Karmienie piersią kilkulatka
Korzyści, jakie niesie ze sobą karmienie piersią niemowlęcia są bezdyskusyjne. Co jednak z karmieniem dzieci kilkuletnich? Czy istnieje jakaś górna granica, kiedy dziecko powinno przestać być karmione piersią?
Do kiedy karmić dziecko piersią?
Tak naprawdę nie istnieją medycznie wyznaczone granice długości karmienia piersią. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) jest zdania, że mleko matki jest najkorzystniejszym pokarmem dla noworodków i niemowląt do 6. miesiąca życia, a do drugiego roku życia lub dłużej jest cennym uzupełnieniem stałego pożywienia.
Karmienie piersią kilkulatka czy to dobry pomysł?
Mamy, które karmią piersią starsze dzieci (nawet ośmioletnie) są zdania, że uważamy to za dziwaczne wyłącznie dlatego, że nie jesteśmy do tego przyzwyczajeni: ograniczają nas normy i wzorce społeczne. W naszej kulturze długie karmienie piersią nie spotyka się ze przychylnością i zrozumieniem, a wręcz przeciwnie – budzi społeczny sprzeciw. Tymczasem według nich karmienie piersią dzieci powyżej 1.roku życia jest zupełnie naturalne.
Na Grenlandii piersią karmi się trzy- i czterolatki, na Hawajach mleko matki dostają dzieci pięcioletnie, wśród Innuitów nawet siedmiolatki. Z antropologicznego punktu widzenia naturalny dla człowieka czas na odstawienie od piersi występuje pomiędzy 2,5 a 7 rokiem życia. Szczególnie zasadne wydaje się to w regionach zagrożonych ubóstwem czy głodem. Jeśli matka jest w stanie karmić swoje dziecko, zapobiega zagrożeniu niedożywieniu.
Argumenty mam karmiących piersią starsze dzieci
Jakie są argumenty mam karmiących piersią starsze dzieci?
- W okresie intensywnego wzrostu i rozwoju karmienie zapewnia poczucie bliskości, bezpieczeństwa.
- Kobiecy pokarm to doskonały zamiennik żywności dostępnej na sklepowych półkach. Dostarcza on wielu składników odżywczych, buduje odporność.
- Karmienie piersią to moment przyjemny i dla mamy, i dla dziecka - buduje wyjątkową, serdeczną, bliską relację.
- Matki są zdania, że to dziecko powinno samo zrezygnować z karmienia. W ich przekonaniu odstawienie dziecka od piersi to źródło szoku i negatywnych przeżyć, co źle wpływa na poczucie bezpieczeństwa.
- Mleko matki, nawet po 1.roku życia dziecka, jest wciąż wartościowe – niby jak organizm miałby wiedzieć, że właśnie upłynął rok życia dziecka i pokarm ma być jałowy?
- Karmienie piersią jest cennym źródłem odżywiania i ochrony choroby tak długo, jak długo trwa karmienie piersią.
- Pokarm mamy wzmacnia odporność – dlatego zasadne jest karmienie dzieci, które chodzą do żłobka i przedszkola.
Dlaczego nie karmić piersią kilkulatka? Argumenty
A jakie są kontrargumenty? Dlaczego nie karmić piersią starszego dziecka?
- Karmienie dziecka starszego nie niesie ze sobą żadnych korzyści dla zdrowia dziecka. Pokarm po ukończeniu przez dziecko 1.roku życia staje się bezwartościowy.
- Długotrwałe karmienie to wręcz budowanie nieprawidłowej więzi matki z dzieckiem, oparte na zbyt dużej zależność dziecka od matki.
- Karmienie to inicjatywa kobiety, która realizuje własne potrzeby – bliskości, zależności dziecka, coś sobie kompensuje. Jeszcze inni idą dalej i nawiązują do seksualnego podtekstu karmienia, uznając ssanie kobiecej piersi przez starsze dziecko za bardzo niestosowne.
