Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Wiem co czujesz.
Powiem szczerze, że przechodzimy podobnie, a ja nadal nie wiem jakich słów użyć by móc pocieszyć.
Mnie pociesza tylko wiedza.Wiem co czujesz.
Chyba takiego nie ma. Trzeba to przetrwać, albo zająć myśli. Sama jednak nie wiem jak to zrobić.
Nie o to chodzi żeby robić z tego tajemnice. Ja też pochwaliłam się siostrze, rodzicom, przyjaciółce najbliższej. Ale wrzucanie w 6 tyg. Na Facebooka testu ciążowego jest dla mnie głupota. Nie jest to wstyd poronic ale to my powinniśmy decydować z kim podzielimy się ta informacją smutna. Bynajmniej ja wolalam to przeżywać na początku w najbliższym gronie. Jakbym zaraz po poronieniu spotykała na ulicy znajomych którzy by współczuli i pytali jak się czuje to chyba zalalabym całe miasto łzami. A tak jak doszłam do siebie to zaczelam o tym rozmawiać z innymi, już tak na chłodno.
Ja też tak miałam. Jak lekarz na kontroli po poronieniu powiedział że wszystko jest idealne to powiedziałam mu że nic nie jest idealnie. Bolało mnie to że mój organizm tak szybko się pozbieral, jakbym nie była w ciąży
Ja nie wrzuciłam testu, ale o mojej ciąży wiedziało dużo osób. Często przez przypadek, bo ja nie umiem kłamać na pytanie kiedy drugie czy inne takie żarty. I ci ludzie dali mi niesamowite wsparcie. Takie ludzkie. Dowiedziałam się o tym, że koleżanka z którą pracuję wie, co czuję. Każdy szedł mi na rękę.
najbardziej zabolały mnie słowa teściowej rzucone na początku ciąży, że kiedyś to kobiety tak nie rozpowiadaly, żeby wstydu nie było. Jeśli zajdziemy, dowie się po prenatalnym.
więc od lutego działamy - może z @Hopeful_11 będziemy razem na listopadowych czy grudniowych mamach
masakra, co za kobieta mówi te słowa innej, po stracie…
Dokładnie! Ona to rzuciła jeszcze przed poronieniem, ale ....no właśnie
Ja straciłam pierwsza ciaze w 25tygodniu, wiec wiedzieli juz wszyscy- rodzina, znajomi, współpracownicy. Ja to się szykowałam na pójście na l4, wiec dużo spraw w pracy próbowałam sfinalizować. Dostalam bardzo dużo wsparcia, ale też przytłaczało mnie, że tyle osób wiedziało. Miałam problem później na nowo zacząć spotykać się z ludźmi, bo miałam w głowie, że ostatnio widzieli mnie z brzuszkiem
oczywiście moje obawy za każdym razem były bezpodstawne- teraz wiem ze kazdy chciał mi pomóc. Dalej mam znajomych z którymi się nie zobaczyłam od zeszłego roku (ogolnie jestem kontaktowa osoba, mam wielu znajomych, wiec sporo tego było. Teraz jestem bardziej powsciagliwa). W październiku mialam puste jajo i o tym wie tylko mój mąż, siostra i terapeutka. Nie miałam serca zeby informować o tym moich rodziców, chociaż dużo przeszłam przez te 3 tygodnie. Nie czułam potrzeby, żeby mówić jeszcze komus- powiedzialam w pracy że idę na zabieg ginekologiczny. Nikt nie wiedział, że to zakończenie ciazy. Myślę, że każda musi robić to, co dyktuje jej serce. Pewnie kiedyś powiem moim bliskim o tych trudnych dla mnie doświadczeniach z października, ale teraz jeszcze nie czuje takiej potrzeby. Ważne, żeby czuć się komfortowo że swoimi decyzjami.
