-Lorelain-
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 5 Kwiecień 2010
- Postów
- 4 726
24 styczeń - Moja mama do mnie: " Gosia chodź spakujemy może już twoje torby do szpitala" Ja : " nie mamo, jeszcze jest trochę czasu a ja ciągle muszę dokupić parę rzeczy" Pól dnia mama mnie dręczyła z tymi torbami i w końcu dla świętego spokoju zebrałam sie w sobie i wszystko popakowałam. Okazało sie ze tak na prawde brakuje juz tylko lewatywy .
25 styczeń - mama wyjeżdża w góry do babci. Oznajmiła mi ze do porodu na pewno wróci. Gdyby nie daj boże coś sie działo to mam dzwonić i ona przyjedzie. Juz nie wspominając o tym ze ja to chyba nadal czuje sie jak dziecko i nikt mi nie da takiego wsparcia psychicznego jak po prostu moja mama. Zwłaszcza w pierwszych chwilach po porodzie.
26 styczeń - lada dzień obrona pracy dyplomowej , a ja umie tylko jeden rozdział no a co z trzema pozostałymi hihi cala ja , dwa dni przed obroną ja sie dopiero zabrałam za naukę tego cholerstwa. Cały dzień wkuwania i siedzenia w papierach. Nagle sobie myślę" cholera, mi juz tak nogi spuchły ze ja ledwo w kapciach chodzę to co ja ubiorę na obronę.Super tunika juz sobie czekała i specjalne na ta okazje czarne spodnie ciążowe, no ale co z butami? " Dzownie do koleżanki z pracy żeby mi jakoś pomogła. W końcu ma dużą stopę to może w coś sie w cisnę.
19 :00 Przyjeżdżam do koleżanki .Dobra... przymierzam cały stos butów i nic.Wszystko za ciasne.Nawet buty jej ojca.Myślę sobie pójdę na boso.Juz byłam tak tym wszystkim wymęczona ze postanowiłam o 21 ze wracam do domu bo ma lecieć na tvn fajny film ambitny " wierny ogrodnik".Oczywiście wszyscy mnie wyśmiali ze to chyba jakiś erotyk grrr.
Po przyjeździe do domu szybko poleciałam sie umyć i hyc pod kołdrę a juz film 5 minut leciał.Przytuliłam sie do męża i oglądamy tv.Po 15 minutach oczywiście reklamy.Nagle czuje jakoś strasznie ciepło mi sie zrobiło i mokro.Myślę sobie ze cholera pierwszy raz przez cala ciąże sie posikałam.I to do łózka... no to wstaje żeby sie przebrać no i pościel zmienić.Nagle czuje ze dzieje sie ze mną cos dziwnego.Chyba to jednak nie siku bo to cały czas cieknie i jest przezroczyste. Mowie szybko do mojego R ze chyba rodzę.Z jednej strony byłam przestraszona ze to za wcześnie i to dużo.Dopiero 36 tydzień .. no i ta nieszczęsna obrona.Z drugiej jednak strony byłam podekscytowana ze to już, ze zobaczę moje maleństwo , ze teraz będę juz mamą.Lece do łazienki na wc. A to cholerstwo ciągle cieknie.Włażę do wanny, co by na tej porodówce wyglądać jak człowiek. Dobra wychodzę z wanny a mi sie nogi trzęsą jak galareta.Myślę sobie " cholera jak dobrze ze mama kazała mi sie spakować " Szybko sie obrałam no i wychodzimy z domu.Wiało jak nie wiem co.Był taki mocny wiatr ze ledwo szlam do przodu i tylko czułam jak mi cieknie po nogach.Jedziemy juz autem i mowie do R ze musimy jeszcze do apteki jechać bo ja nie mam lewatywy.Docieramy do szpitala.Od razu zostaje przyjęta.Miałam sie rozebrać i poczekać na panią ginekolog.Mowie jej ze odeszły mi wody.No to adwajta mnie do badania.Bada bada, i nagle chlusnęła druga porcja wód .Lekarka nagle oznajmiła ze bez wątpienia odeszły mi wody i ze rodzimy.Przebralam sie w szpitalna piżamkę i kazali mi przejść do pokoju obok gdzie położna zrobiła mały wywiad i wszystko spisała do komputera, obejrzała książeczkę ciazowo etc. ( notabene książeczki nie odzyskałam, a byłaby taka fajna pamiątka )
Zaprowadzono mnie na porodówkę i pokazano który będzie mój pokój do rodzenia.Maz położył torby kolo ściany a ja poszłam z położną do tego ich głównego pokoju i zrobiono mi lewatywę. Nie było tak źle jak myślałam.
