Ciąża Po Poronieniu

[EwelinaK26]

Jujka kochana &&&&&&&&&&&&&&&& trzymamy tu wszystkie za Ciebie i za twoja księżniczkę wracaj z nia szybciutko obie zdrowe i szcześliwe!!!!!!!!!!!!!!!


Bombelek, Lotnica (**) światełka dla waszych okruszków tak boli i boleć będzie nikt nie wie jaki to ból nikt prócz nas aniołkowych mam których serce boli, z czasem nauczycie się życ mniej płakać ale pamięć zawsze będzie niech nasze aniołki czuwają nad nami i kiedyś nas przywitają u siebie...

Olusia81 mój mąż 3 lata opiekował się chorą mamą która wg nie chodziła (wina lekarzy zamiast prawego biodra lewe jej zoperowali i popsuli coś tam i w odstępie kilku dni znowu ją operowali na to biodro co trzeba) mył mamę zmieniał pampersy był to cięzki napewno czas dla niego znałam ją tylko 3 miesiące i wiecie co powiedziała zostawiam mojego synusia w dobrych ręcach moge już spokojnie odejść i tak ni stąd ni zowąd źle siepoczuła wezwalismy pogotowie do szpitala ją wzięli powiedziała wieczorem idzcie idzcie na śniadanko jutro przyjdzcie do mnie i w nocy zadzwonili że odeszła była świetną kobietą (*) światełko dla niej...Życzę wam Olciu wytrwałości i zrozumienia...

gosiulek nie patrzę sam temat mną wstrząsa

Dziewuszki spokojnej nocy
Buziaki

 

[also]

Melduję, że już jestem. Niestety nie nadrobię zaległości.

Przytulam nowe Aniołkowe mamy i zapalam światełko
[*].

Jujka, trzymam kciuki.

Olusia, przykro mi, że i w Twojej rodzinie ktoś choruje na raka, buuu. Moja mama odeszła niecałe 3 lata temu, miała 49 lat, moja siostra miała wtedy niecałe 8 lat. Niesprawiedliwe to życie, życzę nadziei i siły, bo to bardzo ciężkie patrzeć jak ktoś tak bliski powoli odchodzi i a człowiek patrzy i czuje się bezsilny.

Pozdrawiam i dobrej nocki wszystkim życzę .

 

[enya81]

Olusia ja jestem z 21 grudnia, czyli niedługo
A jeśli chodzi o teściową...ja wiem że to ciężki temat bo to mama Twojego męża i to on decyduje...ale jest czasami taka sytuacja że trzeba pomyśleć nad opieką paliatywną. Ja sama pracuję w szpitalu onkologicznym, trochę się w tych sytuacjach obyłam i tak jak pisałam moja teściowa zmarła w wieku 52 lat właśnie na raka, zresztą mój dziadek też ale w wieku podeszłym. Dziadek miał przez nas załatwioną opiekę na oddziale paliatywnym, miał swój osobny pokoik, codziennie zmienianą pościel, pielęgniarki o niego dbały, podawały mu morfinę, zmieniały pampersy, miał specjalny materac przeciwodlezynowy. Babcia spędzała z nim prawie całe dnie, my też chodziliśmy i uważam że odszedł z godnością (zresztą w dniu Wigilii dokłądnie 24 grudnia) bo dla mnie po prostu był w szpitalu, wiem że on też nie chciałby żeby jego najbliżsi zmieniali mu pieluchy i Go myli bo to naprawdę potrafi być upokarzające...Teściowa zmarła też w szpitalu w swoim pokoiku, bardzo się wstydziła jak mój mąż szedł z nią do łazienki (jak jeszcze mogła chodzić), kiedy zajmował się nią jak jeszcze była w domu to przyjeżdała pielęgniarka właśnie z paliacji i robiła jej zastrzyki i myła ją...W momencie śmierci mój mąż był z nią ( ja niestety musiałam z dzieckiem zostać w domu, ale teściowa przyszła się ze mną pożegnać w śnie)
Jeśli tylko u Was jest taka możliwość pomyślcie o tym bo naprawdę warto. Wiem że są ludzie którzy traktują taką sytuację jak odsunięcie się od problemu ale naprawdę wcale tak nie jest...
As 76 rany strasznie strasznie się cieszę i naprwdę zazdroszczę takich ślicznych zdjątek bo u mnie w pracy jest idealny czas na ciążę - przyszła nowa pracownica- w razie czego mogłaby mnie zastąpić...

 

[lotnica]

Kobietka22 to było moje drugie poronienie. Po pierwszym, kilka lat temu, lekarz nie skierował mnie na żadne badania. Teraz mam odczekać 6 tygodni i dopiero dostanę skierowanie. Nie wiem jeszcze na jakie badania, ale dzięki temu forum przynajmniej wiem, o co pytać.

