Dzieci, które obwiniają się za smutek mamy narażone są na lęki i depresję. Jak im pomóc?

“Nawet jeśli mama tego nie mówi to wiem, że jest jej smutno przeze mnie”.  Dzieci, które biorą na siebie odpowiedzialność za smutek mamy są bardziej narażone na lęki i depresje - wynika z badania przeprowadzonego przez Southern Methodist University.  *

Nasze badanie wykazało, że występowanie objawów depresji u matek zwiększa ryzyko tego, że ich dzieci również będą przejawiały symptomy lęku i depresji. -mówi psycholog rodzinna i autorka badania Chrystyna Kouros. 

Zwiększenie ryzyka nie jest równoznaczne z tym, że każde dziecko doświadczy zaburzeń, jednocześnie zaobserwowano, że u dzieci, które czuły się winne, za każdym razem diagnozowano stany lękowe lub depresyjne.

Dr Kouros uważa, że prawdopodobnie są dwa wytłumaczenie na połączenie depresji matek oraz dzieci.

Jeśli dzieci winią się za objawy depresji u swoich mam to będą o tych symptomach więcej myśleć, a z wielu obszernych badań wynika, że rozmyślanie nad stresorami, zwłaszcza tymi poza naszą kontrolą jest silnie połączone z lękami i depresją.

Również, jeżeli dzieci czują się odpowiedzialne za swoje mamy to mogą na swój sposób spróbować jej pomoc i stosować nieefektywne metody. Kiedy nie będą one działać, dzieci mogą poczuć się bezradne, a poczucie porażki obniży ich samoocenę.

Dlatego autorka badania apeluje, żeby osoby, które mają częsty kontakt z dziećmi bardzo uważały na to co mówią. Jeżeli tylko zauważycie, że dziecko zaczyna się obwiniać lub brać odpowiedzialność za emocje mamy, wyprowadźcie je z błędu i warto, żeby zostały otoczone opieką psychologiczną.

Co możesz mówić dziecku o depresji mamy?

• Depresja jest zaburzeniem, które wpływa na to, jak człowiek się czuje, myśli i działa.
• Kiedy ludzie są w depresji, ich mózg działa inaczej niż wtedy, gdy nie ma depresji. 
• Kiedy ludzie są w depresji, myślą, czują się i zachowują się inaczej niż wtedy, kiedy mają się dobrze.
• Depresja nie jest słabością.
• Depresja jest dość powszechnym zaburzeniem, chociaż ludzie nie zawsze o tym mówią.
• Życie z rodzicem, który jest w depresji, może być bardzo trudne, ponieważ osoba ta może robić lub mówić rzeczy, które powodują, że dzieci czują się źle lub zagubione.
• Osoba z depresją może łatwiej się męczyć i spędzać dużo czasu w łóżku.
• Za samopoczucie rodziców odpowiedzialne są inne osoby dorosłe, np. lekarze i terapeuci, a nie dzieci.
• Jedną z najważniejszych rzeczy, które dzieci mogą zrobić, aby uchronić się przed depresją, jest mówienie innym dorosłym o swoich emocjach
• Niektóre dzieci, kiedy ich mama ma depresję nie mówią o uczuciach złości, przygnębienia, lęku czy dezorientacji, bo nie chcą innych obarczać swoimi problemami. Tymczasem to ważne, żeby dzielić się swoimi uczuciami.
• Ważne, żeby dzieci, których bliscy mają depresje uczestniczyły w zajęciach sportowych, kółkach zainteresowań, czy zabawach i spotkaniach ze zdrowymi dorosłymi i dziećmi. To wspierające.
• Duża część depresji jest uleczalna, czasem jednak depresja wraca, ale można ją leczyć ponownie.
• Dostępne są różne metod leczenia, w tym farmakologia i terapia. Podczas terapii rodzice uczą się nowych sposobów radzenia sobie oraz myślenia, odczuwania i zachowania w bardziej pozytywny sposób.
• I najważniejsze, co powinniśmy powtarzać: Stan zdrowia i zachowania osoby w depresji nie mają nic wspólnego z tym co robi i jak zachowuje się dziecko.

* Badanie zostało przeprowadzone w grupie kontrolnej 129 matek i dzieci, które zgłaszały się na badanie w stanie Texas w USA. Dzieci poddane badaniu miały średnio 13 lat.