Poszłam juz do tego swojego pokoju i dowiedziałam sie od męża ze 5 minut przede mną przyjechała jeszcze jedna dziewczyna.
25 styczeń - mama wyjeżdża w góry do babci. Oznajmiła mi ze do porodu na pewno wróci. Gdyby nie daj boże coś sie działo to mam dzwonić i ona przyjedzie. Juz nie wspominając o tym ze ja to chyba nadal czuje sie jak dziecko i nikt mi nie da takiego wsparcia psychicznego jak po prostu moja mama. Zwłaszcza w pierwszych chwilach po porodzie.
26 styczeń - lada dzień obrona pracy dyplomowej , a ja umie tylko jeden rozdział no a co z trzema pozostałymi hihi cala ja , dwa dni przed obroną ja sie dopiero zabrałam za naukę tego cholerstwa. Cały dzień wkuwania i siedzenia w papierach. Nagle sobie myślę" cholera, mi juz tak nogi spuchły ze ja ledwo w kapciach chodzę to co ja ubiorę na obronę.Super tunika juz sobie czekała i specjalne na ta okazje czarne spodnie ciążowe, no ale co z butami? " Dzownie do koleżanki z pracy żeby mi jakoś pomogła. W końcu ma dużą stopę to może w coś sie w cisnę.
19 :00 Przyjeżdżam do koleżanki .Dobra... przymierzam cały stos butów i nic.Wszystko za ciasne.Nawet buty jej ojca.Myślę sobie pójdę na boso.Juz byłam tak tym wszystkim wymęczona ze postanowiłam o 21 ze wracam do domu bo ma lecieć na tvn fajny film ambitny " wierny ogrodnik".Oczywiście wszyscy mnie wyśmiali ze to chyba jakiś erotyk grrr.
Po przyjeździe do domu szybko poleciałam sie umyć i hyc pod kołdrę a juz film 5 minut leciał.Przytuliłam sie do męża i oglądamy tv.Po 15 minutach oczywiście reklamy.Nagle czuje jakoś strasznie ciepło mi sie zrobiło i mokro.Myślę sobie ze cholera pierwszy raz przez cala ciąże sie posikałam.I to do łózka... no to wstaje żeby sie przebrać no i pościel zmienić.Nagle czuje ze dzieje sie ze mną cos dziwnego.Chyba to jednak nie siku bo to cały czas cieknie i jest przezroczyste. Mowie szybko do mojego R ze chyba rodzę.Z jednej strony byłam przestraszona ze to za wcześnie i to dużo.Dopiero 36 tydzień .. no i ta nieszczęsna obrona.Z drugiej jednak strony byłam podekscytowana ze to już, ze zobaczę moje maleństwo , ze teraz będę juz mamą.Lece do łazienki na wc. A to cholerstwo ciągle cieknie.Włażę do wanny, co by na tej porodówce wyglądać jak człowiek. Dobra wychodzę z wanny a mi sie nogi trzęsą jak galareta.Myślę sobie " cholera jak dobrze ze mama kazała mi sie spakować " Szybko sie obrałam no i wychodzimy z domu.Wiało jak nie wiem co.Był taki mocny wiatr ze ledwo szlam do przodu i tylko czułam jak mi cieknie po nogach.Jedziemy juz autem i mowie do R ze musimy jeszcze do apteki jechać bo ja nie mam lewatywy.Docieramy do szpitala.Od razu zostaje przyjęta.Miałam sie rozebrać i poczekać na panią ginekolog.Mowie jej ze odeszły mi wody.No to adwajta mnie do badania.Bada bada, i nagle chlusnęła druga porcja wód .Lekarka nagle oznajmiła ze bez wątpienia odeszły mi wody i ze rodzimy.Przebralam sie w szpitalna piżamkę i kazali mi przejść do pokoju obok gdzie położna zrobiła mały wywiad i wszystko spisała do komputera, obejrzała książeczkę ciazowo etc. ( notabene książeczki nie odzyskałam, a byłaby taka fajna pamiątka )
Zaprowadzono mnie na porodówkę i pokazano który będzie mój pokój do rodzenia.Maz położył torby kolo ściany a ja poszłam z położną do tego ich głównego pokoju i zrobiono mi lewatywę. Nie było tak źle jak myślałam.
