Dojrzewanie chłopców - co musisz wiedzieć

Rodzicielstwo to ciężka praca – tak myślałaś wstając w nocy do swojego niemowlaka. Zupełnie nie spodziewałaś się, że równie ciężko będzie, gdy Twój syn zacznie dorastać. Oto kilka typowych problemów, z którymi przyjdzie się zmierzyć w okresie, gdy Twój chłopiec powoli zmienia się w mężczyznę.

Trądzik

Trądzik to często pierwsze spotkanie z objawami dojrzewania. Ten wyjątkowo nieprzyjemny i uprzykrzony objaw to przyczyna wielu frustracji dziecka. Przecież nikt nie ma ochoty iść do szkoły z wielkim pryszczem na nosie! Jednak smutna prawda jest taka, że trądzik jest nieodłączną częścią dorastania.

W okresie dojrzewania organizm wytwarza zwiększoną ilość testosteronu. Hormon ten nie tylko zmienia ciało i pomaga mu osiągnąć dojrzałość płciową, ale także prowadzi do nadmiernego wydzielania sebum przez gruczoły łojowe znajdujące się w skórze.

Nadmiar łoju w połączeniu z zablokowanymi porami może prowadzić do powstania obrzmiałych i bolesnych pryszczy. Ponieważ zmienia się też kwasowość skóry, na jej powierzchni rozwijają się bakterie, które mogą mocno zaostrzyć stan zapalny i nasilić trądzik.

Jak sobie z tym radzić?

Trądzik to trudna do zaakceptowania przez dziecko zmiana. Szczególnie, gdy Twój nastolatek przywiązuje dużą wagę do wyglądu (co też jest dość typowe dla tego okresu rozwoju). Dlatego pomóż swojemu synowi w walce z trądzikiem:

• Większość przypadków trądziku wymaga kremu przeciwbakteryjnego, warto więc udać się po niego do lekarza dermatologa. Może nie po pojawieniu się jednego pryszcza, ale gdy tylko stan skóry się pogorszy – wizyta jest konieczna.

• Możesz wypróbowywać sprawdzone, domowe sposoby, na przykład przemywanie twarzy naparem z ziół. Gdy woda wrze, zdejmujemy ją z ognia, dodajemy szałwię, lawendę lub nagietek, a po ostudzeniu można nią przemywać twarz. Jeśli nie masz pod ręką odpowiednich ziół, wsyp do wrzątku kilka liści zielonej herbaty. Ona także kontroluje wydzielanie sebum i ma działanie przeciwbakteryjne.

• Do mycia twarzy kup dziecku odpowiednie mydło – tu także sprawdzają się mydła naturalne, z dodatkiem ziół.

• Dbaj o częste zmienianie poszewki na poduszce – na niej szybko rozwijają się bakterie, co nasila trądzik.

• Postaraj się, aby w Waszej diecie było jak najmniej tłustych i mocno doprawionych, ostrych potraw, za to jak najwięcej surowych i kiszonych warzyw.

Zapach ciała

Zmiana zapachu ciała, wzmożona potliwość, to kolejny, bardzo nieprzyjemny objaw, że zaczyna się dorastanie. Jednak tak jak w przypadku trądziku, jest to coś, na co kompletnie nie mamy wpływu. W okresie dojrzewania następuje nasilony rozwój gruczołów potowych.

Pojawiają się one nie tylko w pachwinach, ale też na piersi i w okolicy narządów płciowych. Ich praca nasila się, gdy staje się ciepło, pod wpływem wysiłku, ale też w odpowiedzi na stres. Zapach potrafi być naprawdę uciążliwy. Jest to powodem wstydu i zażenowania wielu chłopców.

Jak sobie z tym radzić?

Na szczęście zapach ciała to jeden z tych problem, który stosunkowo łatwo rozwiązać. Oto niektóre z kroków, które możesz podjąć, aby pomóc swojemu dziecku pokonać nieprzyjemny zapach:

• Zachęć dziecko, aby dbało o czystość. Używanie dobrego mydła antybakteryjnego lub takiego o silnym zapachu pomaga pozbyć się nieprzyjemnej woni.

