Oglądanie przemocy w telewizji w wieku przedszkolnym może zwiększać ryzyko problemów psychicznych i trudności w nauce u nastolatków. Dowodzi tego badanie przeprowadzone przez Lindę Pagani. Jego wyniki opublikowano w Journal of Developmental and Behavioral Pediatrics.
Oglądanie telewizji jest powszechną rozrywką, stąd niektóre dzieci są narażane na płynącą z ekranów przemoc. Ma to swoje konsekwencje.
Wczesne dzieciństwo to czas, kiedy dzieci intensywnie identyfikują się z postaciami telewizyjnymi i często traktują to, co widzą na ekranie, jako rzeczywistość. Są szczególnie podatne na humorystyczne obrazy gloryfikowanych bohaterów i złoczyńców, którzy używają przemocy jako uzasadnionego sposobu rozwiązywania problemów. Powtarzająca się ekspozycja na szybkie, emocjonujące sekwencje akcji i urzekające efekty specjalne może wzmacniać przekonanie, że przemoc jest normalną częścią relacji społecznych. Im bardziej dziecko jest narażane na agresywne interakcje (na ekranach), tym bardziej może być przekonane, że zachowywanie się w ten sposób jest normalne.
- Podobnie jak obserwowanie przemocy w prawdziwym życiu, wielokrotne narażanie się na wrogi i brutalny świat zaludniony przez czasami groteskowe stworzenia może wywołać strach oraz stres i doprowadzić dzieci do postrzegania społeczeństwa jako niebezpiecznego i przerażającego. Niewłaściwa nauka podstawowych umiejętności społecznych może utrudnić dopasowanie się do grupy czy szkoły.
Linda Pagani, profesor Université de Montréal’s School of Psycho-Education oraz współautorki: Jessica Bernard i Caroline Fitzpatrick badały długoterminowy wpływ ekspozycji przedszkolaków na brutalne treści ekranowe na ich rozwój. Przeanalizowały dane z Quebec Longitudinal Study of Child Development, obejmujące 978 dziewczynek i 998 chłopców urodzonych w latach 1997–1998.
- Chcieliśmy zobaczyć długoterminowy wpływ typowej gwałtownej ekspozycji na ekrany u przedszkolaków na normalny rozwój, w oparciu o kilka kluczowych wskaźników dostosowania młodzieży w wieku 12 lat.
W badaniu analizowano zgłoszenia rodziców dotyczące oglądanych przez dzieci treści między 3,5 a 4,5 rokiem życia, a następnie kontynuowano badania, gdy dzieci osiągnęły 12 lat. Wówczas zarówno dzieci, jak i ich nauczyciele, oceniali ich osiągnięcia psychospołeczne, motywację oraz zaangażowanie w klasie. Podczas badań zebrano dwa rodzaje raportów. Pierwszy pochodził od nauczycieli, którzy oceniali dzieci, zaś drugi od samych uczniów kończących szóstą klasę, opisujących swój postęp psychologiczny i akademicki (to moment przejścia do gimnazjum, który jest kluczowym etapem rozwoju młodzieży, przy czym trudności emocjonalne i akademickie komplikują ten proces).
Dotychczas nie było jasne, w jakim stopniu narażenie na przemoc obecną w przekazie telewizyjnym, na którą narażani są młodzi ludzie we wczesnym dzieciństwie (to szczególnie krytyczny czas w rozwoju mózgu), może wpływać na późniejszy stres psychiczny i trudności z nauką. Dzięki badaniom wiadomo, że nieodpowiednie wzorce mogą utrudniać naukę podstawowych umiejętności społecznych i utrudniać adaptację w szkole.
Ekspozycja na brutalne treści może wywoływać strach i stres, co prowadzi do postrzegania świata jako miejsca niebezpiecznego i wrogiego. Co więcej, w porównaniu z rówieśnikami tej samej płci, którzy nie byli narażeni na brutalne treści ekranowe, chłopcy i dziewczęta, którzy byli narażeni na przemoc w telewizji, częściej doświadczali wzrostu emocjonalnego niepokoju oraz spadku zaangażowania w klasie, osiągnięć akademickich i motywacji akademickiej do końca szóstej klasy.
Źródło:nouvelles.umontreal.ca