Czerwiec 2012

[andzia1980]

Oj tak, nie znam bardziej cierpliwej osoby od mojego S. Cała rodzina zawsze go za to podziwia,a mama za każdym razem mi powtarza przy takich sytuacjach: " ja zawsze wiedziałam, że on jest wspaniały" hehehe,taaak,kiedyś go zostawiłam i cała moja rodzina kazała mi się popukać w głowę. Przyszedł moment,że sie popukałam i jest moim mężem Cieszę sie,że wrocilismy do siebie przed śmiercią dziadka,bo on najbardziej nie mógł pogodzic sie z tym,ze sie rozstaliśmy. Spośród wszystkich wnucząt tylko na naszym weselu udało mu sie być....eehhh...to sie uzewnętrzniłam.

Munka jakbym czytala o sobie ( no może oprocz watku dziadka)

Moj maz tez jest bardzo cierpliwy ( przy mnie musi, bo nieżle mu daje w kosc) Kiedy go zostawilam, wszyscy patrzyli na mnie jak na wariatke ( wtedy potrzebowalam, zeby w moim zyciu cos sie dzialo, troche emocji, a on byl dla mnie za dobry) Nooo, ale naszczescie szybko sie opamietalam i teraz mam super meza a chlopcy super tate.:-)

Moim temperatura rosnie pod wieczor.

 

[Muńka]

Andzia- dokladnie!!! Ja też wtedy potrzebowałam emocji,szaleństwa itp. S byl dla mnie za spokojny,za "dobry", a teraz jest to bezcenne!! Trzeba przyznać,rodzina miała rację. Oni patrzyli na to z punktu "doroslego", statecznego zycia, a ja z punktu szalonej studentki Teraz jestem juz "grzeczna"

 

[andzia1980]

Ja tez juz nie potrzebuje emocji

 

[Iwon]

Muńka, andzia z tą potrzebą emocji to i ja miałam identycznie i też z tego powodu odeszłam od mojego ówczesnego "dobrego" i spokojnego narzeczonego. Z tym wyjątkiem, że już do niego nie wróciłam

Ale nie żałuję, bo mam co chciałam - włoskie małżeństwo ;-)

 

[Muńka]

No to fajno,że żadna z nas nie żałuje swojego wyboru!!!
Mówią,że nie wchodzi sie dwa razy do tej samej rzeki...u mnie w wielu sprawach okazało sie to nieprawdą.

Wyobraźcie sobie,że podczas sprzątania zadzwoniła do drzwi dozorczyni, żeby nas przywitać zobaczyła,ze wózek stoi,wiec domyślila sie,ze juz mieszkamy. Ale miło. Sympatyczna kobitka.

 

[josie]

haha Iwon no to ja ci tez moge przybic piatke z tym wloskim malzenstwem chociaz do dzis sie zastanawiam co by bylo gdybym tego grzecznego wybrala. on dzis jest prawnikiem i ozenil sie z laska ktorej nikt z towarzystwa nie lubil

co do kolezanki przed rozwiazaniem - to tak korci mnie, szczegolnie ze kazala mi oczywiscie opowiedziec cala historie mojego tragicznego 15-godzinnego porodu oszczedzilam jej oczywiscie makabrycznych opisow bolu, zmeczenia itp


Kasienka jak Nikos, lepiej?

 

[alijenka]

Muńka gratuluję cierpliwego męża u nas jest na odwrót to ja jestem cierpliwa, nie potrafie nawet mu zwrócić uwagi na coś co robi nie tak, a on to robi ciągle :-).

Ja zaś nigdy nie wracałam do czegoś co zakończyłam i na tą chwilę nie żałuję że czegoś nie zrobiłam jeszcze raz, rozwiodłam się i nawet o byłego nie walczyłam, znalazł sobie inną to znalazł, może jakby była w czymś lepsza ode mnie to bym walczyła ale dziewczyna która wyszła z więzienia i ma dwójkę dzieci w domu dziecka nie robiła na mnie wrażenia.

 

[MsMickey]

Alijenka no wiesz... na mnie wrażenie zrobiła czasem warto wrócić czasem nie. Każda sytuacja jest inna. Ja raz wróciłam i to było bez sensu. No ale pewnie musiałam się przekonać. Może bez tego doświadczenia nie poznalabym Pe... więc skończyło się dobrze :-)
A z tą cierpliwością to u nas różnie. Generalnie jesteśmy. Spokojni. Cierpliwi. Chyba, ze już dość i przestajemy być;-) wtedy i tak jesteśmy spokojni (w porównaniu;-)).

Jakis czas temu powiedziałam do mojej kumpeli, ze nie mam czasem cierpliwości do G a ona na to, ze jak nas obserwuje to ja mam mnóstwo cierpliwości... to chyba zależy kto patrzy;-)

Muńka jak Gabiszon? Lepiej?

 

[alijenka]

MsMickey gdyby nie mój rozwód to chyba bym dziecka nie miała i takiego wspaniałego partnera jak teraz :-):-):-):-)

 

[claudette]

Hello...

W końcu jestem...


U nas średnio. Leni chora - katar ma okropny i kaszle, na szczęście bez gorączki - lekarz powiedział, że lekkie przeziębienie. Oczywiście wiadomo było, że po pobycie w szpitalu będzie choróbsko .. Przy okazji Muńka i Kasienka zdrówka dla dzieciaczków

Leni waży 11,2 kg i ma około 82cm (nie dała się zmierzyć za bardzo ) ;-). Nie chodzi sama, czasem jak się zapomni to stoi sobie sama. Poza tym to wszystkim w koło wszystko daje i zakłada kapcie jak widzi, że gdzieś leżą (ktoś ostatnio o tym pisał josie? )..

Poza tym hm... też jesteśmy włoskim małżeństwem i mi z tym dobrze, mój wcześniejszy grzeczny był fajny, ale wiecie jak to jest jak wszystko jest za dobrze? i ciągle ma się to co się chce? MASAKRA przynajmniej dla mnie tak było..

to teraz spóźnione STO LAT, STO LAT i buziaki ode mnie i Lenki dla KRÓLA JULIANA!!!