Kiedy widać płeć dziecka, w którym tygodniu

Podczas ciąży rozwój narządów płciowych płodu jest jednym z najważniejszych procesów. Zaczyna się on na wczesnym etapie ciąży, zazwyczaj około 7. tygodnia ciąży.

Rozwój narządów płciowych zaczyna się od struktur nazywanych gonadami, które u zarodka nie mają jeszcze określonej płci. Następnie struktury te mogą ewoluować w jądra u płodów płci męskiej lub jajniki u płodów płci żeńskiej.

Na późniejszym etapie jądra zaczynają wytwarzać testosteron, który stymuluje rozwój innych męskich narządów płciowych, takich jak prącie i moszna. Jeśli płód jest żeński (XX), gonady rozwijają się w jajniki i srom, wargi sromowe, pochwę i macicę.

Rozwój narządów płciowych jest zwykle zakończony około 20. tygodnia ciąży, choć jajniki i jądra płodu nadal produkują komórki jajowe i plemniki aż do momentu dojrzewania płciowego po narodzinach.

Ważne jest pamiętanie, że podczas rozwijania się płodu może dojść do różnych nieprawidłowości, które mogą wpłynąć na ewoluowanie narządów płciowych. Takie warunki mogą być diagnozowane za pomocą różnych technik medycznych, w tym ultrasonografii.

Jednym z najczęstszych sposobów określenia płci dziecka jest wykonanieUSG połówkowego, które jest z zasady przeprowadzane między 18. a 22. tygodniem ciąży. Jest to kluczowy moment, aby dokładnie ocenić rozwój anatomiczny i fizjologiczny płodu.

Na podstawie badania USG w ciąży lekarz szczegółowo ocenia rozwój wszystkich narządów płodu. Są to między innymi:

• Głowa: Badanie mózgu, struktur twarzy, kształtu i obwodu główki.
• Kręgosłup: Sprawdzenie integralności wszystkich segmentów kręgosłupa.
• Klatka piersiowa: Badanie serca (w tym czterokomorowego obrazu serca) i płuc.
• Brzuch: Badanie nerek, żołądka, pęcherza, jelit oraz ściany brzucha.
• Kończyny: Sprawdzenie obecności i wymiarów kończyn, w tym dłoni i stóp.
• Łożysko i pępowina: Ocenia się położenie łożyska, strukturę oraz przepływ krwi w pępowinie.
• Wody płodowe: Ocenia się ilość płynu owodniowego.
• Płeć dziecka: Jeżeli warunki na to pozwalają, można określić płeć płodu.

Wszystko to pozwala na ocenę, czy rozwój płodu przebiega prawidłowo. Jest to też moment, kiedy podczas badania USG można rozpoznać płeć dziecka, ale... niestety nie zawsze.

Płeć dziecka na obrazie USG

Podczas badania USG lekarz szuka struktur anatomicznych, które pozwalają zobaczyć płeć dziecka. U chłopców będą to zazwyczaj jądra i penis. W badaniu USG mogą one wyglądać jak "mały żółwik" - to jest metafora używana do opisu. W przypadku dziewczynek lekarz na USG będzie szukał trzech równoległych linii, które reprezentują wargi sromowe i przedsionek pochwy. Na obrazie usg mogą wyglądać jak "hamburger".

To, czy się uda poznać płeć zależy od pozycji, w jakiej znajduje się dziecko, jakości sprzętu oraz umiejętności lekarza, który wykonuje badanie USG. Problemem wpływającym na rozpoznanie płci może być również otyłość kobiety ciężarnej.

I jeszcze jedno - nawet przy użyciu najnowocześniejszych technologii nie zawsze jest możliwe precyzyjne określenie płci. Czasami na przykład ułożenie pępowiny między nóżkami może wprowadzić położnika w błąd. Tak więc w niektórych przypadkach rodzice będą musieli poczekać do dnia porodu, aby dowiedzieć się jaka jest płeć dziecka.

Jednocześnie istnieją badania, dzięki którym można poznać płeć dziecka dużo wcześniej. Coraz więcej przyszłych rodziców decyduje się na wykonanie nieinwazyjnych testów DNA. NIPT (non invasive prenatal testing)to zaawansowany test genetyczny, który można przeprowadzić już od 10. tygodnia ciąży.

Co to jest test NIPT?

Test NIPT Test ten polega na analizie wolnego DNA płodu obecnego w krwi matki, pozwalając na wykrycie schorzeń chromosomowych, takich jak zespół Downa, zespół Pataua i zespół Edwardsa.

Test NIPT jest bardzo dokładny i bezpieczny dla matki oraz dla płodu, gdyż nie wymaga żadnej inwazyjnej procedury. Sekwencjonowanie pozwala również na wykrycie płci płodu poprzez identyfikację obecności chromosomu Y. Jeżeli w próbce krwi matki jest obecny chromosom Y, to zazwyczaj wskazuje, że płód jest płci męskiej. Brak chromosomu Y najprawdopodobniej oznacza, że płód jest płci żeńskiej.

Warto jednak podkreślić, że podczas badania NIPT mogą wystąpić błędy, takie jak fałszywie dodatnie lub fałszywie ujemne wyniki. Może to być spowodowane różnymi czynnikami, takimi jak zespół znikającego bliźniaka, transfuzje krwi czy przeszłe transplantacje organów u matki.

