Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Dla mnie to nie jest argument, że trafiasz w którąś tam owulacje i zachodzisz w ciążęale lekarzem nie jestem i się nie znam
A masz jednego stałego lekarza?
Jest to jakaś myślNieee więc to jest najlepszy dowcip
Chyba muszę zacząć zatajać, że mam dwoje dzieci
A od zawsze masz nieregularne cykle?
A jeżeli owulacja nie wystąpiła, to jak to jest z miesiączką? Po ilu powinna przyjść? Boję się też, że jak miałam cienkie endometrium w 18dc, bo miałam plamienia, to wgl nie przyjdzie. Może tak być?
Wlansie mialam mówić że ja po CP nie zdecydowałabym się chyba na stymulacje... to wszystko takie skomplikowaneBo po co skoro jak trafię w te jedną z 2-3 owulacji w roku to w ciąże zachodzę
A stymulacja zwiększa szansę na koleją CP
No ale zobaczymy co lekarz powie po tej drożności. Może się go uda jakoś przekonać
Jest to jakaś myśl
Ja to wgl mam ten cykl tak pokićkany, że szkoda gadać i jestem strasznie wkurzona. W czwartek powinnam dostać okres i do tej pory go nie ma i nic nie wskazuje na to żeby miał się zacząć. Aczkolwiek bolą mnie cycki i mocny PMS więc może się w krótce zjawi, bo albo mi się tak wszystko przesunęło albo jeszcze opcja braku owulacji może albo nie wiem co (raz w życie miałam najdłuższy cykl 34 dni więc może to będzie drugi raz)
Wlansie mialam mówić że ja po CP nie zdecydowałabym się chyba na stymulacje... to wszystko takie skomplikowane
Ja właśnie zawsze mówiłam ze chciałabym bliźniaki, że jedna ciąża, jeden porod a od razu dwójka i fajnie ze mogą mieć siebie itp. Mówiłam tak dopóki sama nie uświadomiłam siebie ze ciąża bliźniacza jest ciąża wysokiego ryzyka i różnie się kończą takie ciąża (oczywiście ciążę pojedyncze tez mogą różnie się skonczyc) ale jednak chyba wolałabym ciążę pojedyncza w rachunku zysków i strat
ale jakbym dostała 2 w 1 zdrowe itp to biorę I idę na kolanach do Częstochowy 
mimo że wierzącą nie jestemHmm… po wywiadzie w którym lekarz dowiedział się ze mam 2 dzieci z ciaz kompletnie książkowych, zdrowych i rodziłam je naturalnie uznał ze nie zrobi mi świństwa i mnie nie wylyzeczkuje. Dał mi ponad tydzień na to aby natura sama sobie zadziałała. Swierdzil ze jestem na tyle już doświadczona ze nie mam co płakać i lamentować bo on chce dla mnie dobrze i ze sama bede wiedzieć jezeli będzie coś nie tak i wiem co mam robić w takiej sytuacji…. Ja wtedy byłam bardzo rozstrzęsiona. Wiadomo. Gdybym byla teraz w takiej sytuacji to poprostu bym wyszła trzaskając drzwiami i jechała do innego szpitala… z poronieniem trafiłam do innego szpitala ale tam także dostaje się termin na zabieg wiec pewnie wszystko zależy od organizacji. Albo tez mieszkam w rejonie gdzie niestety jest więcej poronien i szpitale nie mogą działać inaczej…
Jestem przerażona że tak można potraktować pacjentkę.W teorii tak, w sensie gdzieś od 12 do 16 roku życia też miałam nieregularne cykle, może nie aż tak długie jak teraz, ale jak sięgam tak daleko pamięcią to gdzieś pewnie 35-45 dni. Potem od 16 roku życia zaczęłam brać tabletki antykoncepcyjne, które brałam tylko z przerwami na ciąże (mając 21 i 25 lat) - mój pierwszy cykl po odstawieniu anty jest zwykle w miarę w normie (też powiedzmy max. 40 dni) więc dwa razy udało mi się zajść od razu w tym pierwszym cyklu po odstawieniu i ciąże totalnie bezproblemowe. Ale jakiś czas temu mniej więcej w połowie 2020 roku postanowiłam sobie odstawić antykoncepcje hormonalną bo to może niezdrowe, tyle lat w tych hormonach. Tu weganizm, eko i cuda wianki no i to był raczej błąd. Bo od tego ostawienia to już nie chce mi się w apkę wchodzić, ale okres miałam z 5 razy. Najdłuższy mój cykl który pamiętam to było jakoś 183dni.
