Flegmatyk czy sangwinik? Poznaj charakter dziecka

to osoba o pesymistycznym, lękowym, negatywnym podejściu do życia, samego siebie, innych, a także codziennych spraw. Osoba taka często popada w stany obsesyjnych myśli dotyczących słuszności dokonanego wyboru, poddaje w wątpliwość wszelkie podjęte decyzje.

Melancholik ma trudności z podejmowaniem decyzji, brakuje mu wiary w siebie; jest wrażliwy na krytykę swojej osoby, obraźliwy, nerwowy, spokojny, wyciszony, powściągliwy, mało elastyczny w zachowaniu. Ale lubi marzyć, oddawać się zadumie. Jest najbardziej twórczy ze wszystkich typów osobowości.

Dziecko – melancholik

jest dzieckiem lękliwym, spokojnym, jest bardzo wrażliwe na krytykę przede wszystkim ze strony rodziców. Trudno mu zaakceptować i polubić nowości. Nie lubi nowych zabaw, gier, miejsc, potraw, osób. Długo przekonywane być może spróbuje nowej potrawy i polubi nowego kolegę, jednak może mu to zająć bardzo dużo czasu. Generalnie zawsze jest negatywnie nastawione do wszystkiego, co nie jest mu znane i lubiane przez niego. Dziecko jest bardzo wrażliwe i twórcze. Jest typem samotnika. Zachęcany i wspierany – może wyrosnąć na wspaniałego i wartościowego artystę.

Rodzice powinni uczyć takiego malucha wiary w siebie oraz, że nowe zabawki czy koledzy nie są groźni i nie musi się ich bać. Powinni namawiać dzieci do próbowania nowych potraw, bawienia się z nowymi osobami. Zawsze należy dziecko nagradzać /poprzez aplauz/ za pozytywne zachowania. Rozmawiajcie o uczuciach, ponieważ dziecko tego bardzo potrzebuje. Czasami chce, żeby to otoczenie odczytywało jego pragnienia i emocje, dlatego naucz je wyrażać swoje emocje i mówić o uczuciach.

Dziecko, jak najczęściej powinno bawić się w gronie rówieśników. Nie wolno jednak zmuszać dziecka do nienaturalnych zachowań czy wymagać od niego radykalnych zmian. Melancholik najlepiej czuje się sam ze sobą i nie można na siłę kazać mu być np. przywódcą bandy podwórkowych piratów. Bo to jest niemożliwe... Wszystko musicie robić powoli i nic na siłę!

Jak najczęściej proponuj dziecku poznawanie nowości oraz zachęcaj do wspólnych zabaw z innymi dziećmi. Zabieraj malucha do kina, teatru... zapewniaj częste kontakty z innymi. Chwal i sama dawaj przykład. Nie zniechęcaj dziecka do jakichkolwiek samodzielnych działań; nawet gdyby wydały ci się mało ważne czy śmieszne. Staraj się nie negować; nie mów „E, na pewno ci się nie uda!”; mów – „Spróbuj...” i pokazuj jak można zrealizować cel. Wzbudzaj w dziecku wiarę w poczucie własnej wartości. Doceniaj, pomagaj, nie krytykuj...

to osoba o wysokim poziomie samokontroli, zrównoważony emocjonalnie, łagodna, solidna, nieufna i chłodna, dyplomatyczna, pojednawcza, cierpliwa, cicha, dowcipna, potrafiąca poświęcić dużo czasu sprawie czy człowiekowi, lubiąca obserwować ludzi, potrafiąca współczuć, słuchać; preferująca zabawę, a później i pracę nie wymagającą pośpiechu i szybkiego tempa.

Dziecko – flegmatyk

jest cichym, spokojnym, łagodnym, ale i nieufnym maluchem. Lubi swoje towarzystwo i ciężko mu współpracować z innymi, chyba, że będzie uległe. Nie lubi rządzić, natomiast świetnie wykona zleconą przez was pracę. Dziecko można spokojnie „wykorzystywać” do prac domowych – może mieć obowiązki i będzie solidnie się z nich wywiązywał. Chętnie wyrzuci śmieci czy posprząta u chomika. Zrobi to solidnie i z przyjemnością. Tylko musicie dać mu trochę czasu na wywiązanie się z tych obowiązków. Flegmatyk „na wszystko ma czas”. Maluszek lubi bawić się w zabawy, które nie wymagają szybkiego tempa oraz, które nie wymagają poznawania nowości. Jest nieufne i dlatego ciężko mu nawiązywać nowe przyjaźnie.

