Horror w piaskownicy - jak nauczyć dziecko bawić się z innymi

Siedzisz sobie na ławeczce i rozmawiasz z koleżanką. Nagle wrzask! Wasze maluchy zaczynają się bić i rzucać w siebie paskiem. Musisz interweniować, to oczywiste. Możesz też uczyć dziecko jak się bawić z innymi.

Przede wszystkim wiedz, że roczne czy dwuletnie dziecko nie potrafi bawić się wspólnie z rówieśnikami. Nie jest również w stanie samodzielnie wymyślić nowej zabawy. W tym wieku nie potrafi dzielić się swoimi zabawkami. Owszem, pożyczy swoje wiaderko czy łopatkę; jednakże za chwilę będzie domagało się zwrotu. Czasami ta „pożyczka” trwa tylko kilka sekund.

Czy małe dzieci mogą się bawić samodzielnie?

Samodzielna zabawa kilkorga dzieci w tym wieku, bez interwencji dorosłych, jest praktycznie niemożliwa. Tym bardziej, że rozwój dziecka w tym wieku jest bardzo zróżnicowany. Część dzieci może już swobodnie chodzić, a niektóre mogą jeszcze raczkować. Dlatego, do takiej zabawy w piaskownicy potrzebni są dorośli.

Co możesz podpowiedzieć dziecku?

Powinnaś pokazać dziecku /dzieciom/, jakie zabawy są możliwe, co można zrobić w piaskownicy, jak się bawić. Należy monitorować bezpieczeństwo, ale nie należy interweniować za każdym razem, kiedy dzieci się „kłócą” o zabawkę czy miejsce do zabawy.

Dzieci w tym wieku bardzo lubią, kiedy komuś innemu podoba się jego zachowanie czy zabawa. Dlatego chwal, bij brawo, poprzez aplauz zachęcaj do nowych dokonań.

Pamiętaj, że dziecko w tym wieku zaczyna rozumieć znaczenie słów i zwrotów. Jeśli będziesz do niego dużo mówiła i pokazywała znaczenie tych słów i zwrotów np. „to jest piesek”, „nie wolno”, „podaj mi wiaderko”, „pójdziemy do domu” – to zacznie kojarzyć słowo z jego znaczeniem. Powoli nauczy się rozumieć, rozpoznawać i zapamiętywać znaczenie; a wkrótce zacznie używać tych słów i będzie potrafiło wykonywać proste polecenia. Należy jednak pamiętać, że każdy maluszek rozwija się w swoim tempie.

Zabawa z rodzicami

Dobrze byłoby, gdyby wszyscy rodzice bawiących się na placu zabaw dzieci włączyli się do wspólnej zabawy. Jednakże, najpierw dziecko musi się przyzwyczaić do innych dzieci i nauczyć się, że inni dorośli również mogą się bawić. Na początku może to być dla niego trudne, jednakże z czasem zaakceptuje nowe okoliczności i osoby. Wówczas będzie już dużo łatwiej. Spróbujcie, wspólnie z innymi rodzicami, ustalić tzw. dyżury przy piaskownicy czy na placu zabaw. Jeden czy dwóch rodziców będzie nadzorować zabawę dzieci, tak, żeby nie było zbyt dużego zamieszania na placu; a poza tym reszta rodziców będzie mogła w tym czasie swobodnie porozmawiać czy odpocząć. Oczywiście, monitorowanie bezpieczeństwa dzieci należy do wszystkich obecnych na placu zabaw.

Dwulatek bardzo lubi naśladować dorosłe osoby. Z domu wynosi różne formy zachowań. Zwróć uwagę na to, w jaki sposób zwracacie się do siebie czy rozmawiacie z partnerem. Jeśli się np. kłócicie, to nie róbcie tego przy dziecku. Ono może to potem powtórzyć. Ciężko ci będzie wymagać od dziecka, aby publicznie zachowywało się inaczej niż w domu. Dziecko powtarza to, co usłyszy czy zobaczy w domu. Dlatego jeśli zdarzy ci się powiedzieć coś niestosownego np. na sąsiadkę czy partnera, musisz mieć świadomość, że Maluszek może to powtórzyć w sytuacji nieoczekiwanej i dla ciebie np. bardzo krępującej. Staraj się tego nie robić. Naucz też  dziecko szacunku do innych osób, cudzych rzeczy, zabawek.

Spróbuj także zastosować poniższe rady:

• naucz dziecko trzech magicznych słów i ich znaczenia: proszę, przepraszam, dziękuję;

• wytłumacz, że niektóre rzeczy są jego, a niektóre do niego nie należą;

• wyjaśnij, że jeśli pożyczy swoją zabawkę, to ona nadal jest jego własnością;

• naucz, że pożyczone rzeczy należy zwrócić;

• nie wtrącaj się od razu w „kłótnię” dzieci, być może poradzą sobie same;

• reaguj tylko wówczas, gdy jakieś niebezpieczeństwo zagraża dzieciom;

• nie krzycz, nie pouczaj i nie krytykuj swojego dziecka przy innych;

• nie bij dziecka!

• nie „wychowuj” nieznajomego dziecka;

• delikatnie informuj innych rodziców, że ich dziecko zachowuje się źle;

• opowiadaj dziecku o otaczającym je świecie i regułach;

• staraj się przewidywać zachowanie dziecka;

• spróbuj aranżować, w domu, różne zachowania czy zdarzenia, które mogą mieć miejsce na placu zabaw. Pozwoli to maluchowi zrozumieć, że dzieci mogą się różnie zachowywać

Jeśli dziecko jest agresywne

Jeśli jednak dziecko nie potrafi zachować się wśród innych dzieci /np. bije, krzyczy, sypie piaskiem, pluje/ i twoje uwagi nie robią na nim większego wrażenia – zabierz je do domu! Tam z nim porozmawiaj i wytłumacz, co mu wolno, a czego nie wolno. Bądź konsekwentna! Uważnie obserwuj malucha na placu zabaw i absolutnie nie pozwalaj na nieakceptowane przez siebie zachowania. Tego samego wymagaj od innych rodziców.

Jeśli dziecko nie chce zmienić swojego zachowania, zastanów się, co może być tego przyczyną. Może czuje się niedowartościowane przez ciebie i w taki sposób próbuje rekompensować sobie te „braki”.

Zabawa z dzieckiem to frajda!

Dziecko uczy się nowych rzeczy, zachowań społecznych i próbuje swych sił w grupie rówieśniczej. Po pewnym czasie dziecko jest w stanie samodzielnie bawić się z innymi dziećmi, a rodzice są dumni z postępów swojej pociechy. Nierzadko droga do samodzielności jest trudna i wymaga od rodziców cierpliwości i spokoju. Pomóżcie swojemu dziecku, a wszyscy będą zadowoleni!

Katarzyna Lesińska