Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Dokładnie to samo u nas. Czekolade mamy na raz, on je 3/4 a ja reszte
Z tym wspieraniem mężów, to chyba największy grzech zapomnieć o mężu i postawić go gdzieś daleko za dzieckiem- tak przynajmniej mówią na kursach przedmałżeńskich i szkołach rodzeniai zgadzam się, że dziecko powinno być częścią życia, a nie jego epicentrum.
U mnie z kolei jest inny problem - mąż, kochany i dbający, nie może pojąć, że nie mam już tyle energii co dawniej i oczekuje, że nasze życie będzie wyglądało tak jak kiedyś. Wczoraj kłóciliśmy się, bo po długim spacerze z psem i całodniowej wyprawie do Ikei (7h chodzenia i kupowania dziecięcych rzeczy) ja nie chciałam już jechać wieczorem spotkać się ze znajomym, który dostał awans w pracy i chciał spontanicznie świętować w barze. Zostałam nazwana egoistką. Może i nią jestem, ale w 35tyg. ze skróconą szyjką i rozwarciem na 1 palec, kiedy lekarz wyraźnie kazał mi się "oszczędzać" , chyba powinnam myśleć bardziej o sobie i o tym, żeby nie urodzić nagle, a nie spełniać zachcianki ludzi wokół. Ja naprawdę się cieszę razem z nim z sukcesu naszego wspólnego przyjaciela, ale kurcze - chyba wiem na ile mnie stać i wiem, że po całym takim dniu jestem padnięta, bolą mnie plecy, stawia się brzuch... Rzeczywiście myślę teraz więcej o sobie, ale czy to źle? Czuję, że będziemy się kłócić na tym tle coraz bardziej, bo mój małżonek nie potrafi zrozumieć, że naprawdę myślę teraz o zdrowiu swoim i dziecka i to stawiam na pierwszym miejscu. On jest chyba jeszcze taki dziecinny jak jego znajomi single i chciałby tak jak oni, chodzić na imprezy i do kina co tydzień. A ja nie dosyć że nie nadążam, to jeszcze mentalnie naprawdę coraz mniej mnie takie rzeczy interesują i jakoś myślę o tym co trzeba zrobić, a nie "jak tu się rozerwać". Ech.
Też ubolewam nad brakiem współżycia... Zastanawiam się czy jak ściągną mi pessar i będę w tym 38tyg to dostanę pozwolenie
Mam ostatnio to samo... Cała ciąża bez humorków, a ostatnio to własnie jakieś takie zobojętnienie i smutek.. Potrafię leżeć i zacząć nagle płakać, praktycznie bez powodu.
Albo powodem jest własnie to, że prawdopodobnie będę mieć tą cc... I przeżywam to straaaasznie.
Z ciązy bardzo się cieszyłam, zawsze wzruszały mnie wszelkie porody i narodziny dziecka, a ostatnio też się jakoś tak boję, że będę złą matką, że nic do niego nie poczuję, że nie będzie to dla mnie aż taką radością. Cholerne hormony ciążowe. ;/
Jeszcze przed ślubem jak zapytałam mojego męża kto w przyszłości będzie ważniejszy kiedy urodzą się dzieci to powiedział bez wahania, że ja. Bo dzieci się wychowuje i wysyła w świat, są tak jakby dane nam w ,,dzierżawę" a z żoną się jest do końca życia
Ale musisz chyba szczerze pogadać ze swoim małżonkiem... Tez mam skróconą szyjkę, mam pessar i mąż pozwala mi wychodzić z domu jedynie na badania i do lekarzy (ginekolog dał takie same zalecenia). Nie wyobrażam sobie chodzić przez tyle godzin.. Chyba bym umarła. Powiedz mu, że zostało zaledwie kilka tygodni i wszystko się zmieni. Ty wtedy też po pewnym czasie będziesz mieć więcej siły i więcej ochoty na ewentualne spotkania ze znajomymi. A teraz musi być wyrozumiały
@Tyna_88 My chyba będziemy lecieć też pod koniec czerwca z moimi rodzicami do Turcji. Oni sami to zaproponowali, że będziemy wymieniać się opieką nad dzieckiem. Tato jest pediatrą, więc o ewentualną pomoc medyczyną tak bardzo się nie będę martwić. Z rozszerzaniem diety to będą wtedy początki więc Mała będzie jeszcze głównie na mleku, a z rozszerzaniem jakos damy sobie rade
Dzisiaj po raz pierwszy w ciązy miałam problem ze snem. Jak się przebudziłam o 4 na siusiu tak już nie mogłam zasnąć, a o 7 musialam wstac, zeby pojechac na badania i teraz jestem padnięta, a zasnąć nie mogę...
Co do wyglądu to też ostatnio przezywam i narzekam, ze wygladam jak swinka Pepe. Niby nie przytyłam bardzo dużo (10kg), ale widzę, że jestem trochę nalana... Do tego pojawiły mi się ostatnio rozstępy na udach i pośladkach, a już liczyłam, że mnie to ominie...
Wydaję mi się że potrzebna szczera rozmowa... Ja mówię że mi ciężko i powinien zrozumieć. Zresztą jak nasłuchał się na szkole rodzenia o dolegliwościach w ciąży to jakoś łagodniejszy jest
AA z tym zaniedbywaniem to cóż... Staram się poświęcać mu czas. Dziś nawet wstałam o 5:45 żeby zrobić mu spaghetti do pracy... Ucieszył się [emoji6]A to nie jest tak że sperma rozluźnia szyjkę? [emoji16]
Po 27 tygodniu można do woli podobno [emoji23][emoji23][emoji23]
Myślimy właśnie czy wybrać Polskę czy zagranicę. Gdy nie było dziecka, wybór był prosty. Grecja. Wolimy wakacje z all inclusive, bo mój mąż lubi sobie pojeść a ja lubię greckie jedzenie i lubię próbować różnych rzeczyZa granice jeszcze nie wyjeżdżaliśmy i jakoś mnie tam nie ciągnie.
