Badania wykazały, że rodzicielstwo helikopterowe może źle wpłynąć na zdrowie psychiczne dziecka. Dowiedziono, że taki styl wychowania niesie ze sobą wiele skutków ubocznych. Wyniki badania opublikowano w czasopiśmie Borderline Personality Disorder and Emotional Dysregulation.
Rodzicielstwo helikopterowe
Helikopterowi rodzice (helicopter parents) to osoby, które swoje dzieci otaczają nadmierną uwagą i troską. Nieustannie nad nimi czuwają - krążą nad ich głowami niczym helikoptery. Przejmują kontrolę nad każdą sferą funkcjonowania, dokładnie projektują swoje dzieci od poczęcia, przez narodziny po rozwój na każdym etapie.
Naukowcy z University of Wollongong w Australii przeprowadzili badanie, do którego zaprosili uczestników w wieku od 17 do 25 lat. Młodych ludzi pytano o dzieciństwo, a także o to, czy kiedykolwiek zdiagnozowano u nich depresję bądź dostrzeżono objawy niestabilności psychicznej.
Zespół odkrył, że uczestnicy, którzy dorastali z rodzicami helikopterowymi, częściej okazywali cechy narcystyczne, takie jak choćby posiadanie nierealistycznych poglądów na siebie. To jednak nie jedyny dowód naukowy wskazujący na to, że ten styl rodzicielstwa może być szkodliwy dla dziecka.
Helikopterowi rodzice i stres
Zespół naukowców z Edith Cowan University’s School of Medical and Health zbadał, czy zastosowanie innego podejścia do rodzicielstwa może pomóc zmniejszyć stres u rodziców i powstrzymać ich przed „patrolowaniem” dziecka.
Szczególnym stylem rodzicielskim użytym w badaniu był Respectful Approach intervention (oparty na szacunku), która uczy rodziców, jak dawać swoim dzieciom przestrzeń do zabawy i samodzielnego popełniania błędów.
Grupie kontrolnej pozwolono ingerować w zabawę dzieci. Pozostali uczestnicy zostali zapisani na sześciotygodniowy cykl zajęć „Respectful Approach intervention”.
Jednym z badaczy byłaprdagożka wczesnoszkolna Mandy Richardson, która powiedziała, że wyniki pokazały, iż rodzice stosujący tę metodę byli mniej podatni na stres. Uczestnicy badania stwierdzili, że po uczęszczaniu na zajęcia mniej martwią się presją związaną z wynikami, co pozwoliło im skupić się na relacjach z dziećmi.
- Jako rodzice mamy tendencję do „ratowania” naszych dzieci, gdy zaczynają z czymś się mierzyć, zamiast pozwalać im próbować stawić czoła własnym wyzwaniom.Tymczasem jeśli dzieci nie szukają pomocy, warto pozwolić im na samodzielne rozwiązanie problemu. – powiedziała Richardson.
Zwrócono również uwagę, że uczestnicy zajęć podczas pierwszej sesji zmagali się sami ze sobą, by nie wkroczyć i nie pomóc swojemu dziecku. Jednak w ciągu następnych kilku tygodni poczuli się znacznie bardziej komfortowo, siedząc wygodnie i pozwalając dziecku samodzielnie pracować.
- Wiele osób stwierdziło, że ich poglądy na temat zdolności dziecka i roli rodzica zmieniły się, co pomogło im pozwolić im na większą swobodę poza zajęciami. – dodała Richardson. - Jeden z rodziców powiedział, że kiedyś odczuwał potrzebę natychmiastowego naprawienia wszelkich emocji, jakie odczuwało dziecko. Zajęcia pomogły mu postrzegać emocje dziecka jako zdrową część jego rozwoju.
Wyniki badania zostały niedawno opublikowane w Journal of Child and Family Studies. Zespół ma nadzieję śledzić uczestników badania pilotażowego przez następne trzy lata, aby sprawdzić, czy spadek poziomu stresu rodzicielskiego ma wpływ na zachowanie i rozwój dzieci.
Rodzicielstwo helikopterowe może źle wpłynąć na zdrowie psychiczne dziecka
Warto pamiętać, że dziecko, które jest wszechstronnie stymulowane i programowane na osiągnięcie sukcesu, a jednocześnie zostało pozbawione naturalnej, spontanicznej aktywności, jest narażone na pojawienie się zaburzeń psychicznych.
Naukowcy są zgodni co do tego, że nadmierne zaangażowanie rodziców w wychowanie dziecka prowadzi w przyszłości do takich trudności jak niesamodzielność, nieumiejętność czerpania radości z życia, przygnębienie, niedomagania w kompetencjach społecznych. Ponadto nadgorliwość i nadopiekuńczość rodziców naraża dzieci na silny stres i pojawienie się depresji.