Ciąża Po Poronieniu

[aspekt]

Za 2 tygodnie kazał zrobić sikany i jak pozytywny dalej, to umówić usg albo prywatnie albo w szpitalu.

Aż mi slabo, tak bardzo nie chce przechodzić przez to co przeszłam w listopadzie [emoji3064]

OK 2 tygodnie to lepiej niż dni (skąd ja to wzięłam, nie wiem) aczkolwiek nadal jest to jakas rada od rzeczy! Czy Ty krwawisz teraz? Jak masz w macicy już taki pęcherzyk, to niezauwazanie Ci ta ciąża i beta nie zniknie. Nawet jeśli rozwój sie zatrzyma i będzie poronienie zatrzymane, to kosmówka nadal będzie wczepiona w macicę i HCG nie zniknie. Nie chcesz się umówić do innego lekarza?

 

[Ask1]

Za 2 tygodnie kazał zrobić sikany i jak pozytywny dalej, to umówić usg albo prywatnie albo w szpitalu.

Aż mi slabo, tak bardzo nie chce przechodzić przez to co przeszłam w listopadzie

Beta b. ładna, musisz być dobrej myśli, brać witaminy i dbać o siebie. Trzymam mocno kciuki !

 

[Kemisiak]

Ja byłam na USG też miałam dokładnie 5+3 i był widok taki sam jak u ciebie. Jak poszłam na USG tydzień później było już pięknie widać wszystko i serduszko.
Nie martw się będzie dobrze [emoji8][emoji8][emoji8]

To mnie uspokoiłaś trochę, poczekam z 10 dni i siw umowie znowu.

OK 2 tygodnie to lepiej niż dni (skąd ja to wzięłam, nie wiem) aczkolwiek nadal jest to jakas rada od rzeczy! Czy Ty krwawisz teraz? Jak masz w macicy już taki pęcherzyk, to niezauwazanie Ci ta ciąża i beta nie zniknie. Nawet jeśli rozwój sie zatrzyma i będzie poronienie zatrzymane, to kosmówka nadal będzie wczepiona w macicę i HCG nie zniknie. Nie chcesz się umówić do innego lekarza?

Nie , nie krwawie , czuje się fatalnie, wymiotuje, mdli mnie przeokropnie,
poczekam te 10-14 dni i zrobie usg.

Beta b. ładna, musisz być dobrej myśli, brać witaminy i dbać o siebie. Trzymam mocno kciuki !

Dziękuję bardzo. Oby dobrze było.

 

[olka11135]

Jestem po usg ... upłakana. Według obliczeń ciąża 5 tyg +3 dni
Beta wysoka więc poszlam na usg z nadzieją...
Niestety lekarz opisał jako inconclusive co znaczy że nie można w 100% powiedzieć, że jest zarodek. Jest woreczek ( pęcherzyk) ciążowy i pecherzyk zółtkowy. Kazał powtórzyć test ciążowy za 2 tym i jak dalej będzie pozytywny umówić kolejne usg.

Za zapowiadał się piękny dzień

Może to kiepski lekarz z kiepskim sprzętem?
Ja bym tego nie przekreślała, szczególnie że zalecenie idiotyczne.
U mnie nie było nic widać, a i tak lekarz mówił spokojnie poczekamy za tydzień, może jest za wcześnie żeby zobaczyć

 

[natala123456]

Hej dziewczyny! Jestem obecnie w bardzo trudnej dla mnie sytuacji życiowej…

Mam 28 lat. Jestem mama 2 dzieci. Obie ciaze zaplanowane, zrealizowane w pierwszym cyklu i rozwijające się ksiazkowo. Od 3 lat staramy się z mężem o 3 dziecko. Wszystko odbywało się na spokojnie i na zasadzie „będzie to będzie fajnie”. W lutym tego roku zauwazylam w połowie cyklu plamienie implantacyjne, jak się tydzień pozniej potwierdziło CIĄŻA. Oj nasza radość była przeogromna, jednak nie trwała długo i poroniłam tydzień po spodziewanej miesiączce (zatem uznano ja za ciaze biochemiczna). Nie ustalaliśmy w planach i nadziejach na kolejna ciaze. W październiku wkoncu się udało… od początku podchodziłam do ciąży z wielkim dystansem tzn nie oznajmiałam nikomu. Wiedział tylko mąż i lekarze. Czekałam do końca 1 trymestru. Rodzice mieli dowiedzieć się na dzień babci i dziadka… pierwsza wizytę u ginekologa miałam 7 grudnia. Był to 7 tc, widziałam bijące serduszko, wszystko było ok. Wielkość zarodka prawidłowa. We wtorek mialam kolejna wizytę i niestety okazało się ze serduszko stanęło a zarodek zatrzymał się rozwojowo na 8tc… czyli już 2 tygodnie nosze pod sercem martwy zarodek.

