Listopadowe mamy 2022

[maszak]

Ja to rozumiem. Mój mąż ostatnio miał się spotkać z kolegami, jechac do innego miasta na noc i sama mu powiedzialam, że super, niech jedzie. Ale w środku czulam cos takiego, że ja nie mam na to szans przez najbliższe miesiące. Pocieszam się, że w końcu przyjdzie taki czas Mąż w końcu nie pojechal, bo się rozchorował, ale jak będzie kolejna okazja, to będę go namawiała, żeby się wyrwał. Obserwuję na insta taką psycholog (Psychologiczna szkoła rodzenia) i ona mówiła o tych rozterkach, akurat na przykladzie pępkowego. Że niektóre dziewczyny reagują negatywnie, bo one biedne w szpitalu, a ich mąż bawi się z kolegami. I ona tłumaczyła, że niestety w macierzyństwie, przynajmniej tym wczesnym, nie ma równości. Ojciec może się starać, wykonywać wiele obowiązków zwiazanych z opieką nad dzieckiem, ale to matka jest tą, która nosi w brzuchu, rodzi, karmi (jeśli jest kp).

Ja mojemu wyjść nie zabraniam, ale na spotkanie z kolegami na noc bym nie pozwoliła. A od czego on ma się wyrywać? Tego akurat nie rozumiem... kobiety urobione po pachy, a to oni muszą się wyrqać .
Mój zawsze miał pępkowe(też mi to nie przeszkadza, choć wolalabym by było bez % ), bo zawsze chyba grzecznie .. a jak się chce chwalić czy te wszystkie preteksty po co pępkowe to dlaczego mam bronoć jak mnie w domu nie ma . U mnie nigdy żalu/smutku/czy złości nie bylo ja miałam moje maleństwo i byłam happy. Zastanawiam się własnie dlaczego kobiety leżąc w szpitalu mają z tym problem ?
A moja młoda taka sama długa a chuda . 72 cm i 6800..

Ile czasu dziennie tak mniej więcej wasze dzieci spędzają na brzuszku?
Kuba szybko się męczy w tej pozycji, a pani fizjo mi dziś powiedziała, że większość dnia powinien się tak bawić.

Kiedyś 20-30 minut kilka razy dziennie i sie złosciła. Teraz głownie brzuszek i chodzi wokoł osi, sięga po daną zabawkę , bez złości. Także nie stresuj się Kubuś wszystko będzie robił . Tylko moze też go zachęcaj i jak pomarudzi to od razu go nie zabieraj. Tylko niech leży jak najdłużej .

Dziewczyny, a słyszałyście o tym??

Kobiety czują samotność tuż po narodzinach dziecka

O inicjatywie, która rozrosła się na cały kraj, opowiadały w Dzień Dobry TVN psycholożki.

dziendobry.tvn.pl

Ja obserwuje tą Agnieszkę na insta, jest samotną matką. Ona założyła takie wioski online, żeby Dziewczyny, matki, które czują się samotne ( nawet mimo znajomych często czujemy się samotne w macierzyństwie ale rzadko się przyznajeny do tego) ,mogły się poznać i spotykać Ona mówi o tym, żeby nie bać się zagadać do innych kobiet np. na spacerze, a nóż poznamy bratnią duszę, albo w tych wioskach. Podzieliła wioski na ogólną i na miasta. Ona sama jest z Krakowa

Ja to czuję, że coś ze mna nie tak :/... tak wiele z Was pisze, że czujecie się wykluczone, samotne, że Wy same z dziećmi... a ja ani razu nie pomyślałam, że coś mnie omija ...a wręcz jak męzu wraca to lecę na spacer z kudłatymi, żeby pobyć sama . No i fakt działam zawodowo już(w ciąży też działalam prawie do końca)- co prawda frustruje mnie, że mogłobybyć lepiej . W każdym bądź razie trzymam kciukasy, żebyscie nie czuły aię samotne i wykluczone , macierzyństwo jest piękne mimo, że wymagające.

Zastanawiam się czy @maszak czy inne doświadczone mamy przy pierwszym dziecku nie miały takich myśli, dołów i zwątpienia...

