Twoje dziecko nie jest już malutkim niemowlakiem w wózeczku, ani maleńkim dzieckiem, nad którego każdym krokiem trzeba czuwać.

Jest nastolatkiem - ma własne opinie, zdanie na wiele tematów i chce być samodzielne. Wolne chwile woli spędzać z rówieśnikami.

Zaczęły się wakacje - wielu młodych ludzi szykuje się na samodzielne wyjazdy: w góry, nad morze, nad jeziora. Może także twoje dziecko będzie chciało wypoczywa w taki sposób. Czy potrafisz sobie poradzić z tą sytuacją ? Odmówić ? Jak to zrobić ? Czy może pozwolić ? Teraz w czasach kiedy tak jest tak łatwy dostęp do narkotyków i innych niebezpieczeństw ? Poniższe rady podpowiedzą ci jak zachować się w tej sytuacji i na co zwrócić szczególną uwagę przy rozważaniu prośby dziecka.

Drogi Rodzicu!

Wychowanie dziecka jest procesem długotrwałym. Zaczyna się już od jego narodzin i trwa przez wiele lat. Jeśli w tym okresie nie wypracowaliście sobie pewnych zasad postępowania, a co za tym idzie wzajemnego zrozumienia i zaufania - trudno będzie to zrobić w krótkim okresie czasu.
Samodzielność twojego dziecka, jest czymś naturalnym, kiedyś i tak nastąpi.

Kiedy można rozważać zgodę na samodzielny wyjazd ?

• dolna granica wieku to około 17 - 18 lat
• gdy wiesz dokładnie gdzie i z kim twoje dziecko chce wyruszyć (i akceptujesz to)
• może na pierwszy samodzielny wyjazd zasugerować nastolatkowi jakiś pobliski teren
• dziecko z przyjaciółmi coś konkretnego zaplanowało - nie jest to wyjazd całkowicie w ciemno i na żywioł)
• gdy ufasz swojemu dziecku i osobom z którymi jedzie (znasz te dzieci i ich domy)
• w ważnych sprawach twoje dziecko cię nie zawodziło: trzymało się ustalonych zasad (godzin powrotu do domu, miejsc spędzania wolnego czasu)
• potraficie wspólnie rozmawiać i choć dochodzi do konfliktów to potraficie je rozwiązywać, umiecie słuchać swoich racji.

Na co szczególnie uczulić nastolatka, gdy zgadzamy się na jego samodzielny wyjazd:

• gdyby coś się działo i dziecko nie będzie umiało sobie poradzić to zawsze może zadzwonić do domu,
• może potrzebuje czegoś dowiedzieć się przed wyjazdem,
• porozmawiaj z nim o swoich obawach, ale nich to nie będzie wyczerpujące kazanie,

Kiedy nie zgodzić się na samodzielny wyjazd dziecka:

Jeśli czujesz, że nie układa ci się z dzieckiem, niewiele wiesz o jego zainteresowaniach, znajomych - nie zgadzaj się na samodzielny jego wyjazd. Spróbuj czas urlopu i wakacji dziecka wykorzystać na zbliżenie się do niego, znalezienie wspólnego języka. Masz prawo wiedzieć, gdzie przebywa twoje dziecko, gdy wychodzi z domu, z kim się spotyka, z kim przyjaźni, o której wróci do domu. Nie bój się o to pytać, postaraj się poznać najbliższych znajomych twojego dziecka. Na początku nie będzie to łatwe, ale nie zrażaj się grymasami twojej pociechy, konsekwentnie realizuj swoje postanowienia. Ty też masz prawo do dobrego samopoczucia !

Jak powiedzieć nie?

Nie wstydź się swoich obaw i powiedz o nich głośno. Powiedz dziecko konkretnie dlaczego nie zdecydujesz puścić go na samodzielny wyjazd, że wpływ na to miało jego całoroczne zachowanie, niesłowność (np.: nie wracałeś do domu o ustalonych godzinach). Zaznacz, że dopóki tego nie będzie nie możesz traktować swojej pociechy jak osoby odpowiedzialnej.

Choć nastolatki szczególnie silnie naciskają na rozluźnienie panujących w rodzinie reguł, a w pewnym sensie robią to aby podkreślić własną dojrzałość i dorosłość, to jednak ważne jest abyś drogi rodzicu, nie poddawał się, kontynuował dialog ze swoim dzieckiem i nie rezygnował ze swoich postanowień.

Jeśli nie wyraziłeś zgody, przygotuj się na: głośne wyrażanie żalu i dezaprobaty przez twoje dziecko, czasami może to być także zamknięcie się w sobie. Pozwól dziecku przeżyć te uczucia, bo jest mu naprawdę przykro - jego plany się nie spełnią. Pewnie będzie mu głupio w stosunku do rówieśników - to bardzo ważna grupa odniesienia dla nastolatków.

Rodzicu, pamiętaj !

Dostępność narkotyków jest na samodzielnych wakacjach taka sama jak kiedy indziej. Jednak nie ma wtedy w pobliżu rodziców, co rodzi pewne rozprężenie. Dziecku wydaje się, że jest dorosłe, że zna siebie i może sobie ufać. Dlatego przed wyjazdem porozmawiajmy szczerze z dzieckiem i uczulmy je na ten problem.

Literatura

1.Bradley J., Copley B., Dubinsky H., Waddel M., Williams G, “Zrozumieć nastolatka", Świat Książki, Warszawa, 1997
2. Rozmowa przeprowadzona z terapeutą T. Harasimowiczem, "Zanim spakuje plecak", Wysokie obcasy, 26, lipiec 2000

mgr Agnieszka Musiał