Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Powodzenia z zalatwianiem wszystkiego dzisiaj, zawsze mozecie to pozniej swietowac jakims przysmakiem na miescie 
mało tego moja bratanica i teść też panny i wszystkie tak samo uparte
wiesz co? ja myśle że to jest efekt naszych poprzednich strat... Nie wiem jak było u Ciebie, ale kiedy my straciliśmy dziecko nie byliśmy jeszcze małżeństwem. To było 3, 5 roku temu. Mój A. bardzo to przeżył, nie odstępował mnie na krok...i tak się później zablokował, że nie chciał słyszec o dzieciach do zeszłego roku... Teraz cieszy się- wiem to...ale mi jakoś tego nie okazauje. Pewnie to strach... Jak zobaczyliśmy 2 kreski na teście...to powiedział "nie nastawiaj się na nic, jeszcze nic nie wiadomo..." pewnie chciał mi zaoszczędzić ewentualnych rozczarowań. Czasem jest mi przykro, bo chciałabym żeby przytulał się do brzuszka i nasłuchiwał tak jak zeszłym razem... A on podchodzi do brzusia jak do jeża..Ale też myślę że będzie cudownym tatusiem
I teraz mój Ł. podchodzi z dużą rezerwą, i specjalnie czułości nie okazuje. Ale muszę przyznać, że bardzo mnie pilnuje żebym o siebie dbała i się nie przemęczała - prawie jak Cerber;-);-);-). Jak mu powiedziałam, ze wydaje mi się, że maluszek się zaczyna wiercić od razu pochwalił sie kumplowi, który ma 10-miesięczną córcię. Trochę go przeraża wizja ojcostwa i nieprzespanych nocy, ale jestem pewna , że sprawdzi się w 1000%Porodu się specjalnie nie boję, w końcu to naturalna kolej rzeczy i strach niczego nie zmieni, a tylko spotęguje doznania. Nasze mamy i babcie rodziły w trudniejszych warunkach i dały radę, więc co? MY nie damy rady?dziewczyny,zwlaszcza pierwszy raz w ciazy,boicie sie porodu?? ja nasluchalam sie wielu nieprawdopodobnych historii...ale nie boje sie bolu,,pewnie narazie
Ale tak serio to na studiach widziałam kilka porodów i jest to niesamowita sprawa, jak taki mały cud wychodzi na świat. Na razie jestem pewna tego, ze nie chcę cesarki tylko chcę rodzic naturalnie, a Wy?Ja tez na początku nie byłam pewna, w sumie nadal nie jestem - prawdziwego kopniaka nie dostałamW którejś z książek znów wyczytałam że ruchy zaczyna odczuwać się zazwyczaj między 16 a 22 tygodniem ciązy. I szybciej odczują je dziewczyny które już rodziły lub/ i są bardzo szczupłe.
Ja w sumie to już sama nie wiem czy czuję czy nie, czasem wydaje mi się że to to, i bynajmniej nie jest to nic nader przyjemnego - jakieś takie napięcia wewnątrz, naciskania, no cięzko to nazwać. A może to jeszcze nie to...
. Ale z drugiej strony te przesuwania i motylki jakoś tak mocno w dole brzucha są, często w tym samym miejscu, a czasami są tak nagłe, ze to chyba nic innego niż fikołki maluszka;-)Ja też jestem z Gdańska, termin 08.06 i chcę rodzić w Wojewódzkim, bo mój gin jest stamtąd. Na Klinicznej nie chce rodzic a kilku powodów - 1. mają głównie cięcia, 2. studenci, 3. kilku moich znajomych ze studiów tam pracuje i niekoniecznie chce, żeby mnie oglądali w takiej sytuacji
...w sumie znajomi są w każdym z 3miejskich szpitali , ale na klinicznej najwięcej...
A możesz mi na priv podesłać model jaki masz? z chęcią popatrzę.
...
mimo to jestem dobrej myśli i mam nadzieję, że dobra współpraca z położną i dzidziusiem da pozytywny efekt :-)witam i ja. w nocy bolaly mnie z lewej i prawej strony nie wiem czy jajniki czy miesnie,najlepsze jest to ze jak spalam na lewym boku,bolala prawa storna i odwrotnie.strasznie sie meczylam z zasnieciem,na szczescie mam dzisiaj wolne:-) na sniadanie zjem sobie eklera,bo wczoraj nie zdazylam go zjesc
napisala do mnie zdec. Trafila wczoraj do szpitala z potwornym krwotokiem i nie wie co dalej 
