Jak pytałam fizjo, do której chodzimy, żeby mi tak szczerze powiedziała czy dobrze, że w ogóle przyszliśmy z tym czym przyszliśmy. Bo może niepotrzebnie zawracamy sobie głowę. Powiedziała, że tak, że intuicja była dobra, bo jest co robić. Nie jest tragicznie żeby było jasne ale gdyby nic nie robić to by się pogłębialo. Wierzę jej. Córka nie chciała leżeć na brzuchu, robiła to źle i się denerwowała. Z tego co wiem jak dziecko czegoś nie lubi to raczej coś jest nie tak (mówię o rozwoju fizycznym). Nie sądzę by pani była naciągaczką. Dostałam się do tego miejsca na nfz, ale zaczęłam prywatnie, bo termin wg nfz był daleki strasznie, a niepokoiło nas.
Rozmawiałam z nią, że kurde chyba każdy chodzi do fizjo z dzieckiem, a kiedyś to jak to. A ona: no i są wady postawy itp.
Druga sprawa czy wyrośnie. Może i wyrośnie ale w jej przypadku obawiałam się trudnosci z rozwojem... I chciałam się dowiedzieć co robimy źle.
Mam teorię że problem u córki wynika z tego że była upchana w brzuchu. Może np przez dobry miesiąc ułożyła się tak czy siak i tak już jej zostało i ciężko jej było wejść w kanał a po wyjściu odgina głowę, bo ma taki nawyk. Pewnie u większości dzieci stąd są problemy.
Pomijam bycie dobrym rodzicem
są sprawy które odpuszczamy, a innym się przyglądamy.
pierwszy raz jechałam tam całkiem sama autobusem, trochę miałam stresik. Ale udało nam się wyjść bez problemu (ostatnio jest mniej dramy przy ubieraniu), w autobusie Kuba gryzł sobie zabawkę i tylko na mnie łypał. Z przystanku do fizjo była krótka droga, a on zdążył zasnąć 
więc pani najpierw trochę zajęła się mną, bo Kuba i tak nie wytrzymuje całej sesji. Po ćwiczeniach byłam głodna, więc poszłam sobie do KFC chyba pierwszy raz w życiu - dziecko nadal spokojne, wsiadłam do autobusu i wio do domku. W autobusie generalnie był ok, nawet possał smoczka. I jak już byłam pod domem, to znów zasnął, więc zrobiłam jeszcze ładną rundkę i ostatecznie nie było nas w domu chyba ze 4 godziny 
pewnie czujesz sukces (ja bym czuła) 
z drugiej strony mam porównanie na Polnej, gdzie jest wszystko powoli, leciutko, takie trochę mizianie, ubieranie z zabaweczką... Tyle że niczego to nie wnosi.
ja chociaż nie lubię chodzić z Kubą do fizjo (też na nfz), to przynajmniej wiem, na co zwrócić uwagę, w jakim kierunku go trochę popchnąć. U nas akurat nie było dużych problemów i myślę, że samo by się rozwiązało. Asymetria była fizjologiczną, ułożenie główki też już jest dobre. No ale napięcie było i podobno jest nadal, ja już tego nie widzę, zresztą coś się chyba poprawiło bo podobno ten bunt przy ubieraniu rękawków to też napięcie - a jest łatwiej, już się dziecko tak nie denerwuje a nieraz nawet i się uśmiecha w trakcie ubierania.
