Ja wolę rano, mój chłop też. A pościel zmieniam raz na tydzień albo i dwa razy w tygodniu. Często się myję i rano, i wieczorem, ale włosy koniecznie rano, bo potem jakieś takie odgniecione są, a że mam do tyłka włosy to słabo to wygląda i nie czuję się wtedy dobrze.
Mój tak zawsze. W samochodzie nie wolno jeść, pić itp. ale on może. Najlepiej w ogóle w nim nie oddychać i wchodzić bez butów, a jak zamknę drzwi inaczej niż trzymając klamkę to cały dzień mi to wypomina. Ostatnio się wściekł, bo narysowałam mu serduszko na oknie, więc się obraziłam, że nie docenia mojej miłości, a on całą drogę się do mnie nie odzywał – cóż, ja tego nie rozumiem i nie zrozumiem. Dla mnie to nie jest normalne, ale może jest, a ja jestem jakaś dziwna, nie wiem. Moi rodzice mi pozwalali rysować serduszka na zaparowanych szybach.
On ma trzy auta, jedno z czarnymi blachami i wiecznie się nim zachwyca. Stwierdził, że zrobi wszystko, żeby nigdy ich nie zmieniać. Jak jest ciepło to całe dnie tylko stoi przy tych samochodach i ogląda silniki itp. Jeździ nawet na jakieś tory wyścigowe i bierze udziały w zawodach. Ja się w ogóle nie znam na samochodach i nie mam zamiaru nigdy robić prawa jazdy, bo moje ADHD mi na to nie pozwala. Nie jestem w stanie patrzeć we wszystkie strony, ruszać kierownicą i zmieniać biegi. To nie na moje nerwy. Mózg by mi się wyłączył po minucie albo bym się przebodźcowała i rozpłakała, a przy okazji rozwaliła wszystko wokół. Mój chłop mi nie wierzył w to, więc sam zobaczył, że ja naprawdę tego nigdy nie ogarnę, jak stwierdził, że cały dzień poświęci na nauczenie mnie jeżdżenia. Ja nawet nie dosięgam do tych pedałów, czy jak to się tam nazywa, gdy maksymalnie dosunę fotel, a ruszenie samochodem to dla mnie jakaś czarna magia. Podziwiam wszystkich, którzy mają prawo jazdy. Ja nie ufam sobie na tyle, by kiedykolwiek brać odpowiedzialność za życie przechodniów w swoje ręce i nigdy nie odważę się na to. Chyba, że będę brać leki i moje skupienie wtedy będzie super, ale jak na razie skupiam się na staraniach, więc leki odpadają.
