Ja jestem po takich 2-3 latach całkiem spoko zarobków - i fakt przyzwyczaiłam się do takiego zycia, że nie martwię się, że w jednym miesiącu ide do fryzjera, 2-3 prywatnych lekarzy i kupuje rzeczy na które mam ochotę i dodatkowo odkładam hajs. Jednocześnie miesiąc temu lekka ręka, uniosłam się duma i z tego zrezygnowałam. Obecnie na rozmowach daje mniejsza stawkę (ale rzeczywiście nadal sporo powyżej średniej krajowej) bo zależy mi na znalezieniu pracy nawet takiej przejściowej.
I teraz tak - wcześniej miedzy innymi z uwagi na sytuacje finansowa nie chciałam mieć dziecka. Potem jak zaczęłam w jakiś sposób rozwijać i kształtować swoją karierę i zarobki tez było mi szkoda czasu na dziecko.
A teraz mam 33 lata i w tej ciąży nie mogę utrzymać. Jak wiecie czasem się o to bije w pierś, że miałam złe priorytety.
I obecnie uważam, że nadal jest pewnie poziom, który jest ważny - ale nie zawsze chodzi o zarobki - bo inne rzeczy typu - stabilność mieszkania (nie musi być własne), dobra relacja z partnerem, taka zaradność życiowa, wsparcie bliskich tez ma duża wartość. Można sobie fajnie poradzić w gorszej sytuacji finansowej - można kupić używana wyprawkę, może koleżanki maja coś pożyczyć/oddać coś po swoich dzieciach.
Chodzi mi o to, że czasem wydaje nam się, że potrzebujemy więcej niż na prawde jest nam potrzebne. I tak jak któraś z Was napisała - to ze dziś jest średnio finansowo nie znaczy, że za 5 lat nie będzie lepiej, a jednocześnie nie znaczy, że może być jeszcze gorzej. Generalnie czasu są powalone i niepewne. Ale na chwile obecna jestem wyznawca zasady, że trzeba żyć i robić to co czujemy, a nie panikować co będzie bo tego i tak się nie przewidzi. Oczywiście czasem plan w stylu - 2-3 miesiące odpuszczenia jest słuszny.
A odpowiadając na pytanie czy inwestować w siebie - ja odpowiadam ZAWSZE! Uwazam, że nie ma drugiej tak dobrej inwestycji.
Jak teraz odeszłam z pracy to mówię do Starego - z pieniędzy na remont biorę na angielski bo z tego nie zrezygnuje na bezrobociu
bo ja chce zawsze wszystko na pół ze starym, choć on pracuje na etacie i ma stałą pensję. I jak są słabe miesiące tak jak np ten, gdzie zarabiam tylko na koszty firmy, to mam straszny problem, żeby wziąć kasę od starego.
) razem mamy budżet który pozwala nam żyć normalnie, jechać na wakacje, odkładać kasę na mieszkanie itp. Ja jestem dobra w oszczędzanie, nie lubię wydawać kasy 
i ostatnio się zastanawialiśmy czy jak pojawi się dziecko to obniży sie jakość naszego życia czy raczej będziemy oszczędzać mniej niż do tej pory ... wiem że stać nas na dziecko teraz ale koszty rosną, nie wiemy co się wydarzy za 5, 10 lat i serio mnie to stresuje. Ale ludzie sobie serio radzą w gorszych sytuacjach 
wszystkie moje koleżanki lubią brać kasę z konta męża xD