Zachęcaj swojego malucha do zapraszania i wspólnej zabawy z kolegami z przedszkola/szkoły do domu. Pozwól mu wymyślić jakąś zabawę – niech będzie w tym najlepszy! Pamiętaj, że powinny to być zabawy na zasadzie „raz ty, raz ja”. Nie neguj jednak jego zachowań, dzięki którym może zaistnieć w grupie; mogą to być postawy zależne, uległe i pasywne. Zwróć jednak uwagę, aby dziecko nie poddawało się zbytnio woli innych, gdyż może to mieć przykre konsekwencje dla dalszego rozwoju. Wspieraj i ucz samodzielności. Dopinguj, rozmawiaj, pomagaj i zachęcaj do narzucania innym swojej woli. Najpierw powolutku i małymi kroczkami. Niech zacznie od swojego najbliższego otoczenia.

Kontroluj zachowania dziecka i powtarzaj mu, co ma zrobić. Bo zwyczajnie może o tym zapomnieć. Jednakże, w pewnym momencie ciągłe przypominanie maluchowi o obowiązkach i poganianie go, może stać się uciążliwe. Dlatego wspólnie ułóżcie plan tygodnia. Niech dziecko ma wpływ na ustalenie planu swoich obowiązków, przyjemności i zadań. Na początku pilnujcie terminów, a z czasem próbujcie z tego zrezygnować, niech dziecko samo się kontroluje.

Melancholik i flegmatyk to typy osób zamkniętych w sobie. Dzieci, które wykazują więcej cech tych dwóch osobowości lubią bawić się same. Lubią wymyślać zabawy i kreować swój świat, do którego nie lubią dopuszczać innych. Największą „karą” dla takiego dziecka jest publiczny występ, udział w grach zespołowych, poznawanie nowych miejsc czy osób. Największą „nagrodą” – czytanie, malowanie i zabawa w domu z kolegami, których zna.

to przeciwieństwo flegmatyka; typ pobudliwy, przejawiający tendencje do ciągłego niezadowolenia i agresji. Charakteryzuje go silne przeżywanie emocji oraz duża energia życiowa i aktywność. Cholerycy bywają uparci, a ich reakcje na bodźce są szybkie i często nieprzemyślane, bywają też zakompleksieni. Są nastawieni na działania i kierowanie. Wzbudzają wśród ludzi zaufanie i respekt, często pracują dla potrzeb grupy. Są szybcy w działaniu, preferują zabawę, a później i pracę, którą mogą sami zorganizować. Lubią przewodzić i organizować pracę innym. Gdy ktoś się z nim nie zgodzi, denerwuje się, krzyczy, staje się agresywny.

Dziecko – choleryk

to urodzony przywódca, któremu praktycznie wszystko się udaje w życiu... Tragedią dla niego może być nawet mała porażka, która może powodować frustracje. W ten sposób potrafią nabawić się kompleksów. Choleryk musi żyć, bawić się... funkcjonować wśród ludzi. Zamknięty w domu, rozniesie go. Nie daje się podporządkować. I dopóki może rozdawać karty w grze, dopóty wszystko mu pasuje. Ponieważ, praktycznie od urodzenia, jest niezależny ciężko jest go namówić do takich zachowań, których nie akceptuje. Dlatego też pozwalaj mu na decydowanie o sobie: co na siebie ubierze /oczywiście współmiernie do pogody/, co zje, w co się pobawi czy co będzie robił w wolnym czasie. Nie  narzucaj mu swojego zdania, ale wspieraj, pokazuj i pomagaj.

Pamiętaj, że dziecko ma bardzo silną potrzebę odnoszenia sukcesów, dlatego nie wystarczy, że go pochwalisz za wykonaną pracę czy zadanie. Ono musi poczuć, że zrobiło to najlepiej ze wszystkich /w szkole, na podwórku, w domu/. Uważajcie! Zbyt często chwalony, może uwierzyć w swoje „super-umiejętności”... i wówczas przy niewielkiej nawet porażce może zachować się agresywnie lub popaść w kompleksy...

Dziecko musi się wyszaleć. Lubi bawić się głośno i intensywnie. Nie zabraniaj mu tego. Jednakże kontroluj i uważnie obserwuj dziecko, ponieważ może być agresywne. I te zachowania powinniście niwelować. Wspierane przez was może wyrosnąć na silną osobowość, która na pewno osiągnie w życiu to, czego chce.

to osoba o optymistycznym podejściu do życia, otwarta na relacje z innymi, towarzyska, beztroska. Lubi być w centrum zainteresowania, władcza i dominująca, czasem dumna i spoglądająca na innych "z góry". Jest emocjonalna i spontaniczna, ma duże poczucie humoru, potrafi przyciągać do siebie ludzi. Tryska energią i entuzjazmem, jest twórcza, lubi komplementy, szybko przeprasza.