Moj lekarz chciał wykonać zabieg już w ten piątek, ale po konsultacji w szpitalu inny lekarz uznał ze lepiej będzie dla mnie jak poronie samoistnie w domu a nie farmakologicznie w szpitalu. Mam czas do 7 stycznia… zapewniał mnie ze to dla mojego dobra fizycznego ze po co maja mnie łyżeczkowac, ze przyniesie to więcej strat niż korzyści…. Moj ginekolog mówi ze bardziej patrzy pod względem mojego komfortu psychicznego. I kazał stawić się w szpitalu na sorze jak tylko zacznę krwawić lub zacznie bolec mnie brzuch jak na okres…

Jestem między młotem a kowadłem. Nie wiem sama co dla mnie lepsze. Boje się bardzo tego co mnie czeka. Ile to potrwa? Czy bardzo boli? Moja ciąża biochemiczna nie skończyła się jak zwykły okres. Bolał mnie brzuch, zaczęłam plamić, krwawić, wieczorem dostałam mega skurczu który promieniował na odbyt i nie mogłam się wyprostować, a na drugi dzień wyleciały ze mnie 2 duże skrzepy… teraz jest znowu strach bo jednak ciąża trochę większa… czy faktycznie jechac na sor jak zacznę krwawić? Czy przeczekać i porobić w domu? Boje się ze nie wyczyszcze się sama do końca… i znowu będę musiała przez to przechodzić…

 

[Katijah]

Jestem po usg ... upłakana. Według obliczeń ciąża 5 tyg +3 dni
Beta wysoka więc poszlam na usg z nadzieją...
Niestety lekarz opisał jako inconclusive co znaczy że nie można w 100% powiedzieć, że jest zarodek. Jest woreczek ( pęcherzyk) ciążowy i pecherzyk zółtkowy. Kazał powtórzyć test ciążowy za 2 tym i jak dalej będzie pozytywny umówić kolejne usg.

Za zapowiadał się piękny dzień

Za 2 tygodnie kazał zrobić sikany i jak pozytywny dalej, to umówić usg albo prywatnie albo w szpitalu.

Aż mi slabo, tak bardzo nie chce przechodzić przez to co przeszłam w listopadzie

Bardzo nastraszył cię ja bym już do niego nie wróciła a test za 2 tyg to już w ogóle masakra

Hej dziewczyny! Jestem obecnie w bardzo trudnej dla mnie sytuacji życiowej…

Mam 28 lat. Jestem mama 2 dzieci. Obie ciaze zaplanowane, zrealizowane w pierwszym cyklu i rozwijające się ksiazkowo. Od 3 lat staramy się z mężem o 3 dziecko. Wszystko odbywało się na spokojnie i na zasadzie „będzie to będzie fajnie”. W lutym tego roku zauwazylam w połowie cyklu plamienie implantacyjne, jak się tydzień pozniej potwierdziło CIĄŻA. Oj nasza radość była przeogromna, jednak nie trwała długo i poroniłam tydzień po spodziewanej miesiączce (zatem uznano ja za ciaze biochemiczna). Nie ustalaliśmy w planach i nadziejach na kolejna ciaze. W październiku wkoncu się udało… od początku podchodziłam do ciąży z wielkim dystansem tzn nie oznajmiałam nikomu. Wiedział tylko mąż i lekarze. Czekałam do końca 1 trymestru. Rodzice mieli dowiedzieć się na dzień babci i dziadka… pierwsza wizytę u ginekologa miałam 7 grudnia. Był to 7 tc, widziałam bijące serduszko, wszystko było ok. Wielkość zarodka prawidłowa. We wtorek mialam kolejna wizytę i niestety okazało się ze serduszko stanęło a zarodek zatrzymał się rozwojowo na 8tc… czyli już 2 tygodnie nosze pod sercem martwy zarodek.