- Mamy, które długo karmią piersią swoje dzieci deklarują, ze czekają po prostu na moment, kiedy dziecko powie dość, będzie na to gotowe. Tymczasem za ustalanie granic odpowiedzialni są rodzice, nie dziecko.
- Długie karmienie dziecka piersią może być przyczyną nieprzyjemności ze strony rówieśników lub osób bliskich.
- Zbyt długie karmienie może spowodować lub pogłębić niechęć do normalnego jedzenia, tymczasem już dzieci dwuletnie powinny odżywiać się racjonalnie – mieć dietę bogatą w warzywa, owoce, ryby czy mięso.
- Zbyt długie karmienie piersią może okazać się obciążeniem dla kobiecego organizmu – wywoływać niedobory.
- Zbyt długie karmienie piersią może przyczynić się do powstania nieprawidłowości w zgryzie dziecka – prawidłowy zgryz wymaga gryzienia i żucia.
- Kilkulatek ssący pierś matki traktuje ją jak substytut smoczka.
- Potrzeby emocjonalne, poczucie bliskości i bezpieczeństwa powinny być zaspokajane poprzez kontakt z rodzicami, a nie tylko z piersią mamy.
reklama
Karmienie kilkulatka - co mówią specjaliści?
Istnieją badania, które mówią, że w pokarmie matek, które karmią dziecko dłużej niż rok, wzrasta zawartość tłuszczu i energii, mleko wciąż stanowi źródło składników odżywczych, a dzieci karmione do 3. roku życia chorują mniej i krócej (Mølbak 1994, van den Bogaard 1991, Gulick 1986).
W drugim roku (12-23 miesięcy), 448 ml pokarmu zapewnia:
- 29% zapotrzebowania na energię
- 43% zapotrzebowania na białko
- 36% zapotrzebowania wapnia
- 75% zapotrzebowania witamina A
- 76% zapotrzebowania kwasu foliowego
- 94% zapotrzebowania witamina B12
- 60% zapotrzebowania witaminy C
Tak naprawdę specjaliści nie mówią, gdzie leży górna granica, kiedy definitywnie należy zaprzestać karmienie piersią. Za optymalny uznają rok, biorą pod uwagę zasadność karmienia dzieci na poziomie 3. roku życia dziecka, najczęściej odrzucają jednak wariant karmienia dzieci starszych.
Psychologowie w karmieniu piersią widzą pewne zagrożenie – sytuacja staje się niezdrowa, gdy karmienie piersią staje się substytutem bliskości, utrudnia odcięcie pępowiny, hamuje rozwój emocjonalny dziecka i zaburza relacje matka-dziecko. Rodzice powinni prowadzić dzieci tak, by te były niezależne. Tymczasem długie karmienie (mowa o przedszkolakach i dzieciach starszych)piersią może nieść więcej szkody niż pożytku.
Dzieci powinny umieć radzić sobie z emocjami, stresem samodzielnie, bez kontaktu fizycznego z rodzicem. Dziecko z każdym dniem powinno uczyć się innych form zaspokajania potrzeb emocjonalnych niż karmienie piersią, a przedłużające się karmienie naturalne może też proces zaburzyć. Jeżeli dziecko powyżej tego wieku przejawia potrzebę ssania piersi, prawdopodobnie próbuje zaspokoić chęć kontaktu fizycznego. Jeśli mama czuje dyskomfort na myśl o zaprzestaniu karmienia – może warto skorzystać z rady specjalisty.
Karmienie piersią kilkulatka - wnioski
Optymalny czas trwania karmienia piersią nie jest znany. Tak naprawdę to sprawa indywidualna, a czas jego trwania powinien być optymalny, czyli dostosowany do potrzeb matki i dziecka. Nie ma żadnych dowodów na to, że długie karminie dzieci jest szkodliwe (choć pojawiały się głosy), istnieją zaś badania, które potwierdzają płynące z tego korzyści. Najlepszym rozwiązaniem wydaje się być kompromis – jeśli rodzicom zależy na długim karmieniu dziecka, niech trwa ono maksymalnie 3 lata.