Nanulika, moja Kruszynka też miała przyjść na świat w czerwcu... Czytam to forum i płaczę. Dlaczego tak się dzieje? Jeśli Bóg naprawdę istnieje, dlaczego pozwala na tyle cierpienia? Dlaczego pozwala, żeby nasze maluszki umierały?

Mój mąż płacze po kątach, tak bardzo czekał na to dziecko. A ja nie potrafię go w żaden sposób pocieszyć. Sama radzę sobie tylko dzięki lekom na uspokojenie, które dostałam od mojego lekarza w szpitalu.

Kiedy siedziałam przedwczoraj w szpitalu, podpięta do kroplówki, oszołomiona lekami uspokajającymi i przerażona tym, co się dzieje, polska pielęgniarka, patrząc w moją kartę, znając powód, dla którego się tam znalazłam, powiedziała radośnie: "O, a pani to ma urodziny, jak miło".

Miałam ogromną ochotę roztrzaskać jej głowę metalowym stolikiem. Tak bardzo chciałam patrzeć, jak jej mózg bryzga po ścianach. Przerażająco bardzo. Przerażająco - realnie - bardzo.
Serdeczne pozdrowienia dla pani Olgi, polskiej pielęgniarki z Alexian Brothers Hospital. Nigdy w życiu nie widziałam człowieka tak bezmyślnie okrutnego. Szczerze, z całego serca pani życzę wypadku samochodowego, w którym straci pani rękę albo nogę. Albo jedno i drugie. Ale ponieważ nie mam litości, chcę, żeby pani potem żyła. Długie, długie lata. Bez tej ręki. Albo nogi. Albo obu.

 

[As 76]

Nowe aniołkowe mamusie witam serdecznie ,a dla Waszych aniołków zapalam światełka (*) (*) (*)

Dziewczyny nie matrcie się będzie dobrze.
U mnie 2 dzieci ,4 straty (kochane aniołki) i teraz pięknie rozwijająca się ciąża .
Warto czekać kochane ,warto czekać .
Na Was też przyjdzie czas i pora w najmniej spodziewanym momencie .
Przesyłam fluidki ciążowe i łapać proszę ~~~~~~~~~~~~~~~;-):-):-)

Olusia bardzo mi przykro z powodu choroby w rodzinie.
W maju straciłam tatę ,też odszedł na raka.
Jedyne co mogę napisać to tylko tyle .
Wiem co czuje i przykro mi z tego powodu ,bo cierpienie jest okrutne.
My na ostatnie chwile taty załatwiliśmy hospicjum domowe.
Lekarka przyjeżdżała co 2 dni ,a pielęgniarka codziennie i w każdej chwili gdyby cos się działo to jeden telefon i są na miejscu w ciągu kilkunastu minut.
Z hospicjum dostaliśmy również dla taty aparat tlenowy i materac odleżynowy .
Przyjeżdżał też ksiądz jak tata sobie tego życzył.
Powiem tak .
I tata i my czuliśmy się komfortowo ,bo tata był zadbany i zadowolony ,a to chyba podczas takiej choroby jest najważniejsze.
Rozważcie jeszcze takie rozwiązanie ,bo rzeczywiście i choremu i rodzinie mocno ułatwia życie .

Bądźcie gotowi w każdej chwili na jego odejście ,nie płaczcie ,nie rozpaczajcie bo będzie mu trudno .
Jak nadejdzie ten czas pozwólcie mu odejść po prostu będąc obok i uczestnicząc w tym zdarzeniu.
Tak jest łatwiej dla wszystkich.
Po śmierci taty opisywałam jak u nas to wyglądało .
Kiedy będzie już naprawdę ciężko i będziesz wiedziała,że zbliża się ta chwila to odszukaj tamten mój post .
Być może pozwoli Wam się nieco przygotować ..:---(
łączę się z Tobą w tym cierpieniu ,ściskam serdecznie
Aneta

 

[Lilijanna]

Dziewczyny są małe zmiany na forum, ale jeszcze nie takie jak chciałam, dajcie mi czas aż dojadę do pracy

Mamy nowe forum.

Będę później.

Nie panikować na zapas.

 

[kahaka]

Jujka, &&&&&&&&&&&&&&& ściskam za szczęśliwe i szybkie rozwiązanie.

 

[Lilijanna]

Na nowe forum zostanie przerzucone tylko wątek "rozpakowane" reszta wróci na swoje miejsce.

Jujka - trzymam mocno kciuki. Powodzenia.

 

[zjola]

Babeczki ściskam Was mocno!

Kciuki dla potrzebujących &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Nie mam czasu na pisanie. Sorki

 

[As 76]

Witam się piątkowo.
Taadaaam dziś zaczynamy 16 tydzień wg suwaczka !!!
I nadal rośniemy ,a maluch delikatnie zaczyna kopać .
Cudne uczucie.
Pozdrawiam i miłego dnia życzę .;-):-):-)