Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
To tak trudny temat, że o poronieniu wie tylko moj mąż, mama i brat. W pracy nawet nie mówiłam, znajomym tez nie. Też na pewno plakalabym. Kryzys trzeba przeczekać.
Bozeee ja bym się załamała że względu na mój wiek...Będzie dobrze. Ja mam jutro równy rok od poronienia i od tej pory nie udało mi się zajść. Też mam kryzystrzymajcie się wszystkie!! Jeszcze kiedyś będzie dobrze!
Zależy też na jakim etapie jest poronienie. Niekiedy nie idzie już ukryć ciąży albo człowiek myśli sobie: to już piąty miesiąc, nic złego stać się nie może...a jednak może...
Bardzo cieszę się że tu do was dołączyłam. Nikt nie zrozumie tego bólu bardziej niz kobieta która to samo przeszłaPrzesyłam odrobinę ciepła, wspierajmy się wzajemnie
Powiem wam, że jak leżałam teraz na ginekologii po poronieniu( a trochę się tam należałam bo miałam bardzo wysokie wskaźniki stanu zapalnego) to rozmawiałam dużo z położnymi i powiedzialy że nie wiedzą co ostatnio się dzieje ale kobiety powyżej 35 lat częściej donoszą ciążę i mają te ciążę bezproblemowe niż mlode dziewczyny po 20 roku życia a ponoć wiek ma tu znaczenie
Zdecydowanie masz rację
bardzo Ci współczuję. Zawsze jest ciężko, ale na pewno im wcześniej się ja traci, tym jest mimo wszystko łatwiej.Mam podobnie, dzisiaj o godz.12 zostałam ciocią
bardzo się cieszę ze szczęścia mojego brata, już kocham tą małą. Jednak też jest ukłucie w sercu, smutek i tesknota za moimi na razie niespełnionymi marzeniami o dziecku. Jak zaszłam w ciążę, cieszyłam się, że kuzyni będą z jednego rocznika ale radość trwała bardzo krótko. Jeszcze jej rodzice ciągle mówią, że mała jest do mnie podobna, tak patrzę na zdjęcia tej słodkiej istotki i sobie myślę, że w sumie mogłaby być moja, chciałabym taką 
Dla mnie to forum jest rodzajem terapii. Dziękuję Wam wszystkim, że jesteścieZdecydowanie masz rację
To forum jest pomocne. Ja zrobiłam badania tylko dlatego, że dołączyłam do tego forum. Tu jest wielka skarbnica wiedzy. Nie spodziewałam się tego, bo nigdy aktywnie nie uczestniczyłam na żadnym forum.
Czas leczy rany i rzeczywiście jest to jedyne lekarstwo. Mnie dopadł kryzys i wzięłam wolne jutro w pracy, żeby jakoś na spokojnie sobie wszystko poukładać, albo żeby chociaż zaznać spokoju przez chwilę.
Ja mam teraz takie skrajne emocje ze szok. W jednym momencie płacze bo uświadamiam sobie że nigdy nie dowiem się jak moja córka by wyglądała, do kogo by była podobna, nie będę widzieć jak dorasta i że gdyby nie te konowały z chirurgii to w lipcu witalabym ja na świecie. Z drugiej strony godzę się z tym, że tak miało być. Być może gdyby nie ta ciąża nie pojechałabym z tym bólem brzucha który okazał się wyrostkiem na pogotowie, tylko jadła tabletki przeciwbólowe i zaciskala zęby aż wyrostek rozlaby się i może mnie by już nie było. Może to moje dziecko wypelnilo swoją misję na ziemii i mnie uratowało i wróciło do nieba. Może po coś to wszystko było. Kiedyś wiecznie za czymś z mężem goniliśmy, teraz po tych wydarzeniach spędzamy więcej czasu razem z córką. Staliśmy się sobie bliżsiZdecydowanie masz rację
To forum jest pomocne. Ja zrobiłam badania tylko dlatego, że dołączyłam do tego forum. Tu jest wielka skarbnica wiedzy. Nie spodziewałam się tego, bo nigdy aktywnie nie uczestniczyłam na żadnym forum.
Czas leczy rany i rzeczywiście jest to jedyne lekarstwo. Mnie dopadł kryzys i wzięłam wolne jutro w pracy, żeby jakoś na spokojnie sobie wszystko poukładać, albo żeby chociaż zaznać spokoju przez chwilę.
