Kiedy przedszkolak przynosi do domu nie swoje zabawki

Przedszkolak przynosi do domu nie swoją zabawkę. Mamie mówi, że ją dostał. Dopiero później okazuje się, że wziął ją bez pozwolenia. Dla większości rodziców, przynajmniej w pierwszej chwili, jest to szok. Zastanawiają się, jak to możliwe i co poszło nie tak. Dlaczego moje dziecko zabiera zabawki innym dzieciom? Przecież to jest kradzież! Tylko spokojnie - w tym wieku dzieciakom takie sytuacje zdarzają się często. Najważniejsze to właściwie zareagować. Co robić, kiedy przedszkolak przynosi do domu nie swoje zabawki?

Co robić , kiedy przedszkolak przynosi do domu nie swoje zabawki

Prawdopodobne jest, że prędzej czy później staniecie przed takim problemem, ponieważ zabieranie cudzych rzeczy bez pozwolenia przedszkolakom się po prostu zdarza. Warto widzieć, że dzieci poniżej piątego roku życia są na ogół egocentryczne, a ich głównym celem jest obserwowanie i dostawani tego, czego chcą.

Po pierwsze - zrozum

Zrozum, że nie jest to kradzież w takim sensie, jak to rozumieją dorośli. Jednym z częstszych błędów rodziców i opiekunów jest traktowanie dziecka (jego zachowań) oraz przypisywanych mu intencji, jakby  była to osoba dorosła. A tak naprawdę dziecko bardzo rzadko świadomie robi rzeczy, które my (rodzice, opiekunowie) uznajemy za złe. I tak jest z kradzieżą.

Dla dorosłego zabranie cudzej własności bez pozwolenia jest świadomym złamaniem reguł, zachowaniem niemoralnym i złym. Tymczasem przedszkolaki nie rozumieją, że wzięcie zabawki, która należy do kogoś innego, jest kradzieżą. Zrozumienie tego pojęcia przyjdzie nieco później, z czasem.

Skuteczne działanie jest możliwe wtedy, gdy zrozumiemy, jak tę sytuację widzi dziecko, a nie jak my ją interpretujemy.

Po drugie - porozmawiaj i nie oceniaj

Jeśli zrozumiemy, że malcem powodował impuls, wywołany najczęściej tym, że bardzo pragnął mieć jakąś zabawkę, a nie jest to wyrachowane zachowanie złodzieja, łatwiej będzie z nim spokojnie porozmawiać. Nie oznacza to jednak, że można zaniechać działań bądź usprawiedliwiać zachowanie.

Zadbaj o dwie sprawy:

• wytłumacz, dlaczego takie zachowanie jest złe. Najczęściej polecany pomysł to: zachęć dziecko do zastanowienia się, jak czułoby się, gdyby ktoś zabrał mu zabawkę. W ten sposób pokaż, jak czuje się pokrzywdzony kolega. Mów o konsekwencjach kradzieży, które obejmują także utratę kolegów i zaufania.

• dopilnuj, by maluch oddał zabraną rzecz i przeprosił kolegę.

Rodzice, którzy nie reagują na kradzież dziecka, dają mu sygnał, że akceptują takie zachowanie.

Dlaczego dzieci przynoszą do domu nie swoje zabawki?

Dzieci przynoszą do domu nie swoje zabawki z różnych powodów, choć trzeba przyznać, że jest to zjawisko powszechne. Kluczowe w danym przypadku jest, czy sytuacja jest epizodem, czy też powtarza się permanentnie (pomimo reakcji). Jeśli indydent się powtarza, warto się nad tą kwestią pochylić. Co zrobić?

Warto przyjrzeć się relacjom w rodzinie. Być może takie zachowanie dziecka to chęć zwrócenia na siebie uwagi. Wtedy „kradzież” to tylko wierzchołek góry lodowej, natomiast prawdziwy problem znajduje się gdzie indziej. I dopóki nie zostanie rozwiązany, zachowanie dziecka będzie się powtarzać.

Dzieci często uczą się od dorosłych. Kiedy maluch widzi, że rodzic przynosi rzeczy z pracy lub nie oddaje tych pożyczonych od znajomych czy sąsiadów, nabiera przekonania, że tak można. Uczy się, że kradzież (szeroko rozumiana) jest akceptowanym zachowaniem.

Bywa, że nie dostrzegamy, że podstawowe potrzeby dziecka nie są zaspokojone. Niektóre dzieci,  czują, że brakuje im czegoś, co mają inni. Często nie chodzi o nic ekskluzywnego, a zwyczajne, prozaiczne rzeczy (np. małe autko czy kredki). Warto o tym z dzieckiem porozmawiać.

Mogą mieć poczucie, że nikomu nic nie zabrały, tylko po prostu "znalazły” i dlatego mają prawo zatrzymać przedmiot. Dlatego ważne jest tłumaczenie, że zawsze należy sprawdzić, czy znaleziona rzecz nie ma swojego właściciela.

Niektóre dzieci kradną, bo chcą się dopasować do grupy, pragną zostać zaakceptowane przez rówieśników. Zabranie cudzej rzeczy równoznaczne jest z jej posiadaniem - a to w przekonaniu dziecka podnosi jego wartość czy atrakcyjność towarzyską. Ten rodzaj kradzieży jest często spowodowany presją rówieśników.

Czego nie robić?

• Nie nazywaj dziecka złodziejem czy kłamcą.
• Nie przesłuchuj go w krzyżowym ogniu pytań, by szybko dotrzeć do prawdy.
• Nie zawstydzaj  – np. nie opowiadaj wszystkim o tej historii (nawet z dobrą intencją – ku przestrodze).
• Nie wracaj w nieskończoność do sprawy. Jeśli już dziecko oddało zabawkę, przeprosiło – nie ciągnij tematu, np. przy okazji, gdy zrobi coś, z czego nie jesteś zadowolona.

Podsumowując. Jak reagować na przynosznie nie swoich zabawek do domu?

• Zawsze rozmawiaj.
• Na początku wyjaśnij dziecku, czym jest zabierani nie swoich rzeczy.  Wyjaśnij, że kradzież jest zła.
• Sprawdź, czy dziecko rozumie i zgadza się, że nie może dotykać, ani zabierać rzeczy bez zgody jej właściciela.
• Wytłumacz jakie są konsekwencje takiego zachowania, np. utrata przyjaciół, brak zaufania, wykluczenie z grupy.
• Spraw, żeby dziecko oddało przedmiot właścicielowi.
• Ucz dziecko cierpliwości.
• Pokazuj, że można się z kolegą lub koleżanką wymieniać na jakiś czas na zabawki za obopólną zgodą.