Staraczki 2018-2020! :)

[paulina1994]

Hej dziewczyny... a u mnie dziś 25 dc i przyszła @ już , a miała być dopiero w poniedziałek. W tym cyklu co był i tak nie dzialalismy więc @ nie jestem zaskoczona. Mój chłop jakieś 2 tygodnie temu oznajmil mi ze chyba jeszcze nie jest jednak gotowy (chociaż to on pierwszy z jakieś 3/4 mies. temu podjal decyzje ze sie staramy jak tylko skoncze brac ostatnie opakowania pigulek i nakręcal mnie ogólnie na to pokazując mi wszystkie bobasy na ulicy i opowiadajac jak to bedzie... ) wiec myslalam z poczatku ze mu leb ukrece, jak nagle zmienil zdanie. Ale juz mi przeszlo, zreszta z nim to jest zawsze tak ze jeszcze 5 razy może zmienić zdanie, zwlaszcza ze znów zaczął gadać o "bąbelku" i cos kombinować. Tak czy siak nie nastawiam się chwilowo, póki on nie bedzie pewny na 100% ze jest gotow już tu i teraz (pomimo ze ogólnie chciałby bardzo dziecko), ale z tym moim chlopem to tak jest, więc cóż... zobaczymy.

Póki co chociaż posiedze i pokibicuje Wam w staraniach bo trzymam za każdą mocno kciuki... a moze któregoś dnia też wrócę w rolę staraczki (mam ciche przeczucie ze może wcale nie za tak dlugo)

Z chłopami to nigdy nic nie wiadomo, ja już się przyzwyczilam, że oni zmieniają zdanie co kilka minut ja też niestety narazie się nie staram ponieważ zmieniam pracę od pierwszego września i jestem na okresie wypowiedzenia, a po drugie mam podwyższone TSH i prolaktynę więc muszę to unormować :/ ale mam nadzieję, że od października wrócę do starań pełną parą [emoji4]

 

[paulina1994]

Witajcie, mam do Was pytanie po ilu dniach od odstawiania duphastonu miałyście miesiączkę ? Ja brałam ostatnią tab we wtorek i zastanawiam się kiedy powinnam dostać okres [emoji848]

 

[doomi03]

Z chłopami to nigdy nic nie wiadomo, ja już się przyzwyczilam, że oni zmieniają zdanie co kilka minut ja też niestety narazie się nie staram ponieważ zmieniam pracę od pierwszego września i jestem na okresie wypowiedzenia, a po drugie mam podwyższone TSH i prolaktynę więc muszę to unormować :/ ale mam nadzieję, że od października wrócę do starań pełną parą [emoji4]

Dokładnie, coś w tym jest az idzie oszaleć ... a mówią, że baby to ponoć takie wiecznie niezdecydowane xD ...
2 tygodnie temu uznał ze jeszcze nie teraz, a wczoraj już mnie wypytywal kiedy mam mieć owulacje w lipcu xD nie idzie za nimi nadążyć xD...

Trzymam kciuki żeby poszło po myśli tak jak planujesz.

 

[Genadia]

Mam nadzieję dziewczyny ze szybko wrócicie do starań!
Moja owu pewnie na weekend będzie ale ostatecznie ustaliliśmy z mężem, ze działać będziemy od następnego cyklu i strasznie mi się ten czas dłuży, no nie mogę sie doczekać! No ale to w zasadzie bardziej moja decyzja ze względu na urlop.
Mam jeszcze pytanie do osób które mamami jeszcze nie są. Czy Was też nachodzi czasem przerażenie czy poradzicie sobie z ciąża, wychowaniem dziecka itd? Bo ja z jednej strony już bardzo tego chcę ale mam czasem obawy i zastanawiam się czy podałam. Ja strasznie źle znoszę choroby bliskich, jeżeli komus cos dolega to wpadam w jakąś panikę. A dziecko przecież będzie chorować, nie wiem jak dam sobie radę...

 

[Maliina]

Mam nadzieję dziewczyny ze szybko wrócicie do starań!
Moja owu pewnie na weekend będzie ale ostatecznie ustaliliśmy z mężem, ze działać będziemy od następnego cyklu i strasznie mi się ten czas dłuży, no nie mogę sie doczekać! No ale to w zasadzie bardziej moja decyzja ze względu na urlop.
Mam jeszcze pytanie do osób które mamami jeszcze nie są. Czy Was też nachodzi czasem przerażenie czy poradzicie sobie z ciąża, wychowaniem dziecka itd? Bo ja z jednej strony już bardzo tego chcę ale mam czasem obawy i zastanawiam się czy podałam. Ja strasznie źle znoszę choroby bliskich, jeżeli komus cos dolega to wpadam w jakąś panikę. A dziecko przecież będzie chorować, nie wiem jak dam sobie radę...

