Dobra, udalo sie obejrzec, wiec moge sie ustosunkowac.
Ja rodzilam sn z zzo. Po porodzie i zszyciu chcialam natychmiast wstac i leciec do dziecka, jednak musialam dwie godziny lezec, bo moglam jeszcze nie czuc nog. Niewazne. Jak juz mi pozwolono wstac to chcialam isc sama, niestety zawieziono mnie na sale poporodowa. Bylm w stanie sama sie umyc. Wysikac, zrobic kupe. Fakt z siadaniem byl delikatny problem bo szwy cagnely, jedna dalo sie znalesc odpowiednia pozycje do siadania, po kilku dniach zdjeli mi szwy, siadalam normalnie.
Jezeli chodzi o cesarke to porod naturalny mojej siostry zakonczyl sie cesarka. Bylam przy tym i widzialam kazdy szczegol. To jak siostra czula sie po cesarce to masakra. Nie mowie o tym ze nie mogla sie ruszac, wstac do placzacego dziecka, nie mogla nakarmic. Wstawanie to katorga, szla siku 20 minut zgieta w pol ze lzami w oczach. Dochodzia do siebie nie kilka godzin jak ja, tylko kilkanascie dni. Nie mowiac o tym, ze ledwo mogla zajac sie corka, ja od pierwszych godzin zycia robilam przy synku wszystko, ona nie mogla, plakala..
Zmierzam do tego, ze jezeli mamy wybor to wydaje mi sie ze powinnysmy wybierac to co lepsze dla nas. Kazda sie boi bolu, ja tez mimo ze bede rodzic drug raz. Tez sie cholernie boje, ale czy chcialabym cesarke? W ostatecznosci i tylko dla ratowania naszrgo zycia.
Ale znam kobiety ktore swiadomie wybieraja cesarke, zona wlasciciela naszego mieszkania w pon urodzila wlasnie przez cesarke z wyboru...
