oluska88 serdecznie gratuluję, trzymam kciuki :&&&& 
A co do wielodzietności, też się niestety spotkałam z tym,że ponoć trójka to wielodzietność i patologia. A przecież to nie jest tak. Nie każdy wielodzietny to pasożyt i żul robiący dzieci na zasadzie "co rok,to Prorok" i Bóg dał dzieci,to i da na dzieci. Fakt, znam takie osoby. :/
Ale wrzucanie wszystkich do jednego worka jest krzywdzące i niespecjalnie sprawiedliwe. Trąbią wszędzie o niżu demograficznym, że Polki czy Niemki nie chcą rodzić,ale jak któraś się "wychyla" przed szereg,tzn. wyłamuje się ze schematu 1 lub góra 2 dzieci,to normalnie burza,koklusz i gradobicie - zaraz jest,że albo puszczalska,albo nieodpowiedzialna i pewnie alkoholiczka,albo nimfomanka niewyżyta...bez sensu.
Ale żeby tak stworzyć kobietom normalną atmosferę i wspierać w posiadaniu większej rodziny,to już nie,to jest be,a co...
A co do wielodzietności, też się niestety spotkałam z tym,że ponoć trójka to wielodzietność i patologia. A przecież to nie jest tak. Nie każdy wielodzietny to pasożyt i żul robiący dzieci na zasadzie "co rok,to Prorok" i Bóg dał dzieci,to i da na dzieci. Fakt, znam takie osoby. :/
Ale wrzucanie wszystkich do jednego worka jest krzywdzące i niespecjalnie sprawiedliwe. Trąbią wszędzie o niżu demograficznym, że Polki czy Niemki nie chcą rodzić,ale jak któraś się "wychyla" przed szereg,tzn. wyłamuje się ze schematu 1 lub góra 2 dzieci,to normalnie burza,koklusz i gradobicie - zaraz jest,że albo puszczalska,albo nieodpowiedzialna i pewnie alkoholiczka,albo nimfomanka niewyżyta...bez sensu.
Ale żeby tak stworzyć kobietom normalną atmosferę i wspierać w posiadaniu większej rodziny,to już nie,to jest be,a co...
Prawdą jest,że przecież ktoś na te marne emerytury pracować musi. Niestety,trochę odbiegając od tematu, znam sporo matek z tzw. kompletnym świrem na punkcie własnego dziecka,czyli traktowanie dziecka jak małego Boga, dziecko ma zawsze rację,dziecko nie może się stresować,dziecko jest wspaniałe i cudowne..nie uczą dzieci prawidłowych reakcji i zachowań,nie uczą współżycia w społeczeństwie,szukają na siłę problemów tam,gdzie ich nie ma,a później mają pretensje do całego świata za własne błędy rodzicielskie,ale najchętniej obarczając winą każdego innego 
I nie jest moim zamiarem nikogo obrażać,absolutnie. Chodzi mi tylko o fakt,że wiele osób nie ma dystansu ani do siebie,ani do świata. I tyczy się to zarówno tych przyklejających łatki patologii rodzinom wielodzietnym,jak i często rodzicom jedynaków (choć niekoniecznie),którzy wychowują dzieci w poczuciu,że są pępkami świata i wszystko im się należy.