Istnieją też inwazyjne badania prenatalne, które są często oferowane w trakcie ciąży, z którą wiąże się zwiększone ryzyko genetyczne z powodu wieku, historii medycznej rodziny, wyników innych testów prenatalnych lub niepokojących wyników USG. Pozwalają wykryć różne wady i choroby dziecka, a przy okazji pozwalają rozpoznać jego płeć.

Jednym z nich jest biopsja kosmówki, a drugim amniopunkcja. Wybór między badaniami zależy od wielu czynników, w tym od etapu ciąży, ryzyka związanego z każdym z testów oraz indywidualnej sytuacji ciężarnej.

Na czym polega biopsja kosmówki?

Biopsja kosmówki jest zazwyczaj przeprowadzana wcześniejszym tygodniu ciąży, zwykle między 10. a 13. tygodniem. Procedura polega na pobraniu niewielkiej ilości kosmówki - struktury, która ostatecznie rozwija się w łożysko. Pobrana próbka jest następnie analizowana w laboratorium. W trakcie analizy genetycznej można określić płeć dziecka na podstawie identyfikacji chromosomów płciowych - XX pokazuje, ze to dziewczynka, XY oznacza, że urodzisz chłopca.

Na czym polega amniopunkcja?

Kolejnym badaniem, które ujawnia płeć dziecka jest amniopunkcja. To procedura medyczna, która polega na pobraniu próbki płynu owodniowego, który otacza płód w macicy matki. Test ten zazwyczaj jest przeprowadzany między 15. a 20. tygodniem ciąży u ciężarnych, u których istnieje podejrzenie nieprawidłowości po wykonaniu testu Pappa. Płyn owodniowy zawiera komórki płodu, które mogą być testowane pod kątem różnych zaburzeń genetycznych i chromosomalnych.

Mimo że biopsja i amniopunkcja dają bardzo dokładne wyniki, są to procedury inwazyjne i wiążą się z pewnym, choć niewielkim ryzykiem dla matki i płodu.

Rodzice, którzy będą korzystali z metody IVF (zapłodnienie pozaustrojowe, in vitro fertilization – IVF) mogą wykonać diagnostykę genetyczną preimplantacyjną (PGD) lub badanie genetyczne preimplantacyjne (PGT). Ta technologia jest używana przede wszystkim do identyfikacji genetycznych lub chromosomalnych nieprawidłowości w zarodkach przed implantacją. W ramach tego procesu, płeć zarodka może być również zidentyfikowana, co może być istotne dla par, które mają ryzyko przekazania chorób dziedziczonych związanych z płcią.

Na czym polega PGT/PGD?

Początkowe etapy PGT/PGD są takie same jak dla standardowego procesu IVF. Komórki jajowe są pobierane od kobiety (lub dawcy) i zapładniane in vitro, najczęściej za pomocą techniki ICSI (intracytoplasmic sperm injection), która polega na bezpośrednim wprowadzeniu plemnika do jajeczka.

Po zapłodnieniu następuje biopsja zarodka, która jest zwykle przeprowadzana, gdy zarodek osiąga stadium blastocysty, czyli około 5-6 dni po zapłodnieniu. Specjalista pobiera wówczas kilka komórek z trofektodermy, czyli zewnętrznej warstwy zarodka, która w przyszłości stanie się łożyskiem.

Pobrane komórki są następnie badane w laboratorium genetycznym. Rodzaj przeprowadzanego badania może różnić się w zależności od konkretnego przypadku. Może obejmować analizę chromosomalną, taką jak PGT-A/PGS, która jest używana do wykrywania aneuploidii (nieprawidłowej liczby chromosomów), lub bardziej specyficzne testy na określone mutacje genetyczne, takie jak PGT-M, które są używane do wykrywania konkretnych, dziedzicznych chorób genetycznych.

Zarodki, które nie wykazują nieprawidłowości genetycznych, są następnie rozważane do transferu do macicy. Zarodki, które nie są używane natychmiast, mogą być zamrożone i przechowywane do późniejszego użycia.

Teoria guzka, znana również jako metoda kąta guzka (ang. "angle of the dangle"), to nienaukowa metoda próby przewidzenia płci zazwyczaj między 11. a 14. tygodniem ciąży. Polega ona na badaniu "guzka" (ang. "nub"), który jest częścią rozwijających się narządów płciowych płodu.

Wszystkie płody na początkowych etapach rozwoju mają guzek płciowy, który wygląda podobnie, niezależnie od tego, czy ostatecznie rozwinie się w narządy płciowe męskie, czy żeńskie. Guzek ten wygląda na badaniu USG jak niewielkie wypukłe miejsce pomiędzy nóżkami płodu.

W teorii guzka, kąt, pod którym guzek jest położony w stosunku do kręgosłupa, jest kluczem do przewidzenia płci. I tak:

• guzek położony pod kątem mniejszym niż 30 stopni do kręgosłupa zwykle wskazuje na płeć żeńską,
• guzek położony pod kątem większym niż 30 stopni zwykle wskazuje na płeć męską.

Należy pamiętać, że takie określanie płci dziecka ma wartość anegdotyczną.

Również warto pamiętać, że ani pozycja podczas współżycia, ani wiek rodziców, waga kobiety czy kształt brzucha nie mają związku z płcią dziecka. Jeśli lubisz zabawy, możesz sprawdzić chiński kalendarz płci lub wypróbować jeden z zabawnych sposobów na określenie płci dziecka. Masz 50% szans na prawidłowe i 50 % na błędne rozpoznanie płci. Baw się dobrze!