Witam wieczorową porą,
muszę sie wam wyżalić bo nerwica mnie strzela i tez mam ochote sobie popłakać ale nie mam juz siły nawet i na to :-(
Właśnie wróciłam z wesela o którym wspominałam wam wcześniej, ogolnie wszystko sie udało i było suuuper, gdyby nie mój kochany mężus. Ogólnie zazwyczaj dobrze sie bawimy na tego typu imprezach i nie należe do tych co tylko siedzą i ględzą, tylko oboje wywijamy na parkiecie. Lecz nigdy nie przebije mojego M w kwestii rozkręcania imprezy i wogóle rozbawiania gości. Dobra.... przyzwyczaiłam sie, ze ciągle jest w centrum uwagi, wszystkich rozśmiesza i ogolnie jest "cudownym Belmondo" , zwłaszcza jak zdejmie koszulke i jest z siebie meeeega dumny, że przyciągnął wzrok innych na swoją osobę
ale dzisiaj prosiłam go aby troszkę pobył "ze mna" w tej ciąży i odpuscił. No cóż, moge sobie gadać " do dupy, to mnie osra" - (przepraszam) i siedziałam praktycznie jak kołek ciągle sama. Takich balonów na nogach nigdy nie miałam, ale trzymałam sie dzielnie od 13.30 do 23.00 ( nic nie mówiłam, nie gderałam ) ale wkoncu mowie dość, chce isc do domu, a on co......obrażony na mnie jak buc, jak ja moge chciec tak wczesnie isc do domu ? Mam wytrzymac jeszcze pare godzin
on jest chyba jakis Jeb.......ty. No i wróciłam sama do domu, bez mojedo cudownego wodzireja imprezy.
Mam juz go dosyc, w niczym mi nie pomaga, wręcz jeszcze ja koło niego latam, chodzi tylko i obwieszcza wszystkim, jaki to on nie jest obcykany w sprawach ciążowych, a tak naprawde gó.....o wie. Jest dla mnie egoistycznym dupkiem i na tę chwile nie chce go znac. Jak wróci, to spi u psa w kojcu. Nabuzowana jestem na niego ze szok
i jeszcze mi gości zaprasza, fajfus jeden, bez mojej wiedzy, a potem bedzie, kochanie ugotuj cos bo co im podamy, a kochanie na koncówce ciązy bedzie za.........ło w kuchni bo goscie idą
OOO nieeeee, nie tym razem
bo dopiero nowe autko 