Nie miałam... tzn raz przy pierwszej córci.. jak miała 3 tygodnie tak bardzo mi płakała i nie mogłam jej uspokoic i się zezłościłam na nią. Wrócił mężu z pracy i dziecko anioł... i płakałam chyba z pół h, że jak ja mogłam się zezłoscic na takue malenstwo jak ono tylko tak umie się komunikować. I obiecałam sobie, że więcej tak nie zrobię. I faktycznie tak było... co prawda przy starszych dzieciach czasem nie panuję nad sobą(ale nastolatki to inny temat ).
A chwile zwatpienia są czy jestem dobrą mamą...
Ale naprawdę ja od pierwszego dziecka byłam mega szczęśliwa i nigdy nie czułam, że coś zostało mi odebrane. A że kolezanki się zmieniły albo ulotniły, cóż jakoś mi tego nie było brak.. lub żw nie mogę do kina(bo my tez bez dziadków byliśmy ), że kolacja z mężem na miescie nie wypali... ja naprawdę wybawiłam się w życiu (wiele zobaczyłam i robiłam) zanim sie dzieci pojawiły, więc to może dlatego nie czułam się wykluczona, tylko miałam swój czas macierzyństwa . Zwłaszcza, że na pierwsza córcię zanim zaskoczyło trwało to 10 mcy. No i
zaczęłam robić inne rzeczy(które wywoływa radość)... także myśle, że to też jest ważne. By znaleźć by ukoić swoje nerwy.

Coraz częściej do lekarzy przychodzą tatusiowie sami
Najczęściej do pół roczku razem, a później już coraz częściej tata z dzieckiem. I uważamy to za normalne, nikt nie pada z zachwytu (chodzi o personel) wiec widzę, ze to postrzeganie już się zmienia.
Są jednak matki, które uważają, ze bez nich NIC !!! One ograniczają tatusiów, ze niby sobie nie poradzą. To ogromna krzywda dla dziecka, bo dziecko potrzebuje tez pobyć z tata „sam na sam”. Także trzeba im (tatusiom) dawać możliwości bycia z dzieckiem. Puścić na zakupy, coś załatwić w urzędzie. Wysłać do lekarza. Teraz zmieniły się przepisy w urlopach to trzeba korzystać

mój ostatnimi razy był z najmłodszą na szczeoieniu. Potem z młpdym na krwi także jak najbardziej dał radę i tatusiowe bez mamy też mogą .

 

[Nat_Ra]

Ja się wczoraj dokopałam w trakcie rozmowy z mężem, co mnie tak naprawdę boli. Nawet nie to, że on ma życie poza domem, którego ja obecnie nie mam. Bardziej chodzi o to, że ja zwyczajnie boję się zostawać z Kubą na długie godziny, boję się tych jego humorków, psychicznie czuję się dobrze gdy ktoś jest obok. Popłakiwanie synka, choć jest normalne, budzi we mnie negatywne uczucia, mam lęki dotyczące naszej organizacji dnia. Od początku tak było. I tyle. Trzeba z tym żyć.

 

[maszak]

Ja się wczoraj dokopałam w trakcie rozmowy z mężem, co mnie tak naprawdę boli. Nawet nie to, że on ma życie poza domem, którego ja obecnie nie mam. Bardziej chodzi o to, że ja zwyczajnie boję się zostawać z Kubą na długie godziny, boję się tych jego humorków, psychicznie czuję się dobrze gdy ktoś jest obok. Popłakiwanie synka, choć jest normalne, budzi we mnie negatywne uczucia, mam lęki dotyczące naszej organizacji dnia. Od początku tak było. I tyle. Trzeba z tym żyć.

Bardzo dobrze, że o tym mówisz . Wspominałaś, że u teściów było Ci dobrze, bo ktoś był obok. Ja wręcz na odwrót lubię te nasze godziny do 14:00 jak nikogo nie ma . I muszę się nastawić pozytywnie na to, że ktoś będzie u mnie cały dzień .
Jak Wam majówka mija? Ja aktualnie siedzę z młodą i zasnęła na mnie i korzystam z ciszy. A reszta towarzystwa na zewnątrz szaleje

 

[Nat_Ra]

Bardzo dobrze, że o tym mówisz . Wspominałaś, że u teściów było Ci dobrze, bo ktoś był obok. Ja wręcz na odwrót lubię te nasze godziny do 14:00 jak nikogo nie ma . I muszę się nastawić pozytywnie na to, że ktoś będzie u mnie cały dzień .
Jak Wam majówka mija? Ja aktualnie siedzę z młodą i zasnęła na mnie i korzystam z ciszy. A reszta towarzystwa na zewnątrz szaleje

