W ogóle nie twierdzę, że jest inaczej i nic takiego nie pisałamna wakacje pojechałam mając urlop, a nie zwolnienie. Od początku ciąży chodziłam do pracy nie zważając na dolegliwości, pracowałam równo ze wszystkimi i nie miałam aż do teraz ani jednego dnia L4. Ale to nie znaczy, że nie pójdę na spacer, że w weekend nie odwiedzę mojej mamy i że w ogóle będę murem siedziała w domu. Zwolnienie lekarskie zaproponowała mi moja lekarka prowadząca, nawet wcześniej niż ja sama chciałam, i nie od razu skorzystałam. Dopiero jak poczułam, że psychicznie w pracy nie daję rady i że w ciąży nie koge pracować tak ciężko, że zapominam zjadać śniadanie. Nie jestem zwolenniczką lewych zwolnień, w pracy naoglądam się ich aż nadto, sama w życiu przed ciążą skorzystałam z 4 takich dni kiedy byłam mocno chora (przez 11 lat pracy zawodowej). Jednak moja psychika też jest ważna i potrzebuję się czasem z kimś spotkać i nie będę udawać, że jest inaczej.
To, że nawet w trakcie L4 można zmienić miejsce pobytu jest napisane na stronach rządowych. Nikogo nie namawiam do łamania przepisów. Akurat z racji wykonywanego zawodu znam je dobrze, znam też praktykę.
Tak tak. O nic cie nie oskarzam, ani nie chcialam, zeby moja wypowiedz miala jakis negatywny sens wobec ciebie.
... i nawet mój mąż mówi Ty nie umiesz odpoczywać tylko wiecznie coś musisz robić
ja zazwyczaj byłam chora akurat w takim okresie, że nie mogłam iść na zwolnienie, i co by się nie działo szłam do pracy. W ciąży miałam covid i też pracowałam, tyle że zdalnie. Nie mam zdrowego stosunku do swoich obowiązków i chyba wychodzi na to, że o zdrowie dbam mniej niż o pracę. Mąż mi zawsze to zarzucał. Urlopu zaległego mam też ogrom, 2 lata covidu i pracy zdalnej nie sprzyjały chodzeniu na urlop. Ale przyda się po macierzyńskim 