A u lekarza zawsze jest ta sama gadka, w obrazie jajniki policystyczne, ale badania wszystkie piękne więc to za mało do diagnozy. A skoro mam dwoje dzieci to najpierw przez rok próbować i może wtedy ewentualnie coś z tym zrobimy
Teraz po CP wróciłam do tabletek anty na 2 miesiące, ale w wyniku różnych perturbacji po tym odstawiłam. Pierwsze dwa cykle spoko idealnie jeden 26, drugi 28 - ale już dzisiaj widzę, że dupa bo 35dc, a ja mam wrażenie jakby owu jeszcze nie było . I teraz nie wiem czy sobie bardziej za przeproszeniem z*ebać i wrócić znowu na 1-2 miesiące to anty. Czy zacząć wcześniej starania wiedząc, że i tak może wyjść że będzie te 6 miesięcy przerwy. Czy nakręcać lekarza na stymulację czy już dać sobie w ogóle spokój bo tylko się wkurzam. Ja jeszcze mam to, że mam poczucie że czas mi ucieka bo jestem totalną przeciwniczką dużej różnicy po między dziećmi, a u nas już jest ogromna
Według mnie to jest tylko i wyłącznie kwestia tego jednego lekarza - że trafiłaś na takiego fajnego i zaangażowanego. Chociaż to też może kwestia tego że chodzisz do niego najpierw prywatnie, a dopiero potem miałaś z nim kontakt w szpitalu.
Ja tak pisałam, że jestem z Warszawy i wybierając szpital wybrałam na podstawie opinii taki, żeby nie był rzeźnią. Sama nie mam jakiś bardzo tragicznych doświadczeń, ale moja koleżanka z sali rodząc dziecko w 20tc usłyszała: "dobrze, że udusił się w brzuchu, bo wie Pani my byśmy i tak go nie ratowali i musiałaby Pani patrzeć jak zdycha" - więc w styczniu z CP wolała jechać ponad 100km do Wawy.
Ja na przyjęcie też czekałam długo, chodziłam na IP co drugi dzień przez praktycznie miesiąc. To był miesiąc koszmaru - ale nie było to spowodowane brakiem miejsc. Kiedy już trafiłam do szpitala leżałam przez większą część pobytu sama w 3osobowej sali. Dopiero na ostatnie 3 dni dołożono mi tę koleżankę i też było to spowodowana głównie tym, że przepełnił się oddział poporodowy i te mamy z maluchami trzeba było dać do nas na ginekologię, ale nikt nie położyłby ich z dziewczynami po poronieniach więc one dostały 1, a my zaczęłyśmy mieć dwójki.
W tym szpitalu trafiłam na 1 bardzo niefajnego w mojej ocenie lekarza - jego komentarze i teksty do mnie na IP, a potem do mojej współlokatorki uważam za bardzo nie na miejscu - w moim przypadku podważył CP, wręcz mnie wyśmiał - na znanym lekarzu ma 5 gwiazdek, kilka tygodni temu dostał jakąś nagrodę dla empatycznego lekarza, jedna położna mówiła, że zajmuje się też niepłodnością w swojej prywatnej klinice - także obstawiam, że jak się chodzi do niego prywatnie i płaci te 500zł za wizytę to nagle staje się super empatyczny, może gdybym od początku była jego pacjentką to również by załatwił wszystko szybciej i tak jak trzeba, ale ja się cholernie brzydzę taką praktyką
No ta wspomniana wyżej dziewczyna właśnie miała stymulację i CP. Także strach jest. No i przy tej mojej dużej ilości pęcherzyków pewnie też większa szansa na ciąże mnogą - a o ile bliźniaki dla mnie okej, to już wyżej przerażające
W teorii tak, w sensie gdzieś od 12 do 16 roku życia też miałam nieregularne cykle, może nie aż tak długie jak teraz, ale jak sięgam tak daleko pamięcią to gdzieś pewnie 35-45 dni. Potem od 16 roku życia zaczęłam brać tabletki antykoncepcyjne, które brałam tylko z przerwami na ciąże (mając 21 i 25 lat) - mój pierwszy cykl po odstawieniu anty jest zwykle w miarę w normie (też powiedzmy max. 40 dni) więc dwa razy udało mi się zajść od razu w tym pierwszym cyklu po odstawieniu i ciąże totalnie bezproblemowe. Ale jakiś czas temu mniej więcej w połowie 2020 roku postanowiłam sobie odstawić antykoncepcje hormonalną bo to może niezdrowe, tyle lat w tych hormonach. Tu weganizm, eko i cuda wianki no i to był raczej błąd. Bo od tego ostawienia to już nie chce mi się w apkę wchodzić, ale okres miałam z 5 razy. Najdłuższy mój cykl który pamiętam to było jakoś 183dni.
