Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
i masz rację - w teorii wszystko jest super. Ale powiem Ci, że ja żadnych cudów nie wymagam, ja w życiu nie powiedziałabym pewnych rzeczy do rodziców podopiecznych i oczekuję, że w szkole mojego syna nie będę słyszała tekstów "takiego jak on to jeszcze nie było" albo od pedagog, że jak tak będzie dalej to "ona nie wie co będzie" - no rany jak ona nie wie to kto ma wiedzieć. Nie usłyszałam od początku roku żadnej sensownej rady, nic. Jedynie pani wicedyrektor jest sensowną osobą i można jakoś się z nią porozumieć. I niby mówią jak to się szkolili z ADHD a w rozmowie widać, że potrafią jedynie cytować książkę - żadnych konkretów. Ja sobie zdaję sprawę z tego jakie mam dziecko - mam go na codzień w domu i wiem, że nie jest łatwo, no ale może choć trochę dobrych chęci wykazać. Po tym jak zrobiliśmy trochę rabanu, nie daliśmy się im stłamsić (choć było ciężko zwłaszcza jak tydzień po stracie musiałam tam łazić i ciągle dyskutować z nimi) sytuacja się poprawiła. Zobaczymy jak będzie dalej, bo nauczanie indywidualne Mati ma do końca marca na razie, nie wiem czy będziemy przedłużać. Mam nadzieję, że będzie lepiej. Może terapie też dadzą w końcu rezultaty (Mati chodzi na biofeedbacka, do logopedy i na zajęcia SI). Jak uda mi sie zajść w ciążę nie chcę znów się stresować sytuacją szkolną.