Moj lekarz chciał wykonać zabieg już w ten piątek, ale po konsultacji w szpitalu inny lekarz uznał ze lepiej będzie dla mnie jak poronie samoistnie w domu a nie farmakologicznie w szpitalu. Mam czas do 7 stycznia… zapewniał mnie ze to dla mojego dobra fizycznego ze po co maja mnie łyżeczkowac, ze przyniesie to więcej strat niż korzyści…. Moj ginekolog mówi ze bardziej patrzy pod względem mojego komfortu psychicznego. I kazał stawić się w szpitalu na sorze jak tylko zacznę krwawić lub zacznie bolec mnie brzuch jak na okres…

Jestem między młotem a kowadłem. Nie wiem sama co dla mnie lepsze. Boje się bardzo tego co mnie czeka. Ile to potrwa? Czy bardzo boli? Moja ciąża biochemiczna nie skończyła się jak zwykły okres. Bolał mnie brzuch, zaczęłam plamić, krwawić, wieczorem dostałam mega skurczu który promieniował na odbyt i nie mogłam się wyprostować, a na drugi dzień wyleciały ze mnie 2 duże skrzepy… teraz jest znowu strach bo jednak ciąża trochę większa… czy faktycznie jechac na sor jak zacznę krwawić? Czy przeczekać i porobić w domu? Boje się ze nie wyczyszcze się sama do końca… i znowu będę musiała przez to przechodzić…

Też czekałam na poronienie 2 tyg i pojechałam na sor bo nic się nie działo a psychicznie wolałam żeby już było po wszystkim. Jeśli ciąża biochemiczna tak ciężko się zakończyła to lepiej nie ryzykować poronienie w domu. Myślami jestem z tobą,

 

[olka11135]

Hej dziewczyny! Jestem obecnie w bardzo trudnej dla mnie sytuacji życiowej…

Mam 28 lat. Jestem mama 2 dzieci. Obie ciaze zaplanowane, zrealizowane w pierwszym cyklu i rozwijające się ksiazkowo. Od 3 lat staramy się z mężem o 3 dziecko. Wszystko odbywało się na spokojnie i na zasadzie „będzie to będzie fajnie”. W lutym tego roku zauwazylam w połowie cyklu plamienie implantacyjne, jak się tydzień pozniej potwierdziło CIĄŻA. Oj nasza radość była przeogromna, jednak nie trwała długo i poroniłam tydzień po spodziewanej miesiączce (zatem uznano ja za ciaze biochemiczna). Nie ustalaliśmy w planach i nadziejach na kolejna ciaze. W październiku wkoncu się udało… od początku podchodziłam do ciąży z wielkim dystansem tzn nie oznajmiałam nikomu. Wiedział tylko mąż i lekarze. Czekałam do końca 1 trymestru. Rodzice mieli dowiedzieć się na dzień babci i dziadka… pierwsza wizytę u ginekologa miałam 7 grudnia. Był to 7 tc, widziałam bijące serduszko, wszystko było ok. Wielkość zarodka prawidłowa. We wtorek mialam kolejna wizytę i niestety okazało się ze serduszko stanęło a zarodek zatrzymał się rozwojowo na 8tc… czyli już 2 tygodnie nosze pod sercem martwy zarodek.

Moj lekarz chciał wykonać zabieg już w ten piątek, ale po konsultacji w szpitalu inny lekarz uznał ze lepiej będzie dla mnie jak poronie samoistnie w domu a nie farmakologicznie w szpitalu. Mam czas do 7 stycznia… zapewniał mnie ze to dla mojego dobra fizycznego ze po co maja mnie łyżeczkowac, ze przyniesie to więcej strat niż korzyści…. Moj ginekolog mówi ze bardziej patrzy pod względem mojego komfortu psychicznego. I kazał stawić się w szpitalu na sorze jak tylko zacznę krwawić lub zacznie bolec mnie brzuch jak na okres…

Jestem między młotem a kowadłem. Nie wiem sama co dla mnie lepsze. Boje się bardzo tego co mnie czeka. Ile to potrwa? Czy bardzo boli? Moja ciąża biochemiczna nie skończyła się jak zwykły okres. Bolał mnie brzuch, zaczęłam plamić, krwawić, wieczorem dostałam mega skurczu który promieniował na odbyt i nie mogłam się wyprostować, a na drugi dzień wyleciały ze mnie 2 duże skrzepy… teraz jest znowu strach bo jednak ciąża trochę większa… czy faktycznie jechac na sor jak zacznę krwawić? Czy przeczekać i porobić w domu? Boje się ze nie wyczyszcze się sama do końca… i znowu będę musiała przez to przechodzić…

Myślę, że ciężko powiedzieć, ja jestem świeżo po i mnie bolało może nie jakoś bardzo, ale no tak jak pierwsze 4cm przy porodzie, były to regularne skurcze. Przychodził, trzymał, puszczał. Dla mnie było to traumatyczne. Ale fizycznie przed i po, rzeczywiście jest okej. Co prawda jeszcze wizyta u lekarza przede mną, ale pewnie łyżeczkowanie miało by większe "szkody". Plus łyżeczkowania taki, że lepiej pobiorą zarodek do badań, ja bym miała problem pobrać swój w domu - ale nie chciałam macierzyńskiego i innych