Byłoby super, gdyby mąż wracał o 14:00 ale często jest to sporo później.
A my właśnie wróciliśmy ze spaceru z przyjaciółmi. Kuba większość czasu przejęczał, a końcówkę przepłakał ze zmęczenia - choć nie chciał zasnąć, dopiero padł w aucie. Teraz trzeba go wyciągnąć, szybko wykąpać i lulu. Dziś wcześnie pójdzie spać, choć myślę że usypianie może trochę potrwać, ale zobaczymy bo pod tym względem młody jest nieprzewidywalny.

 

[maszak]

Byłoby super, gdyby mąż wracał o 14:00 ale często jest to sporo później.
A my właśnie wróciliśmy ze spaceru z przyjaciółmi. Kuba większość czasu przejęczał, a końcówkę przepłakał ze zmęczenia - choć nie chciał zasnąć, dopiero padł w aucie. Teraz trzeba go wyciągnąć, szybko wykąpać i lulu. Dziś wcześnie pójdzie spać, choć myślę że usypianie może trochę potrwać, ale zobaczymy bo pod tym względem młody jest nieprzewidywalny.

A mój wraca po 16-17, po 14 wracają dziewczyny albo trzeba zawieźć na zajęcia. Także do 14 to moj taki czas z malymi bez gonitwy.
A Kubus moze mial gorszy dzień :/.

 

[MamaM.]

Ja mojemu wyjść nie zabraniam, ale na spotkanie z kolegami na noc bym nie pozwoliła. A od czego on ma się wyrywać? Tego akurat nie rozumiem... kobiety urobione po pachy, a to oni muszą się wyrqać .
Mój zawsze miał pępkowe(też mi to nie przeszkadza, choć wolalabym by było bez % ), bo zawsze chyba grzecznie .. a jak się chce chwalić czy te wszystkie preteksty po co pępkowe to dlaczego mam bronoć jak mnie w domu nie ma . U mnie nigdy żalu/smutku/czy złości nie bylo ja miałam moje maleństwo i byłam happy. Zastanawiam się własnie dlaczego kobiety leżąc w szpitalu mają z tym problem ?
A moja młoda taka sama długa a chuda . 72 cm i 6800..

Kiedyś 20-30 minut kilka razy dziennie i sie złosciła. Teraz głownie brzuszek i chodzi wokoł osi, sięga po daną zabawkę , bez złości. Także nie stresuj się Kubuś wszystko będzie robił . Tylko moze też go zachęcaj i jak pomarudzi to od razu go nie zabieraj. Tylko niech leży jak najdłużej .
Ja to czuję, że coś ze mna nie tak :/... tak wiele z Was pisze, że czujecie się wykluczone, samotne, że Wy same z dziećmi... a ja ani razu nie pomyślałam, że coś mnie omija ...a wręcz jak męzu wraca to lecę na spacer z kudłatymi, żeby pobyć sama . No i fakt działam zawodowo już(w ciąży też działalam prawie do końca)- co prawda frustruje mnie, że mogłobybyć lepiej . W każdym bądź razie trzymam kciukasy, żebyscie nie czuły aię samotne i wykluczone , macierzyństwo jest piękne mimo, że wymagające.
Nie miałam... tzn raz przy pierwszej córci.. jak miała 3 tygodnie tak bardzo mi płakała i nie mogłam jej uspokoic i się zezłościłam na nią. Wrócił mężu z pracy i dziecko anioł... i płakałam chyba z pół h, że jak ja mogłam się zezłoscic na takue malenstwo jak ono tylko tak umie się komunikować. I obiecałam sobie, że więcej tak nie zrobię. I faktycznie tak było... co prawda przy starszych dzieciach czasem nie panuję nad sobą(ale nastolatki to inny temat ).
A chwile zwatpienia są czy jestem dobrą mamą...
Ale naprawdę ja od pierwszego dziecka byłam mega szczęśliwa i nigdy nie czułam, że coś zostało mi odebrane. A że kolezanki się zmieniły albo ulotniły, cóż jakoś mi tego nie było brak.. lub żw nie mogę do kina(bo my tez bez dziadków byliśmy ), że kolacja z mężem na miescie nie wypali... ja naprawdę wybawiłam się w życiu (wiele zobaczyłam i robiłam) zanim sie dzieci pojawiły, więc to może dlatego nie czułam się wykluczona, tylko miałam swój czas macierzyństwa . Zwłaszcza, że na pierwsza córcię zanim zaskoczyło trwało to 10 mcy. No i
zaczęłam robić inne rzeczy(które wywoływa radość)... także myśle, że to też jest ważne. By znaleźć by ukoić swoje nerwy.

