patuśka
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 8 Październik 2013
- Postów
- 2 455
Cześć Irena, jest mi bardzo przykro z powodu Twojej straty. Moja historia i pewnie wielu dziewczyn tutaj jest podobna do Twojej.Witam się z Wami ponownie dziewczyny! Może pamiętacie mnie jeszcze... wracam do Was pomalutku, a to dlatego ze niestety nie powiodło mi się z ciąża;( może przypomnę moja historie...
Rok i 7 mcy starałam się z moim partnerem o dzidziusia, aż w koncu w czerwcu br. ukazały się 2 kreseczki - nie mogłam w to uwierzyć! Niestety mój entuzjazm został szybko przygaszony... na pierwszej wizycie u mojej gin wyniki bety 22,6 i progesteronu 8,6 nie rokowały najlepiej. (Może już wtedy on miała racje) ale ja miałam nadzieje, modliłam się i czekałam, robiłam co jakiś czas betę - przyrastala ładnie- w głębi duszy się cieszyłam, cały czas myślałam, czy bd wszystko dobrze, stresowałam sięna kolejnej wizycie potwierdziła ciąże jednak, znowu nie miała dobrych wieści - wysłała mnie do szpitala z podejrzeniem ciąży pozamacicznej! O matko ;( znowu płacz i stres. Spędziłam tam 3 dni, na szczęście (w drugim dniu) pęcherzyk pojawił się w jamie macicy... uff jaka ulga. Zmieniłam lekarza. Po tygodniu wizyta u nowego gina, wszystko pięknie, ładnie - niestety zarodka nie widać (wg om 8tydzien ciąży) słowa lekarza, zeby powtórzyć betę po 48h powinna się podwoić w ten dzień było 4 tys. (To na drugi dzień 8 tys. powinno być) a u mnie niestety przyrosło tylko do 5161. Lekarz powiedział ze jeśli będzie niższa mam do niego zadzwonić. No i co 6.07 br. wysłał mnie do szpitala... były to moje najgorsze 2 dni... w piątek, dowiedziałam się ze pęcherzyk zoltkowy jest tak duzy jak pęcherzyk ciążowy - miał 6mm
U mnie, w telegraficznym skrocie, było tak... 17 maja poszlam na wizyte, zeby upewnic sie, ze wszystko jest ok, na totalnym luzie, planujac gdzie tu pojsc z mezem na kolacje po tej wizycie. I slysze od lekarza- "niestety nie jest dobrze". Okazalo sie, ze rozwoj zarodka zatrzymal sie na 8 tc, a ja bylam w 10 tc. I serce juz nie bilo. Choc bilo wcześniej. Szok i niedowierzanie. Dzien pozniej bylam juz po zabiegu. Przez pierwsze dni po zabiegu nie mialam motywacji, by zwlec sie z lozka.
Z perspektywy czasu moge powiedzieć, ze czas leczy rany. Ale musi go troche minac... a teraz jest Twoj czas na zalobe, musisz go przezyc, zeby isc dalej... bo w koncu trzeba isc dalej, zeby sie nie zablokowac, tylko doczekac sie tego upragnionego Maleństwa.
Ja tez miałam nadzieje do ostatnich chwil, ale niestety ;( mam tylko nadzieje, ze była to po prostu jakaś jednorazowa wada czy coś, jednorazowy przypadek, ze się nie powtórzy i w kolejna ciąże zajdę w miarę szybko, bezproblemowo i ze donoszę szczęśliwie! A Wam dziewczyny również zycze byście wszytkie szybciutko zaszły i poradziły zdrowe dzieciaczki