 

[Gondzi_a]

Hej dziewczyny! Jestem obecnie w bardzo trudnej dla mnie sytuacji życiowej…

Mam 28 lat. Jestem mama 2 dzieci. Obie ciaze zaplanowane, zrealizowane w pierwszym cyklu i rozwijające się ksiazkowo. Od 3 lat staramy się z mężem o 3 dziecko. Wszystko odbywało się na spokojnie i na zasadzie „będzie to będzie fajnie”. W lutym tego roku zauwazylam w połowie cyklu plamienie implantacyjne, jak się tydzień pozniej potwierdziło CIĄŻA. Oj nasza radość była przeogromna, jednak nie trwała długo i poroniłam tydzień po spodziewanej miesiączce (zatem uznano ja za ciaze biochemiczna). Nie ustalaliśmy w planach i nadziejach na kolejna ciaze. W październiku wkoncu się udało… od początku podchodziłam do ciąży z wielkim dystansem tzn nie oznajmiałam nikomu. Wiedział tylko mąż i lekarze. Czekałam do końca 1 trymestru. Rodzice mieli dowiedzieć się na dzień babci i dziadka… pierwsza wizytę u ginekologa miałam 7 grudnia. Był to 7 tc, widziałam bijące serduszko, wszystko było ok. Wielkość zarodka prawidłowa. We wtorek mialam kolejna wizytę i niestety okazało się ze serduszko stanęło a zarodek zatrzymał się rozwojowo na 8tc… czyli już 2 tygodnie nosze pod sercem martwy zarodek.

Moj lekarz chciał wykonać zabieg już w ten piątek, ale po konsultacji w szpitalu inny lekarz uznał ze lepiej będzie dla mnie jak poronie samoistnie w domu a nie farmakologicznie w szpitalu. Mam czas do 7 stycznia… zapewniał mnie ze to dla mojego dobra fizycznego ze po co maja mnie łyżeczkowac, ze przyniesie to więcej strat niż korzyści…. Moj ginekolog mówi ze bardziej patrzy pod względem mojego komfortu psychicznego. I kazał stawić się w szpitalu na sorze jak tylko zacznę krwawić lub zacznie bolec mnie brzuch jak na okres…

Jestem między młotem a kowadłem. Nie wiem sama co dla mnie lepsze. Boje się bardzo tego co mnie czeka. Ile to potrwa? Czy bardzo boli? Moja ciąża biochemiczna nie skończyła się jak zwykły okres. Bolał mnie brzuch, zaczęłam plamić, krwawić, wieczorem dostałam mega skurczu który promieniował na odbyt i nie mogłam się wyprostować, a na drugi dzień wyleciały ze mnie 2 duże skrzepy… teraz jest znowu strach bo jednak ciąża trochę większa… czy faktycznie jechac na sor jak zacznę krwawić? Czy przeczekać i porobić w domu? Boje się ze nie wyczyszcze się sama do końca… i znowu będę musiała przez to przechodzić…

Bardzo mi przykro, że Cię to spotkało. Ściskam mocno
Ja osobiście za każdym razem wolałam jechać do szpitala. W momencie gdy dowiadywałam się, że maluch przestał się rozwijać, chciałam mieć już to za sobą, nie wyobrażałam sobie chodzić z martwym zarodkiem. Ze względów psychicznych chciałam mieć już to za sobą. W szpitalu różnie robią, zależy jakie mają procedury. Zazwyczaj najpierw dają tabletki aby organizm oczyścił się sam. Dla mnie ten ból był do zniesienia , jak mocna miesiączka. Dopiero potem jak organizm się nie oczysci to jest decyzja o zabiegu. Zabieg jest w znieczuleniu ogólnym, nic nie czujesz, nic nie boli. Trzymaj się

 

[Hopeful_11]

