Lipcowe mamy 2023

[Talala6]

Hej dziewczyny, dołączam do Was, z pewną dozą niesmiałosci i niepewności, tak jak zresztą wiele z Was pisało. Moja Beta z wczoraj : 2579. A w weekend miałam dostać okres. Strasznie wysoka mi się ta beta wydaje,bo w każdej z moich poprzednich ciąż, beta dzień po spodziewanej miesiączce była ponad połowę niższa. No ale zobaczymy co tu z tego wyjdzie. U mnie też "przeszłość położnicza" nie napawa optymizmem: jedna strata w 8 tyg i jedna koło 20 tyg ciąży w tamtym roku (wg szpitala, przyduszenie pępowiną). Mam też 5 letniego synka w domu. Mam takie poczucie,że to jest moja ostatnia próba na powiększenie rodziny..

 

[AgaM95]

Hej dziewczyny, dołączam do Was, z pewną dozą niesmiałosci i niepewności, tak jak zresztą wiele z Was pisało. Moja Beta z wczoraj : 2579. A w weekend miałam dostać okres. Strasznie wysoka mi się ta beta wydaje,bo w każdej z moich poprzednich ciąż, beta dzień po spodziewanej miesiączce była ponad połowę niższa. No ale zobaczymy co tu z tego wyjdzie. U mnie też "przeszłość położnicza" nie napawa optymizmem: jedna strata w 8 tyg i jedna koło 20 tyg ciąży w tamtym roku (wg szpitala, przyduszenie pępowiną). Mam też 5 letniego synka w domu. Mam takie poczucie,że to jest moja ostatnia próba na powiększenie rodziny..

Teraz będzie dobrze

 

[Surgeres]

Też mam 39 lat na karku

Ja 41 w grudniu 42 skończę. I to mój ostatni raz i najprawdziwsza pierwsza w życiu wpadka

 

[Coffe18]

Przepraszam 4.23cm

Hihi znowu chyba cos źle odczytałas w sensie wielkość 4 cm pęcherzyka wskazuje na jakiś 9-10 tydzień jak nie lepiej

No nieważne
Najważniejsze ze dzidzi jest i ma się dobrze

 

[Coffe18]

Ja 41 w grudniu 42 skończę. I to mój ostatni raz i najprawdziwsza pierwsza w życiu wpadka

trzymam kciuki

 

[AgaM95]

Hihi znowu chyba cos źle odczytałas w sensie wielkość 4 cm pęcherzyka wskazuje na jakiś 9-10 tydzień jak nie lepiej

No nieważne
Najważniejsze ze dzidzi jest i ma się dobrze

Cała ja w każdym razie jest i Pani powiedziała że wszystko w normie

 

[Anuszka272]

Witam Was wszystkie postanowiłam również wyjść z ukrycia bo podczytuje Was już prawie tydzień moje obawy są tak ogromne że chciałam poczekać do wizyty jednak widzę że większość z Was tutaj doznała przykrych doświadczeń a więc opowiem Wam o sobie...
Mam 30 lat i od 2016 roku jestem szczęśliwą mamą upragnionej córeczki. Staraliśmy się o nią 4lata bo moje pcos utrudniało zajście w ciążę. Na szczęście dzieki lekom się udało. Po dwóch latach los znów się do nas uśmiechnął i okazało się że jestem w ciąży termin miałam dokładnie ten sam co z córką jednak los spłatał nam figla i zabrał nam naszego synka w 32tc strasznie się po tym załamałam i odpuściłam wszelkie starania o kolejne dziecko... Jednak gdzieś w środku człowiek pragnie rodzeństwa dla swojego dziecka więc spróbowaliśmy znowu. Niestety dzień przed okresem miałam poważny wypadek samochodowy a że nie wiedziałam że mogę być w ciąży miałam szereg naświetlań (tomografie głowy, klatki piersiowej i bioder, do tego RTG nóg). Po msc zrobiłam test bo strasznie bolały mnie piersi i się załamałam jak zobaczyłam dwie kreski. Od początku czułam że będzie coś nie tak i miałam rację. Zarodek rozwiał się zbyt wolno a w 7tyg doszło do zatrzymania serduszka kolejny cios. Przed samymi świętami Bożego Narodzenia miałam łyżeczkowanie i postanowiliśmy że nasza córka będzie jedynaczką. Jednak ostatnio trochę nas poniosło i postanowiliśmy pójść z mężem na całość najpierw miałam pewne obawy bo test pokazywał bardzo blade kreski dlatego nie chciałam się zbyt szybko cieszyć. Jednak beta napawa mnie optymizmem ponieważ w piątek wynosiła 1333 a wczoraj 4634 na wizytę umówiłam się dopiero na 17listopada bo chciałam mieć pewność że będzie już serduszko ostatni okres 28 września ale moje cykle są bardzo długie 35-40dni więc ciężko oszacować datę porodu choć wiem kiedy zaszalelismy więc rozwiązanie wychodzi na początek lipca.
Przepraszam że się tak rozpisalam

