Ćwiczenia - rytmika
Głównym celem logorytmiki jest jednoczesne rozwijanie mowy, myślenia, słuchania, postrzegania i koordynacji ruchowej. Podczas ćwiczeń dziecko kształci wrażliwość na bodźce dźwiękowe i twórczo wykorzystuje naturalną potrzebę ruchu.
Podczas zabaw rytmicznych wykorzystuje się elementy gimnastyczne (usprawnianie całego ciała, koordynacja ruchowo-przestrzenna, orientacja przestrzenna, lokalizacja) oraz elementy muzyczne, szczególnie rytmiczne (uczenie wrażliwości na muzykę, kształcenie słuchu muzycznego).
Ćwiczenia usprawniające całe ciało wpływają pośrednio na usprawnianie narządów mownych, a umiejętność słuchania muzyki, wyczuwanie rytmu przez odróżnianie akcentów rytmicznych ma wpływ na prawidłowe stosowanie prozodii mowy: melodii, akcentu i rytmu.
Ćwiczenia te powinny być prowadzone z dziećmi, które mają trudności w sprawnym poruszaniu się (mimo braku uszkodzeń ciała), w orientacji przestrzennej – aby ich ruchy stały się sprawniejsze, płynniejsze, by dziecko nie uderzało się o ściany, nie wywracało, nie potykało o zabawki czy meble. Z dziećmi, które wolniej reagują na aktywność otoczenia, są nieśmiałe, zamknięte w sobie – aby pobudzić je do działania, do myślenia; z dziećmi nadmiernie ruchliwymi, z zaburzeniami emocjonalnymi – aby nadmiar tkwiącej w nich energii wyładować w sposób celowy, z pożytkiem dla dziecka.
Muzyka towarzysząca ćwiczeniom organizuje ruch w czasie, a swoją dynamiką reguluje napięcie mięśniowe. Charakter muzyki wyznacza rodzaj ekspresji ruchowej. Może wyciszać nadmierne napięcie psychiczne, a w sytuacji odwrotnej – aktywizować dziecko do spontanicznego lub zorganizowanego rytmem ruchu.
U dzieci z zaburzeniami płynności mówienia (zacinanie się, jąkanie), ćwiczenia logorytmiczne pomagają zwolnić napięcie mięśniowe, a mowę, z którą dziecko ma kłopoty, traktować jako element zabawy.
Wiodące znaczenie mają ćwiczenia ruchowe w połączeniu z piosenką, gdyż regulują oddech, usprawniają aparat artykulacyjny. Jednym z pierwszych kontaktów dziecka z muzyką jest jego własny śpiew, a najprostszą formą muzyczną - piosenka.
Śpiewanie piosenek wpływa na pogłębianie oddechu, aktywniejsze działanie przepony oraz wzmocnienie narządu głosowego. Treść piosenek rozwija wyobraźnię i zainteresowania dziecka, wzbogaca jego słownictwo, a piosenki ze specjalnie dobranym tekstem w sposób spontaniczny wpływają korzystnie na wymowę.
Ćwiczenia logorytmiczne
Rozwój motoryki całego ciała dziecka rozpoczyna się w wieku niemowlęcym, toteż już w tym okresie należy zadbać o jego prawidłowy przebieg.
reklama
Przykłady zabaw muzycznych dla malutkich dzieci
1.
Koci, koci, łapci
Pojedziemy do babci,
Babcia da nam kaszki,
A dziadek okraski.
Łączymy śpiew z ruchem – klaszczemy rączkami dziecka, łączymy jego dłonie, podnosimy do twarzy.
2.
Idzie Grześ przez wieś,
Worek piasku niesie,
A przez dziurkę,
Piasek ciurkiem,
Sypie się za Grzesiem.
Dziecko chodzi w rytm wierszyka i naśladuje dźwiganie ciężkiego worka. Idzie ciężko, pochylone, potem powoli prostuje się, idzie szybciej – worek jest lekki, piasek wysypał się.
Propozycje dla starszych dzieci:
3. Koń w cyrku
Przy akompaniamencie muzyki, dziecko kroczy unosząc wysoko kolana, podobnie jak koń w cyrku. Chodzi coraz szybciej, aż wreszcie biegnie. Następnie zwalnia i w końcu staje.
4. Zabawa i maszerowanie
- Dziecko maszeruje między leżącymi w rozsypce klockami.
- Maszeruje przodem i tyłem.
- Maszeruje ze wspięciem na palce.
- Maszeruje, a na sygnał „hop” zmienia kierunek.
- Maszeruje raz głośno, raz cicho.
- Maszeruje krokiem dostawnym w przód, w tył, na boki.
- Maszeruje z jednoczesnym klaskaniem.
- Maszeruje ze wspięciem na palce i na piętach.
- Biega w miejscu, tyłem, między klockami.
- Biega z wymachem nóg do tyłu.
5. Zabawa grupowa
Dzieci poruszają się podskokami po całej sali. Na hasło „stop”- zatrzymują się w dowolnej pozycji, na słowo „już”- przykucają, na sygnał „hej”- biorą się za ręce.
6.
Na usłyszane sygnały dźwiękowe: cichy dźwięk, głośny, pauza (lub inne), dziecko kolejno wykonuje ustalone wcześniej czynności, na przykład: staje na jednej nodze, kładzie się na podłodze, podbiega do stołu, dotyka ręką ściany itp.
Wykonuje odpowiednie czynności, na przykład:
- wysoki dźwięk – wspina się na palce,
- niski dźwięk - klęka lub siada na podłodze itp.
7. Zabawa grupowa „na podwórku”
Dzieci podzielone są na trzy grupy: pieski, gąski i zajączki. Na dany sygnał, na przykład klaskanie, pieski biegają na czterech łapkach i szczekają – „hau, hau”. Pozostałe dzieci kucają. Potem zmienia się sygnał, na przykład uderzenie w bębenek, to znak dla gąsek, które wołają - „gę, gę” i poruszają się na dwóch nogach. Trzeci sygnał, na przykład gra na trąbce, wywołuje zajączki, które skaczą i powtarzają „kic, kic”.
Zabawa zmusza dzieci do uważnego słuchania i szybkiego reagowania na sygnał.
8.
Siała baba mak
a) Siała baba mak
b) Nie wiedziała jak
c) A dziad wiedział,
d) Nie powiedział,
e) A to było tak, tak, tak i tak
a) Krok lewą noga, krok prawą nogą, lewą i lekkie przygięcie kolan – chodzimy w prawo.
b) Kroki do przodu – jak wyżej
c) i d) Bieg wokół własnej osi – osiem kroczków
e) Trzy kroki do tyłu, trzy do przodu.