Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Witam wszystkie dziewczyny po dłuższej przerwie...powoli dochodze do siebie...
to okropne...od wtorku leżałam w szpitalu...dostałam skierowanie od ginka na łyżeczkowanie i co...od wtorku trzymali mnie do piatku w okropnym stresie...kiedy pojechałam na izbe przyjęć, lekarz zrobił mi usg i powiedział, że podejrzewa ciąże zaśniadową(prawdopodobieństwo 1:1000)...przez kolejne dni robili wszystkie możliwe badania łącznie z RTG płuc...miałam bardzo wysoki poziom bety, który rósł mimo, że moja ciąża już dawno obumarła,nie wiedzieli co ze mna zrobić...w końcu w piątek lekarz powiedział na obchodzie, że nie mam jeść bo jestem planowana do zabiegu dzisiaj...a za pare minut siostra przynosi...koszulę i mówi że mam ją założyć...pytam dlaczego przecież do zabiegowego nie trzeba...a ona..że nie jade do zabiegowego tylko na blok operacyjny...to był koszmar nie moge nawet o tym myśleć byłam tak zestresowana,że nie wiedziałam jak się nazywam...powiedzieli,że przy ciąży zaśniadowej jest bardzo duży ubytek krwi, kazali podpisać zgodę na transfuzję...a po wszystkim materiał poszedł do badania histo...a lekarz stwierdził że nie wyglądało "TO" tak nieciekawie...po zabiegu poziom bety spadł z 70 tyś do 7 tyś...teraz musze jeździć co drugi dzień do szpitala na badanie krwi...a po tym wszystkim...nie moge chodzić bo czuje jakby miała mi macica wylecieć...codziennie faszerowali mnie cytotekiem...żeby wywołać poronienia a ja nic...nic na mnie nie działało...lekarze sie dziwili...a ja myślałam że umre...bałam się tak bardzo...jak mnie zwiźli z bloku to pierwszą moją reakcją był płacz...zleciała sie polowa siostr z oddziału...wszystkie dziewczyny, z którymi leżałam w sali płakały razem ze mna...a ja płacząc wykrzykiwałam...co oni zrobili z moim maleństwem, że ich wszystkich nienawidzę...bo tak jest...
...to oni ostatecznie zabrali moją kruszynkęBATONIK jest mi tak strasznie,strasznie przykro :-( Lekarze są bezduszni i nie rozumieją co przeżywa kobieta kiedy traci swoją kruszynkęPrzytulam cię bardzo mocno.
Bo powiedziałam jemu, że jak tylko będzie możliwość, to będziemy znowu się starali o maleństwo, a on cieszy się na to razem z nami, ale nie chce w takim wypadku zwalniać dziewczyny, którą przyjął na moje miejsce, i teraz on jest zadowolony, ta dziewczyna też no i ja oczywiście też:-) A więc dzień należy uznać za udany 
!Tak wię zostałam bez dziecka,bez pracy i bez pieniędzy ( bo pensja mojego M nie starczy na dużo ):-( Pozdrawiam :-)