Wypowiem sie choc jestem juz mama. Jak chyba wiele z nas mimo ze cieszyłam sie z dziecka bardzo sie balam. A im blizej porodu tyn gorzej. Nie wiedziałam czy będę umiala sie zajac maluchem rozszyfrowac jego potrzeby i zapanowac nad płaczem. Ale po porodzie to sie zmienia.. Zaczynasz sie czuc jakbys robila to od zawsze.. Nachodzi nagle pewnosc siebie i to jest chyba ten instynkt. Co do chorob mam podobnie. Jak mi moja mala choruje ja zaraz mam stres panikę w duszy i brzuch mnie boli, dostaje biegunki i obie chorujemy. Ale im starsza dzidzia tym łatwiej sie to przechodzi. Mialam szczęście ze moja corka malo chorowala teraz duzo wiecej.

 

[Ka.2606]

Mam nadzieję dziewczyny ze szybko wrócicie do starań!
Moja owu pewnie na weekend będzie ale ostatecznie ustaliliśmy z mężem, ze działać będziemy od następnego cyklu i strasznie mi się ten czas dłuży, no nie mogę sie doczekać! No ale to w zasadzie bardziej moja decyzja ze względu na urlop.
Mam jeszcze pytanie do osób które mamami jeszcze nie są. Czy Was też nachodzi czasem przerażenie czy poradzicie sobie z ciąża, wychowaniem dziecka itd? Bo ja z jednej strony już bardzo tego chcę ale mam czasem obawy i zastanawiam się czy podałam. Ja strasznie źle znoszę choroby bliskich, jeżeli komus cos dolega to wpadam w jakąś panikę. A dziecko przecież będzie chorować, nie wiem jak dam sobie radę...

Kochana, ja mam takie wrażenie, że jak a) zajdę w końcu b) donoszę ciążę c) urodzę zdrowe dziecko, to wtedy że wszystkim sobie poradzę. Na chwilę obecną powyższe 3 punkty są dla mnie abstrakcją niestety.

 

[Kaamilaaa]

Mam nadzieję dziewczyny ze szybko wrócicie do starań!
Moja owu pewnie na weekend będzie ale ostatecznie ustaliliśmy z mężem, ze działać będziemy od następnego cyklu i strasznie mi się ten czas dłuży, no nie mogę sie doczekać! No ale to w zasadzie bardziej moja decyzja ze względu na urlop.
Mam jeszcze pytanie do osób które mamami jeszcze nie są. Czy Was też nachodzi czasem przerażenie czy poradzicie sobie z ciąża, wychowaniem dziecka itd? Bo ja z jednej strony już bardzo tego chcę ale mam czasem obawy i zastanawiam się czy podałam. Ja strasznie źle znoszę choroby bliskich, jeżeli komus cos dolega to wpadam w jakąś panikę. A dziecko przecież będzie chorować, nie wiem jak dam sobie radę...

Hmm ja sie wypowiem w koncu tez kiedys jeszcze mama nie byłam [emoji14]
Ja jakos nigdy nie czulam zadnego strachu, lęku przed ciąża, porodem czy zajmowaniem sie maluszkiem. Dla mnie to bylo takie naturalne wszystko [emoji6] od początku myslalam - ciąża no to nic takiego przeciez nie ja pierwsza wiec na pewno sobie poradze[emoji6] poród - a co tam dam rade jak sie powiedzialo a to trzeba i b [emoji6]opieka nad maluszkiem- to tez proste bo instynkt zadziałał automatycznie mimo ze nigdy wczesniej nie zajmowalam sie takim malenstwem [emoji57]

Za to teraz troche ten strach mnie zaczyna dopadac, po pierwsze strach o to czy w ogóle uda sie zajsc w ciaze i kiedy, strach zeby dzieciatko bylo zdrowe no i przede wszystkim o to jak sobie poradze z dwójką [emoji57]

 

[Sliim]

Mam nadzieję dziewczyny ze szybko wrócicie do starań!
Moja owu pewnie na weekend będzie ale ostatecznie ustaliliśmy z mężem, ze działać będziemy od następnego cyklu i strasznie mi się ten czas dłuży, no nie mogę sie doczekać! No ale to w zasadzie bardziej moja decyzja ze względu na urlop.
Mam jeszcze pytanie do osób które mamami jeszcze nie są. Czy Was też nachodzi czasem przerażenie czy poradzicie sobie z ciąża, wychowaniem dziecka itd? Bo ja z jednej strony już bardzo tego chcę ale mam czasem obawy i zastanawiam się czy podałam. Ja strasznie źle znoszę choroby bliskich, jeżeli komus cos dolega to wpadam w jakąś panikę. A dziecko przecież będzie chorować, nie wiem jak dam sobie radę...