• Pozwól dziecku rozkoszować się kąpielą pod prysznicem dłużej niż zwykle. Jest to lepsze rozwiązanie niż długotrwała kąpiel w wannie. Gdy zapach potu jest bardzo nieprzyjemny, konieczne może być branie prysznica 2 razy dziennie – rano i wieczorem lub po przyjściu ze szkoły, a przed udaniem się na trening czy inne dodatkowe zajęcia.

• Czasami całkowite wyeliminowanie przykrego zapachu ciała może nie być możliwe. W takiej sytuacji opcją jest zamaskowanie nieprzyjemnego zapachu! Kup swojemu nastolatkowi silny dezodorant i poproś go, aby używał go po kąpieli.

• Sprawdź garderobę dziecka i usuń z niej ubrania ze sztucznych tworzyw, w miarę możliwości zastąp je naturalnymi włóknami.

• To kolejny powód, żeby zrezygnować z tłustych i pikantnych potraw. Mogą one prowadzić do nadmiernej potliwości.

Zmiany w psychice i zachowaniu

Poza zmianami fizycznymi, okres dojrzewania u chłopców może być też czasem pojawienia się problemów z panowaniem nad emocjami, samooceną czy zachowaniem. Niektóre z najczęstszych problemów w tych obszarach obejmują:

• Bunt: Jeśli sądzisz, że napady złego humoru są najgorszym, co może zrobić Twoje dziecko, czeka cię szok! Liczne zmiany w jego ciele mogą sprawić, że zacznie się buntować przeciwko zasadom i autorytetom. Chociaż to normalne w tym wieku, niejednokrotnie stawia Cię w naprawdę kłopotliwej sytuacji i wymaga ogromu cierpliwości.

• Drażliwość: wraz z rosnącą chęcią bycia samodzielnym i niezależnym przychodzi drażliwość. Dziecko ma poczucie, że nikt go nie rozumie, nie kocha i że jest jedynym na świecie samotnikiem, który jest zmuszony walczyć z całym światem. Taka postawa jest normalna i choć zmusza do refleksji na tym, jakim rodzicem jesteś, zrewidowania stawianych dziecku granic, to faktem jest też, że po pewnym czasie to mija, a zachowanie dziecka staje się bardziej konstruktywne.

• Wahania nastrojów: wszyscy takie mamy, gdy jesteśmy zmęczeni, łatwiej wpadamy w gniew. U dziecka dzieje się podobnie, choć skrajność emocji, w jakie wpada, może czasem przerażać.

• Niska samoocena: gdy zmienia się jego ciało, często zdarza się, że nastolatek cierpi z powodu niskiej samooceny. Może porównywać się ze swoimi przyjaciółmi lub bohaterami filmów. W takim zestawieniu często okazuje się, że jego ciało jest zbyt chude, pryszczate, a długie nogi służą tylko do potykania się. Wiele dzieci przechodzi przez taki okres niezręczności.

• Zaburzenia odżywiania: choć częściej dotyczą one dziewczynek, to może się zdarzyć, że także chłopcy poczują się grubi, brzydcy (większość nastolatków ma tendencję do przybierania na wadze w okresie dojrzewania). To może sprawić, że będą się uciekać do ekstremalnych diet, czy wysiłku ponad miarę. Może to prowadzić do bulimii lub anoreksji.

• Depresja: to nie jest kiepski dzień, czy zwykły smutek. To uczucie beznadziei i braku radości.

Jak sobie z tym radzić?

• Radzenie sobie z tymi problemami może być bardzo trudnym zadaniem. Jednak nie można z tym zostawić dziecka samego. Co może pomóc?

• Rozmawiaj, nie zrywaj kontaktu. Pozwalaj dziecku mówić na każdy temat i słuchaj uważnie.

• Ustal granice i jasno mów, jakie zachowania są dla Ciebie nie do zaakceptowania.

• Nie oceniaj, nie krytykuj, nie próbuj „poprawiać”.

• Szanuj zdanie dziecka, akceptuj fakt, że ma swoje sympatie i antypatie.

• Daj mu znać, że uważasz go za wyjątkową osobę.

• Jeśli uważasz, że nie możesz już pomóc swojemu dziecku, nie wahaj się szukać pomocy. Dobry psycholog może być zbawieniem w takiej sytuacji.

Joanna Górnisiewicz