Dziecko – sangwinik

to urodzony optymista, który uwielbia udowadniać wszystkim, że jest wspaniały... I niestety... ciągle chwalony popada w zadufanie... Pamiętajcie o tym! Dziecko takie będzie próbowało podporządkować sobie innych, w tym rodziców... Nie możecie pozwolić na pewne zachowania, których nie akceptujecie; jednakże nie możecie zabraniać dziecku, aby rozwijało się w tych kierunkach, w których ono chce. Nie podcinajcie mu skrzydeł! Jednakże nie pozwólcie, by za bardzo ufało w swoje zdolności. Pokazujcie, co jest realne, a co nie do wykonania przez dziecko.

Sangwinik jest również wrażliwy i potrzebuje zachwytów nad jego osobą. Jednak ten zachwyt powinien być realny i mieć związek ze stanem faktycznym. Nie powinniście chwalić dziecka ot tak, bo uwierzy w swoje zdolności i nie będzie później potrafił zreflektować się nad tym, co prawdziwe. Sangwinik jest beztroski i możecie mieć problemy z wyegzekwowaniem od niego czegokolwiek. Nie dlatego, że nie potrafi czy nie chce. On nie widzi potrzeby robienia czegoś, co mu nie pasuje i nie daje satysfakcji. Rodzice muszą być jednak konsekwentni. Dziecko nie może tylko bawić się. Powinniście ustalić, jakie będzie miał w domu obowiązki, niech sam je znajdzie i wspólnie omówcie czego od niego oczekujecie.

Nie możecie zaniedbać tego! Bo może to mieć przykre konsekwencje dla dziecka – nie będzie potrafiło być obowiązkowym, a co za tym idzie postrzegane będzie jako lekkoduch. I ciężko mu będzie znaleźć się w rzeczywistości. Bo całe życie był chwalony... uwielbiany... nie miał obowiązków... bawił się... a tu nagle... ktoś od niego coś wymaga /pracodawca, żona, mąż/... jak to? Dlatego staraj się hamować zapędy dziecka w samouwielbienie i nie pozwalaj na wszystko. Bądź konsekwentna w sprawie obowiązków. Dziecko musi mieć równowagę zabawy i zadań do wykonania. Podążaj za dzieckiem i pamiętaj, że wspierane – wyrośnie na pewną siebie osobę, która może dokonać nawet rewolucji...

Choleryk i sangwinik to typy osób otwartych na świat i innych. Dzieci, które wykazują więcej cech tych dwóch osobowości lubią bawić się w gronie rówieśników, lubią być w centrum zainteresowania. Osoby te lubią żyć wśród i dla ludzi; lubią wymyślać zabawy i kreować świat, do którego chętnie dopuszczają innych. Największą „karą” dla takiego dziecka jest zamknięcie w domu, .... Największą „nagrodą” pozwolenie na samowolne decydowanie o swoim życiu /zabawa, przyjaciele, zainteresowania, itp./

Poniżej: rysunek przedstawiający cechy osobowościowe a typ temperamentu. Dodatkowo umieszczono inny podział osobowości, który ściśle współgra z omówionym powyżej.

Najbardziej naturalne są połączenia typów osobowości: sangwinik – choleryk oraz flegmatyk - melancholik. Uzupełniają się zaś: sangwinik – flegmatyk oraz choleryk – melancholik.

Wychowywanie dzieci, to bardzo trudna i żmudna praca. Rodzice mają dużo wątpliwości, co do sposobów i metod wychowawczych. Na pewno czasami zastanawialiście się nad tym, dlaczego niektóre metody nie działają na waszą pociechę. Być może oburzaliście się, jeśli ktoś zwrócił wam uwagę, że dziecko zachowuje się w sposób nieadekwatny do sytuacji.

Pamiętajcie, że to rodzice i najbliższe otoczenie dziecka wpływają na jego rozwój. Być może nie zauważacie jakiś nieakceptowanych zachowań, ponieważ dla was są one normalne. Popatrzcie czasami z boku. A może teraz będzie wam łatwiej zrozumieć wasze dzieci.

A jakim typem są wasze dzieci? Już wiecie? To możecie spokojnie dobrać odpowiedni „repertuar”... oby tylko nie było to w konflikcie z waszym typem osobowości...