Jak poznać, że dziecko jest prześladowane. Przemoc w szkole

Przemoc w szkole to nie tylko amerykańskie strzelaniny czy nagłaśniane medialne przypadki znęcania się starszych nad młodszymi. Przemoc rówieśnicza ma niestety wiele odcieni i jest zjawiskiem częstszym niż może nam się wydawać. Warto wiedzieć, jakie sygnały powinny nas ostrzec, że w szkole może się dziać coś niedobrego.

Przemoc w szkole – ofiary i agresorzy

Dlaczego syn lub córka nie przyjdzie i się nie poskarży rodzicom, kiedy ktoś ją przezywa, bije lub upokarza? Znęcanie psychiczne i fizyczne często powoduje ogromne poczucie winy u osoby, która doświadcza takich form przemocy. Postrzega siebie, jako tą osobę, z którą coś jest nie tak, zastanawia się, czy jakoś nie sprowokowała agresora. To hamulec, który trzyma dzieci przed tym, aby szukać pomocy u rodziców.

Co robić, kiedy dziecko powie, że jest przeladowane w szkole?

Kiedy jednak dziecko przyjdzie do mamy lub taty i opowie o nieprzyjemnych zdarzeniach w szkole, reakcje powinny być wyważone. Co robić?

Przede wszystkim należy otoczyć opieką dziecko – daj mu wsparcie, zapewnij o swojej miłości i bliskości, przede wszystkim uwierz i bądź po stronie córki lub syna.

Po drugie trzeba zachować spokój. Nie naciskaj na dziecko w trakcie rozmowy, daj mu przestrzeń, aby powiedziało co się dzieje w swoim tempie. Jeśli czujesz złość i ból, tak kieruj swoimi reakcjami, aby dziecko nie odniosło wrażenia, że te uczucia są skierowane wobec niego, że nie umiał się obronić lub zgłosić tego wcześniej. Zadbaj o uczucia dziecka – nie zaprzeczaj im, bądź i słuchaj, pokaż, że córka lub syn mogą Ci zaufać.

Po trzecie powinno się ustalić: kto jest agresorem, czy jest to przemoc fizyczna czy psychiczna. Jak zachowują się osoby stosujące przemoc? Zapytaj, czy ktoś wie o sytuacji, gdzie odbywa się zastraszanie. Czy dziecko próbowało mówić o sytuacji nauczycielom?

Kiedy zbierzesz informację, zgłoś sytuację do dyrekcji, pedagogów i psychologów szkolnych, nauczycieli – jeśli nie będzie stanowczej reakcji ze strony dyrekcji w przypadku agresorów, zgłoś sprawę o przemoc w szkole do kuratorium oświaty lub na policję.

Jednak nie każde dziecko będzie chciało opowiedzieć o swojej trudnej sytuacji. Jednak Ty jako rodzic masz możliwość rozpoznania pewnych sygnałów, które mogą świadczyć o stosowaniu przemocy wobec Twojego dziecka.

Sygnały ostrzegawcze – jak poznać, że dziecko jest prześladowane?

Za cel prześladowań często obierane są osoby bardziej nieśmiałe, lękliwe, które często nie potrafią wyrazić swojego sprzeciwu, ani obronić swojego zdania. Prześladowcy szukają dzieci, które są niepewne swojej wartości, nie mają zaufanie do dorosłych, spełniają polecenia innych i są "na każde zawołanie”. Warto od małego uczyć córkę i syna, że nikt nie ma prawa ich bić, ani zastraszać czy zabierać ich rzeczy. Mogą wyrażać swój sprzeciw i reagować, kiedy ktoś przekracza ich granice. Budowanie w dziecku adekwatnej samooceny, poczucia sprawczości pozwala je zabezpieczać przed agresją ze strony rówieśników.

Dzieci, które doświadczają przemocy, często wysyłają sygnały ostrzegawcze, które rodzic może odebrać i zareagować.

Co powinno zastanowić?

1. Dziecko, często mówi, że nie chce iść do szkoły, boi się, reaguje obawą na każdą wzmiankę o lekcjach i przebywaniu w szkole.
2. Często zmienia drogę do szkoły i ze szkoły.
3. Rano wymotuje, boli je głowa, są bardzo zdenerwowane.
4. Zaczyna opuszczać lekcje, gorzej się uczy, jest nieprzygotowane do zajęć.
5. Przychodzi do domu ze szkoły w podartych, zniszczonych ubraniach, ma pogubione rzeczy, zdarza się to regularnie.
6. Dziecko staje się smutne, wycofane, bez energii, nie chce podejmować ulubionych aktywności.
7. Często dziecko może wracać do domu głodne (agresorzy zabierają mu jedzenie, pieniądze).
8. Mają niewyjaśnione zadrapania, siniaki, poobcierane nadgarstki czy poplamione ubrania.
9. Dziecko zaczyna być agresywne w stosunku do rodziców, rodzeństwa.

Kiedy zarejestrujesz kilka z tych symptomów, nie czekaj. Reaguj – porozmawiaj z dzieckiem, o tym, co działo się w szkole, poinformuj je o swoich obawach, opisz jakie zmiany w jego zachowaniu widzisz. Zapewnij o swoim wsparciu dla niego. Wysłuchaj. Bądź spokojny i opanowany. I pokaż dziecku, że zadziałasz, ale w odpowiedni sposób, tak, aby poczuło się bezpiecznie.