają ustabilizowaną sytuację życiową. Jednak po ukończeniu 30. roku życia  następuje spadek płodności i będzie się ona obniżać w kolejnych latach. Coraz więcej cykli może mieć przebieg bezowulacyjny. Po 35 roku życie zwiększa się prawdopodobienstwo utraty ciąży, a po 40. może wynosić prawie 50%. U pierworódek jest ono minimalnie niższe niż u kobiet, które poczęły kolejne dziecko.

Infekcje bakteryjne lub wirusowe

Kiedy jesteś w ciąży naturalnie dochodzi do obniżenia odporności. W rezultacie masz większą podatność na infekcje. Jeśli na początku ciąży dojdzie do zakażenia wirusem ospy, różyczki czy wirusem opryszczki może to skutkować utratą ciąży.  Również zakażenia Escherichią Coli, Chlamydią trachomatis, Mycoplasmą i grzybicze – grzybami z rodzaju Candida mogą być niebezpieczne dla rozwijającego się zarodka.

Nieprawidłowości w budowie anatomicznej

Kolejną z przyczyn bywa nieprawidłowa budowa macicy. Po cesarskim cięciu czy łyżeczkowaniu lub w skutek stanów zapalnych mogą pojawić się zrosty i przewężenia, które uniemożliwiają donoszenia ciąży.

Również choroby narządów rozrodczych, np. guzy, torbiele, mięśniaki wpływają na potencjalne ryzyko utraty. Czasami budowa anatomiczna – niedorozwój macicy, czy ustalone tyłozgięcie macicy może skutkować poronieniem.

Nierównowaga hormonalna

Niestety u kobiety z zaburzeniami hormonalnymi wzrasta ryzyko utraty ciąży. Najważniejszym hormonem, który wpływa na prawidłowy przebieg ciąży i przede wszystkim na jej podtrzymanie jest progesteron. To on przygotowuje błonę śluzową macicy, czyli tzw. endometrium do implantacji zapłodnionej komórki jajowej. Zbyt mała ilość progesteronu i niewydolność ciałka żółtego mogą zaburzyć rozwój wczesnej ciąży, albo wręcz uniemożliwić zagnieżdżenie zapłodnionej komórki jajowej.

Jeśli zauważyłaś u siebie objawy poronienia i lekarz potwierdzi, że do niego doszło, to koniecznie poproś o badania tarczycy. Ten niewielki gruczoł ma olbrzymi wpływ na równowagę hormonalną i metaboliczną całego organizmu. U dużej liczby kobiet diagnozuje się problemy z zajściem w ciążę z powodu choroba Hashimoto, czyli przewlekłego limfocytowego zapalenia tarczycy.

Dodatkowo w przypadku późniejszej utraty

Nieprawidłowa budowa macicy może stanowić zagrożenie przedwczesnym porodem. Z badań wynika, że zwiększona liczba poronień, występuje wśród pacjentek, których jama macicy jest podzielona na dwie części.

Macica z przegrodą jest wadą wrodzoną. Podział ma co najmniej 15 mm długości. Zewnętrznie macica jest zbudowana prawidłowo, natomiast przegroda może stać się przyczyną poronień nawykowych i przedwczesnych porodów, dlatego zaleca się jej operację.

Macica dwurożna - zarówno wewnętrzna jama, jak i zewnętrzny trzon macicy są zbudowane nieprawidłowo. W budowie zewnętrznej macicy widać dwa wydatne rogi, co objawia się wgłębieniem na powierzchni zewnętrznej macicy. Natomiast jama macicy wygląda prawie identycznie, jak macica z przegrodą. Ta wada występuje rzadko, jednak zagraża poronieniem oraz przedwczesnym porodem, dlatego zaleca się operację.

Macica jednorożna to wada rozwojowa polegająca na tym, że wykształcił się tylko jeden róg macicy połączony z jajowodem. Jej budowa może zagrażać utrzymaniu ciąży i niesie ze sobą niebezpieczeństwo niewydolności szyjki macicy. Taka ciąża powinna być pod prowadzona szczególnie uważnie, ponieważ za względu na budowę macicy kobiecie grożą powikłania wynikające z nieprawidłowego ułożenia płodu oraz jego wolniejszego wzrastania i rozwoju.

Niewydolność szyjki macicy

Szyjka macicy powinna pozostać szczelnie zamknięte podczas ciąża. Czasem jednak zaczyna się  przedwcześnie rozszerzać i skracać. Bez interwencji medycznej nie jest w stanie utrzymać rosnącego dziecka.

