Jak rozmawiać z dzieckiem o tragedii?

Wydarzenia, które rozegrały się w Paryżu wstrząsnęły nami wszystkimi. Trudno zrozumieć, trudno ogarnąć ogrom nieszczęścia. Jak więc możemy pomóc naszym dzieciom uporać się z informacjami, które docierają do nich z mediów,  od kolegów, czy które słyszą podczas rozmów w domu?

1. Przede wszystkim bądźmy uczciwi i starajmy się odpowiedzieć dzieciom na wszystkie nurtujące je pytania. Jeśli nie potrafimy znaleźć odpowiedzi - mówmy o tym wprost. Dla dzieci to też ważna nauka, że bywają pytania, które pozostają na zawsze bez odpowiedzi.
   
   
2. Rozmawiajmy z dziećmi o naszych emocjach. Uczmy je, że ważne jest dzielenie się swoimi przeżyciami i uczuciami. To pozwala na oswojenie się z trudnymi sytuacjami i poczucie wspólnoty. Tłumaczmy, że odczucia złości, smutku,  przygnębienia, czy lęku są zupełnie naturalne w takim momencie
   
   
3. Małe dzieci chrońmy przed drastycznymi obrazami. Możemy powiedzieć, że to, co pokazuje telewizja w nas samych wzbudza bardzo silne emocje i uważamy, że dzieci nie powinny ich oglądać. Jeśli dziecko nadal naciska, spytajmy, czy przypomina sobie jakiś fragment filmu, którego się bało i odnieśmy do tej sytuacji. Jeśli jednak zdecydujemy, że dziecko może oglądać z nami, np: wiadomości - towarzyszmy mu w tym, tłumaczmy i obserwujmy reakcję. W razie czego wyłączmy telewizor.

I jeszcze jedna zasada, podobnie jak w samolocie, gdzie najpierw mamy założyć maskę tlenową sobie, a potem dziecku, tak samo w tej sytuacji. Najpierw zadbaj o swoje samopoczucie psychiczne, później pomóż dziecku. Pamiętaj, że dzieci bardzo silnie odzwierciedlają emocje dorosłych. Nie możemy wymagać od nich, żeby się nie przejmowały, jeśli sami jesteśmy w złym stanie.