Październikowe mamy 2022

[kaha216]

no ja się trochę boję o mojego w tej sprawie, bo ostatnio kace go zaskakują, cierpi bardziej niż jeszcze kilka lat temu no i może do mnie dotrzeć w stanie średnim... o ile wgle w zasadzie bo szpital o 45km oddalony od domu, o nie. teraz to do mnie dotarło. urwe łeb jeśli tak się wydarzy

 

[BEJ*]

ale mimo wszystko potrafi bardzo wkurzyć jak leżysz w szpitalu ledwo żywa z tymi hormonami połogowymi a on sielanka z kolegami. A jak jeszcze nie wytrzeźwieje na tyle, żeby móc przyjechać i Cię odwiedzić następnego dnia to już wkurw maksymalny ja mam nadzieję, że mojego dopadnie rozsądek opieki nad dziećmi i szalał bardzo nie będzie

No właaaśnie! Tego się obawiam, tym bardziej, że jak mój już zaczyna pić, to jego jedynym umiarem jestem ja A domyślam się, że jak kobietę zaleje ta fala hormonów, to awantura murowana
Dodatkowo wiadomo, jak to bywa w szpitalach… Jednak psychicznie lepiej bym się czuła, jakby w jakimś stopniu kontrolował sytuację, a nie, mi się będzie coś działo, będę do niego pisać, a on nawalony. Wiadomo, nastawiam się na to, że wszystko pójdzie dobrze, ale ten komfort psychiczny jest dla mnie ważny. Dlatego dużo bardziej przekonują mnie te późniejsze, rodzinne imprezy, o których mówicie

 

[BEJ*]

no ja się trochę boję o mojego w tej sprawie, bo ostatnio kace go zaskakują, cierpi bardziej niż jeszcze kilka lat temu no i może do mnie dotrzeć w stanie średnim... o ile wgle w zasadzie bo szpital o 45km oddalony od domu, o nie. teraz to do mnie dotarło. urwe łeb jeśli tak się wydarzy

Tak, mój też zdecydowanie dłużej dochodzi do siebie i taki wtedy chory, nieszczęśliwy… Jak mi przyjedzie i będzie stękać, że taki biedy jest, to nie wiem co zrobię

 

[BEJ*]

No właaaśnie! Tego się obawiam, tym bardziej, że jak mój już zaczyna pić, to jego jedynym umiarem jestem ja A domyślam się, że jak kobietę zaleje ta fala hormonów, to awantura murowana

 

[Anulka4247]

Tak, mój też zdecydowanie dłużej dochodzi do siebie i taki wtedy chory, nieszczęśliwy… Jak mi przyjedzie i będzie stękać, że taki biedy jest, to nie wiem co zrobię

Mój mąż na kacu to nie nadaje się do niczego. Też gada o tym pępowym, tym bardziej, że to jakas tradycja osiedlowa u nas. Mieszkamy na osiedlu gdzie co chwila dzieci się pojawiają i cały czas te pępkowe. Ja mu powiedziałam, że jak doprowadzi się do takiego stanu, że nie będzie mógł przyjechać do szpitala i w czyms pomóc czy załatwić to niech szuka już lokum u jakiegoś z sąsiadów. Ale no mam nadzieję, że tak nie będzie

Ostatnio jeszcze śmiał się ze mnie, że szykuje te mrożone obiady jakby armagedon miał przyjść. I że przecież nie będzie mnie tylko kilka dni na poród i w szpitalu. Jak mnie rozsierdził tym tekstem. Nakrzyczałam na niego, że on to sobie wyobraża, że ja wrócę ze szpitala i będę mu obiadki podawać. Normalnie zero wyobraźni, nie wiem jak on na tej szkole rodzenia sluchał.

I jeszcze mi mądrości sprzedaje, że jemu sąsiad co ma 4 dzieci to mówił, że pierwsze tygodnie to najspokojniejsze a ja przesadzam. To mu tłumaczę, że chyba sąsiad już nie pamięta jak to było na samym początku przy pierwszym dziecku. I że ja to mogę nie być w stanie przy kuchni stać albo w ogóle stać, siedziec itd. Te chłopy nic nie rozumieją..... Coraz bardziej to u mojego męża zauważam.

 

[BEJ*]

Mój mąż na kacu to nie nadaje się do niczego. Też gada o tym pępowym, tym bardziej, że to jakas tradycja osiedlowa u nas. Mieszkamy na osiedlu gdzie co chwila dzieci się pojawiają i cały czas te pępkowe. Ja mu powiedziałam, że jak doprowadzi się do takiego stanu, że nie będzie mógł przyjechać do szpitala i w czyms pomóc czy załatwić to niech szuka już lokum u jakiegoś z sąsiadów. Ale no mam nadzieję, że tak nie będzie

Ostatnio jeszcze śmiał się ze mnie, że szykuje te mrożone obiady jakby armagedon miał przyjść. I że przecież nie będzie mnie tylko kilka dni na poród i w szpitalu. Jak mnie rozsierdził tym tekstem. Nakrzyczałam na niego, że on to sobie wyobraża, że ja wrócę ze szpitala i będę mu obiadki podawać. Normalnie zero wyobraźni, nie wiem jak on na tej szkole rodzenia sluchał.

