Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Teraz jak byłam u ginekologa, i w 7dc po stymulacji pęcherzyk dominujący miał 10mm to powiedziała, że za mało I żebym nie liczyła na nic w tym cyklu (od następnego cyklu Podwójna dawka clo 2x1), aleeeee mam pamiętać, że organizm to nie maszyna i wszystko się może zdarzyć
Moja gin mówiła, że na przesunięcie owu strasznie wpływa stres, choć ja żyję w stałym stresie ze względu na pracę, to mi nie wpływało nigdy na cykle. Chyba raczej odpuszczanie stresu pierwszy epizod był w styczniu br, czas najmniej stresujący w pracy, a okres mi się przesunął o 5 dni, i po tych wszystkich Waszych wpisach to się zastanawiałam czy nie mogła to być ciąża utracona (biochem, lub wczesne jej stadium) testów nie robiłam, przeszlo mi przez myśl, ale czułam się cały czas jak na okres i w końcu przyszedł i potem w lipcu b.r. przesunęło się owu też w sumie jakoś na luzie żyłam, imprezy wesela, nie nadążaliśmy z wypadami.
Ale nikt nie pisze, że to w czymś przeszkadza. Raczej jak głowa jest wstanie przesunąć cykl, zatrzymać okres etc.Ja czytałam ostatnio artykuł, w którym były przytoczone badania chyba z USA, w których naukowcy udowodnili, że ani stres ani starania się nie wpływają na niepowodzenie zachodzenia w ciąże. Tzn. taki sam odsetek kobiet, co mają stresująca pracę, taki sam co się stara i mierzy temp, robi testy owulacyjne itd. oraz taki samy odsetek z tych, co po prostu stwierdzają, że jak się trafi to się trafi, tak samo zachodzą w ciąże. Tzn w tych grupach był taki sam odsetek tych, co się im udalo i tych, którym się nie udawało. Obalili tezę, że stres albo starania utrudniają zajście w ciążę i że "odpuszczenie" pomaga - z punktu naukowego, w niczym nie pomaga ani nie przeszkadza, po prostu.
Wiem, że to chore, tylko silniejsze ode mnie teraz po poronieniu. I o ile w styczniu w ogóle na to nie zwracałam uwagi tak teraz po poronieniu mam czarne myśli co do wszystkiego co się ze mną działo / dzieje. I tak jest lepiej bo staram się normalnie funkcjonować choć ciężko. Każdy myśli że się pogodziłam z tym co nas spotkało. Z jednej strony chciałabym być znowu w ciąży a z drugiej strony strach, mętlik w głowie.
W sumie racja, dziękuję, nie ma się co spinać tylko faktycznie mierzyć i patrzeć czy coś z tego będzie.
Wiem coś o tym , teraz jest ciężki okres dla mnie ale nie pozwalam się zdołować zajęcie sobie znalazłam zeby tak nie myśleć. Trzymam mocno kciuki ❤ ja powiem ze przed poronieniem starając się tyle czasu o dzidzie już się poddałam i za miesiąc II kreski i 8 tyg się nacieszyłam było kiepsko ale trzeba było się w końcu podnieść wróciłam do pracy i tak znowu 8 miesiąc kiedy znowu sie staramy ale trzeba mieć twardy tylek i nie poddawać się
Ja wcześniej też podchodziłam na luzie, nie rozumiałam tych wszystkich wyliczeń, po prostu się kochaliśmy z mężem i tyle. Teraz po poronieniu to zaczynam mieć jakieś zawirowania na punkcie tych wyliczeń i wszystkich czynników które mogą wpływać na zajście w ciążę czy jej utratę.... Także rozumiem. Naprawdę. Nie mogłam pojąć że przecież wszędzie się mówi że ileś tam ciąż się roni na wczesnym etapie i nie trzeba robić z tego wielkiego halo, a teraz sama ciągle myślę co mogło pójść u nas nie tak.