Nie mam jeszcze dzieci, pierwsze jest w drodze, bardziej się boje wychowywania dziecka po pierwszym roku życia, że nie podałam, ze wszyscy tak mi je rozpieszcza, że nie będzie mnie słuchać i będzie robiło co mu się podoba. Szczególnie takie przerażenie mnie dopada jak widzę moje maluchy w grupie zlobkowej.. straszne jest to jak rodzice sobie nie radzą i pozwalają dziecku na wszystko.. boję się, że potrafię być stanowcza w stosunku do innych dzieci, a do swojego nie będę potrafiła. Jak to mówią dzieci nauczycieli są najgorsze

 

[paulina1994]

Dokładnie, coś w tym jest [emoji14] az idzie oszaleć ... a mówią, że baby to ponoć takie wiecznie niezdecydowane [emoji14] xD ...
2 tygodnie temu uznał ze jeszcze nie teraz, a wczoraj już mnie wypytywal kiedy mam mieć owulacje w lipcu xD nie idzie za nimi nadążyć xD...

Trzymam kciuki żeby poszło po myśli tak jak planujesz.

Eh czasami to myślę, że nawet kosmos faceta nie zrozumie [emoji14] trzymaj trzymaj może będę tak samo w ciąży jak w poprzedniej, którą niestety poroniłam

 

[paulina1994]

Mam nadzieję dziewczyny ze szybko wrócicie do starań!
Moja owu pewnie na weekend będzie ale ostatecznie ustaliliśmy z mężem, ze działać będziemy od następnego cyklu i strasznie mi się ten czas dłuży, no nie mogę sie doczekać! No ale to w zasadzie bardziej moja decyzja ze względu na urlop.
Mam jeszcze pytanie do osób które mamami jeszcze nie są. Czy Was też nachodzi czasem przerażenie czy poradzicie sobie z ciąża, wychowaniem dziecka itd? Bo ja z jednej strony już bardzo tego chcę ale mam czasem obawy i zastanawiam się czy podałam. Ja strasznie źle znoszę choroby bliskich, jeżeli komus cos dolega to wpadam w jakąś panikę. A dziecko przecież będzie chorować, nie wiem jak dam sobie radę...

Ja zachodząc w pierwszą ciążę nie byłam pewna czy aby napewno już teraz tego chce itp...
W pierwszym cyklu jak się nie udało ryczalam, w drugim wyszło (chyba to był drugi już nie pamiętam dokładnie) ujrzałam dwie kreski, cieszyłam się i miałam na przemian mieszane uczucia, strach, lęk jeszcze jak słyszałam od koleżanek ile tych badań w ciąży trzeba robić i te prenatalne normalnie chwilami mnie ten strach paraliżował, z jednej strony cieszyłam się jak głupia oglądałam wózki, łóżeczka, a z drugiej gdzieś wewnętrznie sama nie wiedziałam czego chce, ale jak na drugiej wizycie u ginekologa dowiedziałam się, że serduszko aniołka nie bije straciłam na tamtą chwilę wszystko ! W tamtej chwili zrozumiałam, że to był mój sens życia, że to było spełnienie moich marzeń, pozbierałam się wróciłam do pracy po półtora miesiąca (nikt prawie nie wiedział o ciąży więc nie było zbędnych pytań), i w tamtej chwili zrozumiałam i tak naprawdę dopiero wtedy dotarło do mnie czego tak naprawdę chce, teraz mogę powiedzieć z pełną świadomością, że chce być w ciąży, że ten paraliżujący strach wynagrodzi mi dziecko, które pojawi się na świecie [emoji4] niestety 3 cykle nie wyszło, a teraz muszę odłożyć moje starania bo jestem na wypowiedzeniu i od 1 września zaczynam nową pracę, mam nadzieję, że dogadam się i dostanę miesięczny okres próbny i będę mogła od października wrócić do starań u mnie niestety wyszła właśnie wysoka prolaktyna i TSH, jutro mam endokrynologa więc mam nadzieję, że coś zaradzi [emoji4]