Hej dziewczyny! Jestem obecnie w bardzo trudnej dla mnie sytuacji życiowej…

Mam 28 lat. Jestem mama 2 dzieci. Obie ciaze zaplanowane, zrealizowane w pierwszym cyklu i rozwijające się ksiazkowo. Od 3 lat staramy się z mężem o 3 dziecko. Wszystko odbywało się na spokojnie i na zasadzie „będzie to będzie fajnie”. W lutym tego roku zauwazylam w połowie cyklu plamienie implantacyjne, jak się tydzień pozniej potwierdziło CIĄŻA. Oj nasza radość była przeogromna, jednak nie trwała długo i poroniłam tydzień po spodziewanej miesiączce (zatem uznano ja za ciaze biochemiczna). Nie ustalaliśmy w planach i nadziejach na kolejna ciaze. W październiku wkoncu się udało… od początku podchodziłam do ciąży z wielkim dystansem tzn nie oznajmiałam nikomu. Wiedział tylko mąż i lekarze. Czekałam do końca 1 trymestru. Rodzice mieli dowiedzieć się na dzień babci i dziadka… pierwsza wizytę u ginekologa miałam 7 grudnia. Był to 7 tc, widziałam bijące serduszko, wszystko było ok. Wielkość zarodka prawidłowa. We wtorek mialam kolejna wizytę i niestety okazało się ze serduszko stanęło a zarodek zatrzymał się rozwojowo na 8tc… czyli już 2 tygodnie nosze pod sercem martwy zarodek.

Moj lekarz chciał wykonać zabieg już w ten piątek, ale po konsultacji w szpitalu inny lekarz uznał ze lepiej będzie dla mnie jak poronie samoistnie w domu a nie farmakologicznie w szpitalu. Mam czas do 7 stycznia… zapewniał mnie ze to dla mojego dobra fizycznego ze po co maja mnie łyżeczkowac, ze przyniesie to więcej strat niż korzyści…. Moj ginekolog mówi ze bardziej patrzy pod względem mojego komfortu psychicznego. I kazał stawić się w szpitalu na sorze jak tylko zacznę krwawić lub zacznie bolec mnie brzuch jak na okres…

Jestem między młotem a kowadłem. Nie wiem sama co dla mnie lepsze. Boje się bardzo tego co mnie czeka. Ile to potrwa? Czy bardzo boli? Moja ciąża biochemiczna nie skończyła się jak zwykły okres. Bolał mnie brzuch, zaczęłam plamić, krwawić, wieczorem dostałam mega skurczu który promieniował na odbyt i nie mogłam się wyprostować, a na drugi dzień wyleciały ze mnie 2 duże skrzepy… teraz jest znowu strach bo jednak ciąża trochę większa… czy faktycznie jechac na sor jak zacznę krwawić? Czy przeczekać i porobić w domu? Boje się ze nie wyczyszcze się sama do końca… i znowu będę musiała przez to przechodzić…

Ja miałam puste jajo, wspólnie z moim lekarzem ustaliliśmy że nie będziemy już dłużej czekać I udam się do szpitala- nic samo nie chciało ruszyć. W szpitalu lekarz spytał, czy nie chce dalej czekać, ale potwierdziłam, że nie. Dostałam tabletkę na rozszerzenie szyjki. Bardzo balam się bólu i krwawienia, ale jak już ono nastąpiło to praktycznie nie czułam bolu- tylko lekkie cmienie brzucha. Następnie został wykonany zabieg, materiał pobrany do badania (co prawda było to puste jajo, ale badane były tkanki żeby sprawdzić że nie ma zasniadu itp). Bardzo się balam tego wszystkiego ale cały pobyt w szpitalu przebiegl mi praktycznie bezpolesnie. Pewnie mialam tez troche szczęścia, bo czytalam na forum, ale niektóre dziewczyny muszą prosić o leki p/bólowe itp. Po zabiegu mialam kontrole i wszystko jest ok. Dla mnie od strony psychicznej to była najlepsza opcja. Nie wytrzymałabym ani dnia dłużej czekajac- przez 3 tygodnie wiedziałam że i tak nic nie będzie z tej ciazy i po prostu już chciałam mieć to za sobą. Myślę, że musisz przemyśleć w jakiej kondycji psychicznej się znajdujesz i troche na tej podstawie podjąć decyzję. Oczywiście zabieg łyżeczkowania może mieć swoje konsekwencje, jednak jest on często przeprowadzana procedura, która m.in. pozwala zbadać materiał.
Gdybyś miała jakieś pytania to pisz śmiało

 

[aspekt]

To mnie uspokoiłaś trochę, poczekam z 10 dni i siw umowie znowu.




Nie , nie krwawie , czuje się fatalnie, wymiotuje, mdli mnie przeokropnie,
poczekam te 10-14 dni i zrobie usg.




Dziękuję bardzo. Oby dobrze było.

Specjalnie właśnie sprawdziłam i w ostatniej ciąży betę 15tys miałam w 6t+4d, na USG nie było widać pęcherzyka zotkowego ani zarodka, ale były przepływy na dopplerze. Aparat USG bardzo dobry. W 7t+4 było już serduszko. W poprzednich ciążach też serduszko było dopiero w 7t.
Skoro nie krwawisz, to kompletnie nie rozumiem, o co chodziło z sikaniem na test. USG za tydzień-dwa tylko prawdę Ci powie.