Każda z nas wita styczeń z nadzieją i oczekiwaniem. Myślimy o tym, co możemy osiągnąć, co chcemy zmienić, kogo kochamy i za kogo jesteśmy wdzięczne. Ale niektóre z nas mają tylko jedno pragnienie – przetrwać, by nadal być przy swoich bliskich, by nadal być mamą, partnerką, przyjaciółką. Taką osobą jest Iwona.
Iwona codziennie walczy o swoje życie. Każda chwila ma dla niej ogromne znaczenie, bo wie, że jej dzieci patrzą na nią z nadzieją, że mama zostanie z nimi. Każda złotówka, każde udostępnienie, każdy gest wsparcia przybliża ją do zwycięstwa. Wejdź na stronę zbiórki, przekaż darowiznę, podziel się informacją. Niech ten Nowy Rok przyniesie szansę na życie.
Razem możemy więcej. Razem możemy pomóc.
Zrób, co możesz.
:-(
Zmodyfikowałam listę zakupów, doszłam do kompromisu sama ze sobą w sprawie pieluch (w dzień tetra, na noc jednorazówki), zastanawiam się nad detektorem oddechu. No i okazało się, że właściwie to niewiele mam, a chodzenie po sklepach coraz bardziej mnie męczy i wkurza. A gdybym słuchała J. to do dzisiaj nie miałabym nic, bo oczywiście jeszcze za wcześnie na zakupy. Czuł już kopniaki córuni i co, nie wierzy, że to dziecko, myśli, że to ruchy robaczkowe moich jelit ?! 
Bo to nawet dłużej wystarczy, zawsze mozna troszke podwinąć rękawki. A z tym przejsciowym to tez mam mieszane uczucia, bo pamiętam jak w zeszłym roku szliśmy na Zaduszki to w zimowych ubraniach a moją Zuzie opatuliłam ze wszystkich stron tak zimno było. Zawsze mozna troche cieniej ubrac pod spodem albo lżejszym kocykiem przykryc.
