katherinne
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 9 Październik 2010
- Postów
- 2 994
Melduję posłusznie, że czeka Was kolejny miesiąc mojego ględzenia o wyczekiwaniu jaja a potem o wyczekiwaniu kreski 
reklama
Melduję posłusznie, że czeka Was kolejny miesiąc mojego ględzenia o wyczekiwaniu jaja a potem o wyczekiwaniu kreski
A jednak...? :-(
W nastepnym cyklu moze sie uda i ględz ile chcesz po to tu jestesmy :-)my baby sie zawsze zrozumiemy :-)
Piszecie o niejadkach
Moje dzieci sa wybitnymi malo jadkami. Ich wybiórczość żywieniowa spędzała mi sen z powiek. Młodszego nauczyli jeść porządnie w przedszkolu, jak miał prawie 4 lata. Wcześniej wybrzydzał. Teraz jest różnie. Ze starszym synem nie miałam tyle szczęścia. Nikomu nie udało się go przekonać, ani nauczycielom, ani psychologowi, a juz na pewno nie mnie. Jakie z nim mam nadal przeprawy to się w głowie nie mieści - wiecznie płacz i uciekanie, chowanie sie pod stół czy kołdrę, jakbym mu największa krzywdę robiła podaniem obiadu. I nie działa nic, ani motywacja, ani wspólne gotowanie, ani przygotowanie wymyślnych posiłków, ani głodzenie, ani tłumaczenie że cos jest pyszne czy zdrowe...
W każdym razie male dzieci miewają takie okresy. Z mojej wiedzy wynika, ze to co najbardziej sie sprawdza to trzymać się stałych godzin posiłków. Jak nie chce jeść, to czeka do kolejnego. Sama dawałam się nabrać i podsuwałam coś wzamian, coś co niby lubi... Ale w ten sposób problem tylko się pogłębia a dziecko widzi, ze zamiast okropnej zupy, dostatnie ulubiona kanapkę itp Wiem jakie to smutne, gdy kolejna porcja obiadu ląduje w koszu... Czy tez raczej trzeba to po dziecku zjeść Chwalić każdy zjedzony posiłek, nawet chwalić próbę skosztowania nowego, czy tez zjedzenie dwóch łyżek. Niech wie, że jak zje to rodzice się cieszą, a jesli odmawia, to nie podoba się to rodzicom.
Moje dzieci sa wybitnymi malo jadkami. Ich wybiórczość żywieniowa spędzała mi sen z powiek. Młodszego nauczyli jeść porządnie w przedszkolu, jak miał prawie 4 lata. Wcześniej wybrzydzał. Teraz jest różnie. Ze starszym synem nie miałam tyle szczęścia. Nikomu nie udało się go przekonać, ani nauczycielom, ani psychologowi, a juz na pewno nie mnie. Jakie z nim mam nadal przeprawy to się w głowie nie mieści - wiecznie płacz i uciekanie, chowanie sie pod stół czy kołdrę, jakbym mu największa krzywdę robiła podaniem obiadu. I nie działa nic, ani motywacja, ani wspólne gotowanie, ani przygotowanie wymyślnych posiłków, ani głodzenie, ani tłumaczenie że cos jest pyszne czy zdrowe...
W każdym razie male dzieci miewają takie okresy. Z mojej wiedzy wynika, ze to co najbardziej sie sprawdza to trzymać się stałych godzin posiłków. Jak nie chce jeść, to czeka do kolejnego. Sama dawałam się nabrać i podsuwałam coś wzamian, coś co niby lubi... Ale w ten sposób problem tylko się pogłębia a dziecko widzi, ze zamiast okropnej zupy, dostatnie ulubiona kanapkę itp Wiem jakie to smutne, gdy kolejna porcja obiadu ląduje w koszu... Czy tez raczej trzeba to po dziecku zjeść
Chwalić każdy zjedzony posiłek, nawet chwalić próbę skosztowania nowego, czy tez zjedzenie dwóch łyżek. Niech wie, że jak zje to rodzice się cieszą, a jesli odmawia, to nie podoba się to rodzicom.
Dzis jest bardzo szczuplutka i bardzo wybredna w jedzeniu jednak nie pcham jej nic na sile nie nalegam nie zmuszam bo potem tylko placz i zgrzytanie zebow :-)
Moja mama twierdzi ze wyrodna ze mnie matka bo dziecku pozwalam nie jesc ale ja jestem spokojna bo wiem ze jest zdrowa a jak juz zglodnieje to sama potrafi zjesc od razu z 4-5kromek chleba
Załączniki
Olek też miewa okresy, że mało je, ale przeczytałam kiedyś takie słowa, że dziecko robi najpierw jeden krok w tył, żeby zaraz dać dwa susy do przodu. Więc jak marudzi i mniej je, to się nie stresuję, nie wpycham na siłę, podsuwam pod nos coś, co lubi, bo wiem, że jutro czy za kilka dni będzie miał apetyt jak wilk.
Z drugiej strony chciałabym Was przestrzec. Sama byłam niejadkiem, jakich mało. Wiecznie rozdrażniona, chuda, obraz nędzy i rozpaczy. Oboje rodzice lekarze, ale nie zdiagnozowali grzybicy żołądka. Z dzieciństwa właśnie pamiętam wieczne wpychanie jedzenia na siłę, ciągłe groźby i straszenie. Tyle, że ja nie mogłam jeść, gardło miałam ściśnięte i nic nie chciało przejść. Jak już coś wcisnęłam, to wymiotowałam. To były straszne czasy.
Może Nikoś ma problemy z brzuszkiem po antybiotykoterapii? Dawałaś mu probiotyk przez 3 miesiące po skończeniu zastrzyków?
Z drugiej strony chciałabym Was przestrzec. Sama byłam niejadkiem, jakich mało. Wiecznie rozdrażniona, chuda, obraz nędzy i rozpaczy. Oboje rodzice lekarze, ale nie zdiagnozowali grzybicy żołądka. Z dzieciństwa właśnie pamiętam wieczne wpychanie jedzenia na siłę, ciągłe groźby i straszenie. Tyle, że ja nie mogłam jeść, gardło miałam ściśnięte i nic nie chciało przejść. Jak już coś wcisnęłam, to wymiotowałam. To były straszne czasy.
Może Nikoś ma problemy z brzuszkiem po antybiotykoterapii? Dawałaś mu probiotyk przez 3 miesiące po skończeniu zastrzyków?
MisiaMonisia
Fanka BB :)
Alza probiotyk dawałam tylko przez 10 dni po skończonej antybiotykoterapii bo tak kazała nam pediatra :/ .
Zastrzyki dostawał miesiąc temu.....tzn.Ostatni zastrzyk dostał 13 marca.
Myślisz że przez to może mieć problemy brzuszkowe?
Zastrzyki dostawał miesiąc temu.....tzn.Ostatni zastrzyk dostał 13 marca.
Myślisz że przez to może mieć problemy brzuszkowe?
MisiaMonisia
Fanka BB :)
Widzisz....mogłam podpytac Ciebie....
Ale zrobiłam tak jak kazała pediatra
Na 15:00 mam lekarza....zobaczymy co ona powie na temat Nikosia.
reklama
