Dziewczyny ze starań 2022 - bez tabu

[Erinti7]

przynajmniej mam nienaruszoną cipusię
Mi nie robi różnicy SN czy CC, ale tez nie mam porównania Ja szybciutko doszłam do siebie, i nawet nie brałam zastrzyków przeciwbólowych, bo dla mnie to nie był jakiś mega ból (pielęgniarki mówiły mojej mamie, że chyba się zastrzyków boję ).

Mówiąc o nienaruszonej cipusi masz na myśli brak blizn po pęknięciu/ nacinaniu czy coś jeszcze? W tym temacie jestem totalnie niedoedukowana, bo wydawało mi się że poród przy cc nie rozciąga cipki, a jednocześnie słyszałam opinie że tak samo rozciąga, a ponieważ nie wydzielały się hormony podczas porodu to dłużej się obkurcza. No to jak w końcu jest? CC= ciasna cipka czy nie?

 

[olka11135]

Mówiąc o nienaruszonej cipusi masz na myśli brak blizn po pęknięciu/ nacinaniu czy coś jeszcze? W tym temacie jestem totalnie niedoedukowana, bo wydawało mi się że poród przy cc nie rozciąga cipki, a jednocześnie słyszałam opinie że tak samo rozciąga, a ponieważ nie wydzielały się hormony podczas porodu to dłużej się obkurcza. No to jak w końcu jest? CC= ciasna cipka czy nie?

Pytałam kiedyś o to mojego męża i on twierdzi, że po cc nie było różnicy.
A po sn jest jakby ciaśniejsza, ale nie wiem dlaczego - ja nie miałam ani nacięcia/ani pęknięcia

 

[Madame JS]

Po 43 nie możesz już podejść do invitro ?

Nie, prawnie już nie ma takiej możliwości. Zresztą, boshe.. wtedy to już chyba będę podchodzić... z chodzikiem wszędzie, a nie do jakichś invitrów...

 

[Lea2022]

W Wawie na Żelaznej zawsze możesz rodzić sn
Tam są porody naturalne po 4 cesarkach

trauma gratis

 

[Moonstone]

Alien żyje i ma się dobrze. Mam skończyć antybiotykoterapie i 14.07 doktor mi zleci koleiny wymaz.

 

[Madame JS]

Wiadomo, życie się różnie układa i różnie się może zmienić. Ja pewnie z powodu deficytów w dzieciństwie zawsze bardzo szybko chciałam być mamą. Serio, już gdzieś od 14/15 roku życia myślałam o dzieciach intensywnie, oczywiście wiedząc, że najpierw szkoła i pewnie to dziecko koło 20stki. Oczywiście jakbym nie miała spoko partnera to też bym w to nie poszła itd. ale akurat tak się w życiu ułożyło, ż wyszło w miarę po mojej myśli. Niemniej jednak mam takie poczucie że ja np. nie umiałabym być tylko ze Starym, na pewno bym chciała zrobić wszystko by to dziecko mieć i w odpowiednim momencie podeszła nawet do tej procedury adopcyjnej. Oczywiście pewnie byśmy się nie zabezpieczali w jej trakcie więc pewnie gdzieś tam liczenie na cud by było, ale życia w ogóle bez dzieci sobie nie wyobrażam i jakby się tak stało to na pewno miałabym jakiś żal do losu

To jednak kluczowe chyba poznać fajnego faceta w odpowiednim momencie...
Kiedy skończyłam 25 lat lekarz zapytał, jak tam plany na macierzyństwo. A tu Sahara wokoło w kwestii facetów... No ale cóż, biologicznie najlepiej - tylko że samej nie najłatwiej...
W ogóle miałam taki moment, że kiedy ktoś tam pojawił się na horyzoncie (miałam jakoś 24-28 lat) to W OGÓLE nie było absolutnie żadnej możliwości, żeby oni byli gotowi na dziecko. Jak nam prezerwatywa pękła, to jeden już gotów był umawiać zabieg jak najszybciej... "Bo przecież nie jesteśmy gotowi, prawda?". Potem przez parę lat byłam sama, przekroczyłam trzydziestkę, i nagle większość facetów w moim wieku zdążyła zrobić mnóstwo dzieci, rozstać się lub rozejść. I wszyscy startowali do mnie z argumentem: "W TYM WIEKU chcesz poznać faceta bez dziecka???". Ale... przecież.. jeszcze 2 lata temu... ;-)

 

[Madame JS]

Ta, a ile w necie się naczytałam, ze dziecko z cc powinno przechodzić nie urodziny a wydobyciny...
Jakie te baby głupie czasem

To ja też urodzin własnych nie powinnam...

 

[Madame JS]

Ja z racji tego, że mam już dzieci to 35 max.
Gdybym ich nie miała to pewnie tak plus minus 36 bo ja bym poszła w adopcje, a nie można mieć o ile dobrze pamiętam więcej niż 40 lat, a na dziecko jak kto głupio nie zabrzmi też się czeka ok 3 lat

Chyba w kwestii niemowlaka jest reguła 40 lat. Tzn. zdaje się różnica wieku między dzieckiem i rodzicami nie może być większa...

 

[Madame JS]

Ja wstępnie do 40 czyli jeszcze dwa latka mi zostały

Mnie już 39 zaczyna przerażać... już się czuję na 40 :-(((((

 

[Erinti7]

To jednak kluczowe chyba poznać fajnego faceta w odpowiednim momencie...
Kiedy skończyłam 25 lat lekarz zapytał, jak tam plany na macierzyństwo. A tu Sahara wokoło w kwestii facetów... No ale cóż, biologicznie najlepiej - tylko że samej nie najłatwiej...
W ogóle miałam taki moment, że kiedy ktoś tam pojawił się na horyzoncie (miałam jakoś 24-28 lat) to W OGÓLE nie było absolutnie żadnej możliwości, żeby oni byli gotowi na dziecko. Jak nam prezerwatywa pękła, to jeden już gotów był umawiać zabieg jak najszybciej... "Bo przecież nie jesteśmy gotowi, prawda?". Potem przez parę lat byłam sama, przekroczyłam trzydziestkę, i nagle większość facetów w moim wieku zdążyła zrobić mnóstwo dzieci, rozstać się lub rozejść. I wszyscy startowali do mnie z argumentem: "W TYM WIEKU chcesz poznać faceta bez dziecka???". Ale... przecież.. jeszcze 2 lata temu... ;-)

Ja poznałam mojego mając 22 lata, więc teoretycznie super czas żeby do 30stki się wyrobić. On jest ode mnie 2 lata młodszy i najpierw przez 1,5 roku nie był gotowy na związek. Później zaczęliśmy się bawić jako oficjalna para, kolejne 2 lata minęły zanim zamieszkaliśmy razem, ślub wzięliśmy rok temu i tak czas nam uciekał przez palce. Z jednej strony mam gdzieś w środku ociupinkę żalu, bo może gdyby na starego nie trzeba było wiecznie czekać to udałoby nam się kupić mieszkanie, zanim ceny u nas wystrzeliły w kosmos i może byłoby dziecko, ale z drugiej strony nie wyobrażam sobie na cokolwiek naciskać partnera i go poganiać, jeśli na jakieś kroki nie był gotowy.

Ogólnie mam dziś dzień zastanawiania się, gdzie popełniłam w życiu błąd i co trzeba było zrobić inaczej, bo średnio jestem zadowolona ze swojego życia, a wszelkie próby poprawienia go wychodzą mi tak jak te starania o dziecko.