 

[Talala6]

Witam Was wszystkie postanowiłam również wyjść z ukrycia bo podczytuje Was już prawie tydzień moje obawy są tak ogromne że chciałam poczekać do wizyty jednak widzę że większość z Was tutaj doznała przykrych doświadczeń a więc opowiem Wam o sobie...
Mam 30 lat i od 2016 roku jestem szczęśliwą mamą upragnionej córeczki. Staraliśmy się o nią 4lata bo moje pcos utrudniało zajście w ciążę. Na szczęście dzieki lekom się udało. Po dwóch latach los znów się do nas uśmiechnął i okazało się że jestem w ciąży termin miałam dokładnie ten sam co z córką jednak los spłatał nam figla i zabrał nam naszego synka w 32tc strasznie się po tym załamałam i odpuściłam wszelkie starania o kolejne dziecko... Jednak gdzieś w środku człowiek pragnie rodzeństwa dla swojego dziecka więc spróbowaliśmy znowu. Niestety dzień przed okresem miałam poważny wypadek samochodowy a że nie wiedziałam że mogę być w ciąży miałam szereg naświetlań (tomografie głowy, klatki piersiowej i bioder, do tego RTG nóg). Po msc zrobiłam test bo strasznie bolały mnie piersi i się załamałam jak zobaczyłam dwie kreski. Od początku czułam że będzie coś nie tak i miałam rację. Zarodek rozwiał się zbyt wolno a w 7tyg doszło do zatrzymania serduszka kolejny cios. Przed samymi świętami Bożego Narodzenia miałam łyżeczkowanie i postanowiliśmy że nasza córka będzie jedynaczką. Jednak ostatnio trochę nas poniosło i postanowiliśmy pójść z mężem na całość najpierw miałam pewne obawy bo test pokazywał bardzo blade kreski dlatego nie chciałam się zbyt szybko cieszyć. Jednak beta napawa mnie optymizmem ponieważ w piątek wynosiła 1333 a wczoraj 4634 na wizytę umówiłam się dopiero na 17listopada bo chciałam mieć pewność że będzie już serduszko ostatni okres 28 września ale moje cykle są bardzo długie 35-40dni więc ciężko oszacować datę porodu choć wiem kiedy zaszalelismy więc rozwiązanie wychodzi na początek lipca.
Przepraszam że się tak rozpisalam

Współczuję przeżyć i tak bardzo rozumiem.. Ja też chciałam rodzeństwa dla mojego jedynka ale po przejściach powiedziałam sobie,że nigdy więcej... Nie planowałam tej ciąży, nie analizowałam, nie "staraliśmy się". Pomyślałam,że jak znajdę w ciążę,to nie z rozsądku Bo głowa wciąż mówi,że to nie może się udać i po co Ci to.. Znów tyle stresu... Dziś zaliczyłam już atak paniki. Nie wiem jak sobie radzić z tym zalewającym lękiem o to będzie? Macie jakieś sposoby? Medytacja? Oddanie się pracy? Rozważacie terapię w ciąży? Ja już zastanawiam się nad opcjami,żeby to jakoś przetrwać.

