Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Ja jestem po ślubie ponad 4 lata. W pracy mnie o to nie pytają w ogóle, znajomi też rzadko, najgorsza jest rodzina męża. Ja im nie mówię jak wygląda sytuacja , bo nie czuje takiej potrzeby. Jak mnie bardzo wkurzaja, to mówię, że nie chce mieć dzieci i nie czuje takiej potrzeby. Wtedy dają spokój na jakiś czas. Nie chce niczego współczucia i zainteresowania moja sytuacja. To moja sprawa i męża.
Ja też mam niski progesteron teraz po niby owu 0,41. Tzn nie było owu . Ale to spokojnie mozna progesteron uregulowac przecież.Pewnie, daj znaćmi wyniki niby też wyszły w normie chociaż progesteron wydaje mi się , że jest niski ( 3,38) norma od 1,7 w fazie lutealnej a prolaktyna 20,33. Jestem ponad trzy miesiące po odstawieniu , czekam na okres trzy tygodnie
gratuluje wszytskim, którym udalo sie zoabczyc dwie kreski i tym ktore juz maja pewnosc 
Ja dopiero w tym roku mialam slub, ale z moim mezem para jestesmy juz 12 lat. Mnie tez mecza te ciagle pytania o dziecko, kazde skladanie zyczen to poruszanie tematu dziecka, spotkanie ze znajomymi to samo. Bliscy przyjaciele wiedza, ze sie staramy, ale nie widze potrzeby opowiadania o takich sprawach wszystkim na około. Niestety ludzie czasami nie zdaja sobie sprawy, ze takimi pytaniami moga zranić.
Wiem, znam to. My tez jesteśmy 10 lat para , no ale na początku nikt o tym nie mówił, a od 25 roku życia to już stało się norma. Tym bardziej że mamy najdłuższy staż małżeński na tle rodzeństwa męża i oni już mają dzieci, a my nie. Zresztą podchodzimy z mniejszej miejscowości A tu też jest trochę inna mentalność... Mamy już własne lokum i dobre prace i to naciskanie jest czasem nie do zniesienia. W zeszłe święta prawie wybilam szybę w drzwiach bo tak trzasnelam jak teściowa weszła do naszego nowego domu i powiedziała: wszytsko tak pięknie, tylko dzidziuś by się przydał. Pół godziny ryczalam w łazience i mnie mąż pocieszal. Od wtedy trochę dała spokój.
U mnie w tym cyklu chyba nici z owulacji. Tak bardzo mi zależało, żeby w październiku albo listopadzie zajść w ciąże. Marzyłam, żeby bobas urodził się latem a sierpień to w dodatku miesiąc, w którym urodził się mój synek. No ale chyba narzuciłam sobie za duża presję i nic z tego nie bedzie. Do tego stres w pracy. Skutek jest taki, że jakoś inaczej wygląda ten moj cykl. Jak nigdy jakoś sucho u mnie. Mizerny sluz a u mnie w tym czasie bylo już dawno baaardzo mokro. Zresztą ten tydzień tak wygląda, że i tak nie ma czasu na przytulanki. Przykro mi jakos.U mnie dziś 27 dc. Mięśnie bolą jeszcze bardziej, jakby mnie rozkładała grypa. Ale dalej jej nie ma, ani kataru, ani kaszlu. @ za dwa dni. Podbrzusze pobolewa, jakby takie przelewanie. Uderzenia gorąca są okropne. Dziś jednak trochę śluzu jest, temperatura jednak dalej 37,1. Czekam i czekam na ten @ bo mam serdecznie dość. A jak u Was, tych starających ale i tych w ciąży?
Tak, czasem mialam.
Kurcze, znam to. Ja też ogólnie jak z kimś gadam to mówię że nie zależy mi, co będzie to będzie, jak się uda to fajnie a jak nie to nie. Ale gdzieś w głębi duszy myślę o tym non stop, że chciałabym już być w ciąży. I też się łapie na ciągłym planowaniu... No ale niestety, nie przyspieszymy tego, nie mamy na to wpływu. Trzeba mieć nadzieję i chociaż starać się wrzucić na luz
Ja za pakiet badań tylko swoich i to nie wszystkich zapłaciłam 600