I jeszcze mi mądrości sprzedaje, że jemu sąsiad co ma 4 dzieci to mówił, że pierwsze tygodnie to najspokojniejsze a ja przesadzam. To mu tłumaczę, że chyba sąsiad już nie pamięta jak to było na samym początku przy pierwszym dziecku. I że ja to mogę nie być w stanie przy kuchni stać albo w ogóle stać, siedziec itd. Te chłopy nic nie rozumieją..... Coraz bardziej to u mojego męża zauważam.

No właśnie i wczoraj u nas była kłótnia o to. Ja rozumiem, że oni nie czują tych pogniecionych bebechów, bólu krocza i ciężaru przed sobą, więc ciężko im sobie to wyobrazić. Pomijam, że w pierwszym trymestrze czułam się fatalnie, a on był zdziwiony, że przecież to jeszcze takie malutkie ziarenko, a takie mam objawy? Byłam cierpliwa i stwierdziłam, że może jak brzuch urośnie, to jakoś dotrze do niego, że to nie jest takie proste, ale wczoraj już nie wytrzymałam. Jestem osobą, która dużo ogarnia sama i tak się przyzwyczaił, ale kuźwa, 8 miesiąc, a on myśli, że nic się nie zmieniło i będę biegać, skakać, dźwigać, bo on ma dużo na głowie… Ogólnie mam wrażenie, że ma humorki gorsze ode mnie w tej ciąży. Jestem osobą, która wybuchnie, opieprzy, ale nie umie się gniewać. Ale wczorajszą akcją tak mnie zdenerwował, że jeszcze mi nie przeszło
Ehh, dobrze, że się można wygadać

 

[kaha216]

Mój mąż na kacu to nie nadaje się do niczego. Też gada o tym pępowym, tym bardziej, że to jakas tradycja osiedlowa u nas. Mieszkamy na osiedlu gdzie co chwila dzieci się pojawiają i cały czas te pępkowe. Ja mu powiedziałam, że jak doprowadzi się do takiego stanu, że nie będzie mógł przyjechać do szpitala i w czyms pomóc czy załatwić to niech szuka już lokum u jakiegoś z sąsiadów. Ale no mam nadzieję, że tak nie będzie

Ostatnio jeszcze śmiał się ze mnie, że szykuje te mrożone obiady jakby armagedon miał przyjść. I że przecież nie będzie mnie tylko kilka dni na poród i w szpitalu. Jak mnie rozsierdził tym tekstem. Nakrzyczałam na niego, że on to sobie wyobraża, że ja wrócę ze szpitala i będę mu obiadki podawać. Normalnie zero wyobraźni, nie wiem jak on na tej szkole rodzenia sluchał.

I jeszcze mi mądrości sprzedaje, że jemu sąsiad co ma 4 dzieci to mówił, że pierwsze tygodnie to najspokojniejsze a ja przesadzam. To mu tłumaczę, że chyba sąsiad już nie pamięta jak to było na samym początku przy pierwszym dziecku. I że ja to mogę nie być w stanie przy kuchni stać albo w ogóle stać, siedziec itd. Te chłopy nic nie rozumieją..... Coraz bardziej to u mojego męża zauważam.

szczerze? brzmi jak mój

 

[BEJ*]

szczerze? brzmi jak mój

Haha, wcale mnie to nie cieszy, że też macie takie przejścia, ale przynajmniej dobrze wiedzieć, że ktoś to rozumie

 

[Martinika]

Mój mąż nie przepada za alkoholem, więc trzeźwość murowana będę wręcz musiała go chyba zmusić, żeby chociaż symbolicznie wypił za zdrowie dziecka obiadki już teraz mi gotuje, więc myślę, że w połogu też nie będzie problemu ogólnie zrobi wszystko, tylko trzeba mu powiedzieć lub wytłumaczyć jak, bo sam się nie domyśli, że trzeba coś posprzątać

 

[Rosi97]

Jak tak czytam o tych mężach to czuje się jakbym w totka wygrała mój żadnego pępkowego nie wymyśla, aby się stresuje że wizyty w szpitalu krótkie bo u nas od 15 do 18 tylko można odwiedzać, a on by cały czas chciał być . Twierdzi, że przyjdzie czas na opijanie jak dojdę do siebie po porodzie.
Jeszcze wziął urlop od początku września do końca listopada, żeby się nami zająć