 

[cytrynka648]

Współczuję przeżyć i tak bardzo rozumiem.. Ja też chciałam rodzeństwa dla mojego jedynka ale po przejściach powiedziałam sobie,że nigdy więcej... Nie planowałam tej ciąży, nie analizowałam, nie "staraliśmy się". Pomyślałam,że jak znajdę w ciążę,to nie z rozsądku Bo głowa wciąż mówi,że to nie może się udać i po co Ci to.. Znów tyle stresu... Dziś zaliczyłam już atak paniki. Nie wiem jak sobie radzić z tym zalewającym lękiem o to będzie? Macie jakieś sposoby? Medytacja? Oddanie się pracy? Rozważacie terapię w ciąży? Ja już zastanawiam się nad opcjami,żeby to jakoś przetrwać.

Ooo jak dobrze to znam. Ja narazie żyje jeszcze w lekkim oszołomieniu, ale boje się co to będzie jak naprawdę do mnie dojdzie, że jestem w ciąży. Z pewnością zrobię wszystko żeby czuć się najbezpieczniej jak się da czyli wizyty co 2 tygodnie, a w trzecim trymestrze chciałabym wypożyczyć sobie domowe ktg, które mogę zrobić sobie o każdej porze dnia i nocy, i którego wynik jest na bierząco analizowany przez położne. No a jak faktycznie nie będę dawać psychicznie rady to z pewnością pójdę do jakiegoś specjalisty po pomoc…

 

[cytrynka648]

Witam Was wszystkie postanowiłam również wyjść z ukrycia bo podczytuje Was już prawie tydzień moje obawy są tak ogromne że chciałam poczekać do wizyty jednak widzę że większość z Was tutaj doznała przykrych doświadczeń a więc opowiem Wam o sobie...
Mam 30 lat i od 2016 roku jestem szczęśliwą mamą upragnionej córeczki. Staraliśmy się o nią 4lata bo moje pcos utrudniało zajście w ciążę. Na szczęście dzieki lekom się udało. Po dwóch latach los znów się do nas uśmiechnął i okazało się że jestem w ciąży termin miałam dokładnie ten sam co z córką jednak los spłatał nam figla i zabrał nam naszego synka w 32tc strasznie się po tym załamałam i odpuściłam wszelkie starania o kolejne dziecko... Jednak gdzieś w środku człowiek pragnie rodzeństwa dla swojego dziecka więc spróbowaliśmy znowu. Niestety dzień przed okresem miałam poważny wypadek samochodowy a że nie wiedziałam że mogę być w ciąży miałam szereg naświetlań (tomografie głowy, klatki piersiowej i bioder, do tego RTG nóg). Po msc zrobiłam test bo strasznie bolały mnie piersi i się załamałam jak zobaczyłam dwie kreski. Od początku czułam że będzie coś nie tak i miałam rację. Zarodek rozwiał się zbyt wolno a w 7tyg doszło do zatrzymania serduszka kolejny cios. Przed samymi świętami Bożego Narodzenia miałam łyżeczkowanie i postanowiliśmy że nasza córka będzie jedynaczką. Jednak ostatnio trochę nas poniosło i postanowiliśmy pójść z mężem na całość najpierw miałam pewne obawy bo test pokazywał bardzo blade kreski dlatego nie chciałam się zbyt szybko cieszyć. Jednak beta napawa mnie optymizmem ponieważ w piątek wynosiła 1333 a wczoraj 4634 na wizytę umówiłam się dopiero na 17listopada bo chciałam mieć pewność że będzie już serduszko ostatni okres 28 września ale moje cykle są bardzo długie 35-40dni więc ciężko oszacować datę porodu choć wiem kiedy zaszalelismy więc rozwiązanie wychodzi na początek lipca.
Przepraszam że się tak rozpisalam

Współczuje z całego serca, tym bardziej, że doskonale wiem co czujesz. Mój ziemski synek jest starszy od twojej córeczki o rok i nie wiem co to by było jakbym go nie miała w tych najgorszych dniach mojego życia…
Fajnie, że dołączyłaś, bo bardzo fajne wsparcie tutaj dziewczyny okazują