mój ostatnimi razy był z najmłodszą na szczeoieniu. Potem z młpdym na krwi także jak najbardziej dał radę i tatusiowe bez mamy też mogą .

Ja akurat nie czuje (nie czułam) się samotna, bo ja po prostu lubię być sama. Wiedziałam, że mąż będzie długo ze mną ale w końcu wyjedzie do pracy. Dałam radę sobie ogarnąć życie, nowe życie i tak jak piszesz i ja też kiedyś tu pisałam, ogarnęłam w życiu już wszystko co miałam ogarnąć, a dziecko w sumie wiele nie zmieniło, nadal jeździmy w góry, mąż jak chce to idzie wyżej, jak mała dorośnie to też pójdziemy, póki co doliny ale wszystko w swoim czasie ♡

 

[MamaM.]

Mój mąż nie uchyla się od opieki. Jednak w naturalny sposób przebywa z dzieckiem mniej, bo przecież chodzi do pracy. Jeśli mamy np. lekarza to staram się tak umawiać, abyy pojechali we dwójkę. Kiedy jest w domu, to on zazwyczaj zmienia pieluchę. I ponieważ on widzi, jak ciężko ja znoszę to uwiązanie, to myślę że chcąc nie chcąc on czeka aż Kuba trochę zejdzie z cycka - czyli będzie mógł zjeść coś innego, żebym ja mogła się bardziej zająć sobą. Bo mój stan wpływa na cały nasz dom.

A z nowego rodzicielskiego myślę, że skorzysta, przynajmniej teraz tak deklaruje

Pobudka o 5:20 ale wcześniej Kuba spał aż do 3:00 w łóżeczku dobrze mu idzie, mam nadzieję że w przyszłości nie będziemy mieli ciężkiej przeprawy żeby go całkiem przenieść. Póki co system pół na pół bardzo mi odpowiada.
Po moim śniadaniu (boziu, śniadanie przed 6:00 rano!) Kuba zażądał am i dospalismy jeszcze godzinkę, a potem to już było przeciąganie liny - mi się oczy zamykały, a on już marudził żeby jednak wstać podniosłam, ulał sążniście, przebrałam i myślę co dalej, bo pozwalam dziś mężowi pospać dłużej. Po południu spotykamy się z przyjaciółmi na wspólny spacer

Ej, a co co chodzi z tym nowym rodzicielskim?

 

[guest-1693758626]

A moj mąż pępkowego nie pił i ma się dobrze.
Ja akurat jestem tego zdania że takie pępkowe to powinno się robić jak matka z dzieckiem jest w domu - gdy wszystko jest okey.
Życie jest różne znam przypadki gdzie dziecko się urodzilo wszystko pięknie cacy a po tygodniu matka leży na intensywnej terapii i walczy o życie a dziecko zostaje wypisane do domu ( bez mamy).

Rozumiem radość z świętowania z powodu narodzin dziecka ale nie uważam że to pepkowe aż tak ważne jest

U nas i tak by pepkowego nie było mąż nie miał do tego głowy. Z mala mieliśmy trochę przebojów w szpitalu.

 

[guest-1693758626]

Musze Wam nowine ogłosić

Malutka ma pierwszego ząbka
Dolna jedynka po prawej stronie
Przebił się i już go ładnie jest widać

Ależ jestem dumna z malutkiej

 

[martimo]

Ej, a co co chodzi z tym nowym rodzicielskim?

Chodzi o to: Link do: ZUS: od 26 kwietnia 2023 roku zmieniają się przepisy dotyczące zasiłków
Jak ktoś wybrał np. całość 52 tygodnie, macierzyński + rodzicielski, to ma wypłacane 80%, ale w myśl nowelizacji może złożyć podanie, żeby to było 81,5%.