Poszłam juz do tego swojego pokoju i dowiedziałam sie od męża ze 5 minut przede mną przyjechała jeszcze jedna dziewczyna.
kropny ból skurczy.Od razu były bardzo często.Myślę sobie ze chyba szybko będzie i pójdzie jak spłatka.Położna bada rozwarcie i mówi ze jest na opuszek palca .Myślę sobie tyle sie ze mnie leje, boli jak skurwysyn a ja mam tylko rozwarcie na opuszek a gdzie do 10 cm Kazała chodzić dużo, ruszać sie i być pod prysznicem i robić masaże ciepłą wodą.Chodzenie nie było takie proste bo ciągle ciekły ze mnie wody płodowe.Dobra idę pod prysznic.Plan był taki ze jest skurcz to sie wieszam na męża szyi i sie mocno do niego przytulam. Skurcz ustaje. Wiem ze mam 1 minute na to żeby szybko sie wgramolić pod prysznic i osiąść na plastikowym krzesełku. Miejsca nie było za wiele wiec to wcale nie było takie proste.Ciepła woda przynosiła ulgę, ale jak był skurcz to tak czy siak bolało jak jasna cholera.Minelo 6 godzin łażenia po korytarzy, kręcenia pupa i masażów cieplej wody.Położna kazała mi sie położyć na worku sako i mnie bada.1 cm rozwarcia.... załamałam sie.Tyle wysiłku, tyle bólu a to raptem ruszyło o opuszek palca.Myślę sobie ze ja to nigdy w życiu nie urodze.W tym momencie byl to dla mnie najbardziej kryzysowy moment. Poddałam sie. Zaczęłam błagać żeby zrobili mi cesarkę. Wymogłam na mężu żeby przyprowadził lekarza.Kobieta na mnie nakrzyczała czy są jakieś inne wskazania do cesarki oprócz bólu i braku postępu w rozwarciu.Mowie ze nie.No to ona ze nie zrobi cesarki. Nie miałam juz siły na chodzenie.Położyłam sie na worku sako i kręciłam pupa .Powtarzałam sobie wszystko do obrony i zaczęłam mówić cala konstytucje z pamięci. Miałam wrażenie ze jakoś lepiej teraz znoszę skurcze,Jak leże to chyba jest mniejszy ból.W każdym bądź razie jakoś troszkę było chyba lepiej.Czas biegł nagle bardzo szybko.Po 3 godzinach przychodzi położna i sprawdza rozwarcie.7 cm .Poszłam sobie pod prysznic.Skurcze były co kilka sekund wiec gorzej sie wchodziło do kabiny.Stwierdziłam ze nie ma co siedzieć na krzesełku tylko trzeba teraz dużo sie ruszać.Juz jest 7 cm to juz nie wiele.Teraz muszę sie postarać. Ledwo doczłapałam sie do pokoju, a gdzie tam chodzenie po korytarzu.Dobra będę skakała na piłce.W szkole rodzenia dokładnie nauczono mnie jak to robić + wlaczyc oddychanie. 
. Próbowałam przez godzinę i nic...w koncu na obchodzie ordynator ze mnie wycisnął. A obawy znowu mam przed porodem ale staram się nie myśleć. Po porodzie mnie tez lekka deprecha dopadła więc też nie fajnie. A tu pażdziernik szaro, buro i ponuro. Czułam sie samotna i zmęczona. Na początku w ramach widywania iększych ludzi wieczorami łaziłam po sklepach heheheh