A u lekarza zawsze jest ta sama gadka, w obrazie jajniki policystyczne, ale badania wszystkie piękne więc to za mało do diagnozy. A skoro mam dwoje dzieci to najpierw przez rok próbować i może wtedy ewentualnie coś z tym zrobimy
Teraz po CP wróciłam do tabletek anty na 2 miesiące, ale w wyniku różnych perturbacji po tym odstawiłam. Pierwsze dwa cykle spoko idealnie jeden 26, drugi 28 - ale już dzisiaj widzę, że dupa bo 35dc, a ja mam wrażenie jakby owu jeszcze nie było . I teraz nie wiem czy sobie bardziej za przeproszeniem z*ebać i wrócić znowu na 1-2 miesiące to anty. Czy zacząć wcześniej starania wiedząc, że i tak może wyjść że będzie te 6 miesięcy przerwy. Czy nakręcać lekarza na stymulację czy już dać sobie w ogóle spokój bo tylko się wkurzam. Ja jeszcze mam to, że mam poczucie że czas mi ucieka bo jestem totalną przeciwniczką dużej różnicy po między dziećmi, a u nas już jest ogromna
Według mnie to jest tylko i wyłącznie kwestia tego jednego lekarza - że trafiłaś na takiego fajnego i zaangażowanego. Chociaż to też może kwestia tego że chodzisz do niego najpierw prywatnie, a dopiero potem miałaś z nim kontakt w szpitalu.
Ja tak pisałam, że jestem z Warszawy i wybierając szpital wybrałam na podstawie opinii taki, żeby nie był rzeźnią. Sama nie mam jakiś bardzo tragicznych doświadczeń, ale moja koleżanka z sali rodząc dziecko w 20tc usłyszała: "dobrze, że udusił się w brzuchu, bo wie Pani my byśmy i tak go nie ratowali i musiałaby Pani patrzeć jak zdycha" - więc w styczniu z CP wolała jechać ponad 100km do Wawy.
Ja na przyjęcie też czekałam długo, chodziłam na IP co drugi dzień przez praktycznie miesiąc. To był miesiąc koszmaru - ale nie było to spowodowane brakiem miejsc. Kiedy już trafiłam do szpitala leżałam przez większą część pobytu sama w 3osobowej sali. Dopiero na ostatnie 3 dni dołożono mi tę koleżankę i też było to spowodowana głównie tym, że przepełnił się oddział poporodowy i te mamy z maluchami trzeba było dać do nas na ginekologię, ale nikt nie położyłby ich z dziewczynami po poronieniach więc one dostały 1, a my zaczęłyśmy mieć dwójki.
W tym szpitalu trafiłam na 1 bardzo niefajnego w mojej ocenie lekarza - jego komentarze i teksty do mnie na IP, a potem do mojej współlokatorki uważam za bardzo nie na miejscu - w moim przypadku podważył CP, wręcz mnie wyśmiał - na znanym lekarzu ma 5 gwiazdek, kilka tygodni temu dostał jakąś nagrodę dla empatycznego lekarza, jedna położna mówiła, że zajmuje się też niepłodnością w swojej prywatnej klinice - także obstawiam, że jak się chodzi do niego prywatnie i płaci te 500zł za wizytę to nagle staje się super empatyczny, może gdybym od początku była jego pacjentką to również by załatwił wszystko szybciej i tak jak trzeba, ale ja się cholernie brzydzę taką praktyką
No ta wspomniana wyżej dziewczyna właśnie miała stymulację i CP. Także strach jest. No i przy tej mojej dużej ilości pęcherzyków pewnie też większa szansa na ciąże mnogą - a o ile bliźniaki dla mnie okej, to już wyżej przerażające
Kurcze, szczerze dziewczyny to nie wiedziałam że stymulacja zwiększa ryzyko CP... Mam obecnie 3 pęcherzyki, z czego jeden wolniej rośnie od dwóch pozostałych i mam ogromny dylemat co z tym zrobićJa właśnie zawsze mówiłam ze chciałabym bliźniaki, że jedna ciąża, jeden porod a od razu dwójka i fajnie ze mogą mieć siebie itp. Mówiłam tak dopóki sama nie uświadomiłam siebie ze ciąża bliźniacza jest ciąża wysokiego ryzyka i różnie się kończą takie ciąża (oczywiście ciążę pojedyncze tez mogą różnie się skonczyc) ale jednak chyba wolałabym ciążę pojedyncza w rachunku zysków i strat
Jutro mam mieć kolejne usg żeby je ocenić... W styczniu urosły 2 i zaplodnił się jeden... A też zdaje sobie sprawę jak duże ryzyko niesie za sobą ciąża chociażby bliźniacza...Jak powiedziałam o tym mężowi i że nie wiem co w tym cyklu powinniśmy zrobić, to powiedział (od strony praktycznej) że z bliźniakami damy radę, i należą nam się po dwóch stratach, to może by było wszystko dobrze po takich przejsciach... Ciężkie to sprawy i sama mam chaos w głowie
Kurcze, szczerze dziewczyny to nie wiedziałam że stymulacja zwiększa ryzyko CP... Mam obecnie 3 pęcherzyki, z czego jeden wolniej rośnie od dwóch pozostałych i mam ogromny dylemat co z tym zrobić