Zakażenia

Niektóre zakażenia, podczas których dochodzi do zainfekowania dziecka lub  zakażenie płynu owodniowego,  mogą powodować późne poronienie, np: niebezpieczne są wirusy cytomegalii oraz  toksoplazmozy. Również choroby zakaźne przebiegające z wysoką temperaturą, np: różyczka .

Schorzenia przewlekłe

• nieleczona cukrzyca,
• ciężka choroba nerek,
• wrodzone wady serca,
• choroby tarczycy.

Zaśniad groniasty

czyli nieprawidłowy rozwój łożyska. Powstaje w pierwszych miesiącach ciąży w wyniku nieprawidłowego zapłodnienia komórki jajowej, rzadko się zdarza, że może się rozwijać zarówno zaśniad, jak i żywy płód.
Wyróżniamy dwie formy – zaśniad groniasty całkowity i częściowy. Kobiety, u których wykryto to schorzenie i powinny pozostawać pod opieką lekarzy i przez rok nie zachodzić w ciążę. Nieleczony może zagrażać życiu, transformując się w postać nowotworu złośliwego - kosmówczaka.

Zespół antyfosfolipidowy (APS)

jest stanem, w który zwiększa się krzepliwość krwi. Może powstać zakrzepica naczyniowa łożyska i spowodować wczesne lub późne poronienie, dlatego ważne żeby kobieta pozostawała pod stałą opieką lekarza, który wprowadzi odpowiednie leczenie.

Inne czynniki, które mogą prowadzić do utraty

to:

• przedwczesne pęknięcie pęcherza płodowego i zakażenie wewnątrzmaciczne,
• przedwczesne odklejenie się łożyska,
• palenie tytoniu,
• picie alkoholu lub używanie narkotyków,
• ciężkie niedożywienie,
• zaawansowany wiek matki,
• czynniki emocjonalne.

Coraz częściej lekarze upatrują również problemu po stronie mężczyzn - w coraz słabszym nasieniu. Hiszpańscy naukowcy z uniwersytetu w Toledo odkryli strukturę w plemniku, która może być odpowiedzialna za niepłodność, wady wrodzone płodu oraz utratę ciąży.

Przede wszystkim nikt nie ma prawa mówić ci, jak powinnaś się czuć lub zachowywać. Część kobiet zamyka się w sobie i nie chce rozmawiać, nawet z bliskimi, o swoich uczuciach, część nie może powstrzymać się od płaczu.

Powrót do domu bez dziecka to traumatyczne przeżycie. Jeśli w domu masz przygotowane rzeczy dla maleństwa być może odnajdziesz w nich pocieszenie. Jeśli jednak budzą w Tobie zbyt silnie emocje - poproś bliskich żeby je, gdzieś schowali.

Po poronieniu może towarzyszyć ci cała gama uczuć. Złość na bliskich lub na sytuację, w której się znalazłaś. Zazdrość, że inne kobiety mają dzieci lub są w ciąży. Z zazdrością często łączy się poczucie winy i zadawanie sobie pytań, co mogłaś zrobić lepiej i jakie były przyczyny utraty dziecka.

Możesz mieć poczucie osamotnienia i bycia niezrozumianą.  Możesz potrzebować rozmowy lub nie chcieć mieć z nikim kontaktu.  Twoi bliscy i przyjaciele  mogą nieumyślnie cię ranić bagatelizując sytuację, próbując cię rozweselić, czy starając się nie rozmawiać na trudne dla nich tematy.

Potrzebujesz czasu, a odejście dziecka i poczucie straty pozostawi ślad już do końca życia. Być może w tym trudnym czasie wsparciem mogą się okazać rozmowy z mamami, które straciły swoje maleństwa.

Być może potrzebujesz pomocy psychologa lub (jeśli jesteś wierząca) rozmowy z duchownym. Pomóż sobie. Twoi bliscy często nie potrafią poradzić sobie z tą sytuacją. Ona ma prawo was wszystkich przerosnąć. I to dlatego, że cię kochają.

"Gdyby miłość mogła uzdrawiać a łzy wskrzeszać - dziś byłbyś z nami" – napisała na swoim blogu jedna z mam. Przeczytaj o żałobie po stracie dziecka. Być może równie ważna dla ciebie stanie się Wizualizacja pożegnania, która pomogła już wielu rodzicom.