W przyszłym roku planujemy spokojne mazury, żeby było mi wygodnie z wózkiem, a dzieci starsze będą miały plaże i jezioro
W którym jesteś tygodniu? Z jakich przyczyn bierzesz luteinę i w jakiej dawce?
Ja żyję nadzieję, że za tydzień ginekolog powie, że mogę już odstawić luteinkę....hmmm zobaczymy jak się sytuacja rozwinie
No i nad polskie morze mamy daleką drogę ze Śląska + niepewna pogoda i zimna woda. Jeśli chodzi o Polskę to nie lubię sama szukać pokoi przez internet i wydzwaniać z pytaniami. Jeśli dojdziemy do wniosku, że zagranica będzie teraz złym pomysłem to poszukamy, może na tym booking.com będzie łatwiej szukać Niektórzy ludzie chyba nie rozumieją, że człowiek w ciąży czuje się inaczej, najczęściej gorzej. Sama sobie z tego kiedyś nie zdawałam sprawy. Mój chłop to chyba anioł jakiś, bo pomaga i na nic nie narzeka. Może z powodu mojego wcześniejszego poronienia, robi wszystko, żeby teraz było dobrzeZ tym wspieraniem mężów, to chyba największy grzech zapomnieć o mężu i postawić go gdzieś daleko za dzieckiem- tak przynajmniej mówią na kursach przedmałżeńskich i szkołach rodzenia
U mnie z kolei jest inny problem - mąż, kochany i dbający, nie może pojąć, że nie mam już tyle energii co dawniej i oczekuje, że nasze życie będzie wyglądało tak jak kiedyś. Wczoraj kłóciliśmy się, bo po długim spacerze z psem i całodniowej wyprawie do Ikei (7h chodzenia i kupowania dziecięcych rzeczy) ja nie chciałam już jechać wieczorem spotkać się ze znajomym, który dostał awans w pracy i chciał spontanicznie świętować w barze. Zostałam nazwana egoistką. Może i nią jestem, ale w 35tyg. ze skróconą szyjką i rozwarciem na 1 palec, kiedy lekarz wyraźnie kazał mi się "oszczędzać" , chyba powinnam myśleć bardziej o sobie i o tym, żeby nie urodzić nagle, a nie spełniać zachcianki ludzi wokół. Ja naprawdę się cieszę razem z nim z sukcesu naszego wspólnego przyjaciela, ale kurcze - chyba wiem na ile mnie stać i wiem, że po całym takim dniu jestem padnięta, bolą mnie plecy, stawia się brzuch... Rzeczywiście myślę teraz więcej o sobie, ale czy to źle? Czuję, że będziemy się kłócić na tym tle coraz bardziej, bo mój małżonek nie potrafi zrozumieć, że naprawdę myślę teraz o zdrowiu swoim i dziecka i to stawiam na pierwszym miejscu. On jest chyba jeszcze taki dziecinny jak jego znajomi single i chciałby tak jak oni, chodzić na imprezy i do kina co tydzień. A ja nie dosyć że nie nadążam, to jeszcze mentalnie naprawdę coraz mniej mnie takie rzeczy interesują i jakoś myślę o tym co trzeba zrobić, a nie "jak tu się rozerwać". Ech.
muszę zrobić dla niego coś miłego, bo go zaniedbałam, a on taki kochany My jeśli będziemy coś rezerwować to wykupimy opcję, że możemy zrezygnować bez utraty pieniędzy. Myślimy o first minute, bo są promocje, ale mimo, że czytam w necie, że spokojnie można podróżować z niemowlakiem to i tak mam stracha. Czytałam o takim sposobie na jedzenie dla dziecka, żeby zabrać blender ręczny i rozdrabniać mu warzywka, owoce, które są wyłożone w restauracji.
Jesteś odważna@Tyna_88 My chyba będziemy lecieć też pod koniec czerwca z moimi rodzicami do Turcji. Oni sami to zaproponowali, że będziemy wymieniać się opieką nad dzieckiem. Tato jest pediatrą, więc o ewentualną pomoc medyczyną tak bardzo się nie będę martwić. Z rozszerzaniem diety to będą wtedy początki więc Mała będzie jeszcze głównie na mleku, a z rozszerzaniem jakos damy sobie rade
U mnie kraje muzułmańskie odpadły, przez zdarzające się tam biegunki. Ale jak masz tatę pediatrę to nie musisz się bać 
Oby te 2 tygodnie minely jak najszybciej i zeby waga jednak wzrosla...
Ja juz po wizycie i niestety nie podniosla mnie ona na duchu.
2 tygodnie temu mielismy USG 3 trymestru - wszystko wygladalo super, Franek w 64 percentylu, 1606 g w 30 tc, zadnych nieprawidlowosci.
Dzis na wizycie okazalo sie, ze znowu schudlam - prawie 2 kg... Poniewaz mam cukrzyce ciazowa to musimy stale kontrolowac wage i przeplywy, wiec bylo USG. I dzis waga malego tylko 1723 g, 20 percentyl. Lekarka niby powiedziala, ze wszystko ok, ze musimy monitorować stan regularnie, ale mam sie niczym nie martwic. Dopiero w domu zobaczylam, ze wymiar samego brzuszka jest ponizej norm na siatce w ogole. I niby wiem, ze najwazniejsze, ze lekarz, ktory dobrze sie zna mowi mi, ze na razie nie ma powodow do niepokoju, ale ja juz spanikowalam i obawiam sie hipotrofii...
