Dokładnie w punkt! starałam się o dziecko 6 lat! M.in. brak ciazy wpłynął na rozpad mojego małżeństwa bo się od siebie oddaliliśmy i to bardzo, teraz jestem w innym związku po rozwodzie, starałam się rok, mam 32 lata a mój partner jest dużo starszy i ma już dwójkę dzieci z poprzedniego małżeństwa (nastolatki- zdrowe) przeszliśmy tuzin badan, ja dwa razy drożność, w kwietniu laparoskopie, miałam mieć w sierpniu histeroskopie i wycięcie przegrody i jeśli się nie uda to inseminacja i później in vitro. Mam hashimoto od 12 lat, insulinoopornosc, okazało się ze była jeszcze bakteria która udało się wyleczyć antybiotykiem i od razu w cyklu po zaszłam, mam skierowanie na prenatalne i będę robić również sanco lub nifty bo chce dać mojemu dziecku szanse na to żeby było zdrowe bo starałam się tyle lat ze mimo ze to 10 tydzień to dalej nie wierze ze się udało i jak czytam takie wpisy to zaczynam się martwić ze będzie coś nie tak, mimo że staram się być spokojna bo wiem że ma to ogromne znaczenie i być dobrej myśli to często wchodząc tutaj czuje ogromny stres i niepokój. Jestem wdzięczna, że się udało, cieszę się ogromnie bo nie wierzyłam już że w naturalny sposób uda mi się zajść w ciąże i dalej ciężko mi w to uwierzyć. W czerwcu dwie kreski na teście to były pierwsze dwie kreski w moim życiu, nawet na teście covid nie było
żadnych poronień, ciąż biochemicznych, po prostu nie udawało się i nie było wiadomo dlaczego.
