Każda z nas wita styczeń z nadzieją i oczekiwaniem. Myślimy o tym, co możemy osiągnąć, co chcemy zmienić, kogo kochamy i za kogo jesteśmy wdzięczne. Ale niektóre z nas mają tylko jedno pragnienie – przetrwać, by nadal być przy swoich bliskich, by nadal być mamą, partnerką, przyjaciółką. Taką osobą jest Iwona.
Iwona codziennie walczy o swoje życie. Każda chwila ma dla niej ogromne znaczenie, bo wie, że jej dzieci patrzą na nią z nadzieją, że mama zostanie z nimi. Każda złotówka, każde udostępnienie, każdy gest wsparcia przybliża ją do zwycięstwa. Wejdź na stronę zbiórki, przekaż darowiznę, podziel się informacją. Niech ten Nowy Rok przyniesie szansę na życie.
Razem możemy więcej. Razem możemy pomóc.
Zrób, co możesz.
ja osobiście przy pierwszej ciąży miałam skracającą się szyjkę i dzięki Bogu udało się donosić a syn urodził się dwa tygodnie przed terminem. Wydaje mi się, że na tym etapie trzeba już trochę odpuścić i dać na luz. Sama zapierniczam ile się da , ale to nie jest dobre. Dzisiaj miałam wizytę na 16 i ledwo żywa poszłam. Byłam zwyczajnie przepracowana. Płakać mi się chciało. Musimy dbać o siebie i odpoczynek żeby wszystko przyszło w swoim czasie 
podsyłam link. Ja dostałam taki sam rożek różowy dla córeczki 
ale ja po szpitalach wszystko piorę normalnie, czyli jak coś się pierze w 40 to normalnie piorę w 40 
przy żadnym dziecku nie kupowałam rożka i teraz też nie kupuję
poduszki do karmienia i takie tam różne też mi się nie sprawdziły. A do szpitala wzięłam całą torbę ubranek i nic nie zakładałam, bo u nas w szpitalu dzieci ubierają jedynie do wyjścia no to wiadomo że swoje trzeba mieć
