Hej Dziewczyny!
Przebrnęłam kilkaset stron i ja chcę dołączyć do Was.
Cóż... Na początek mogę napisać, że zanim zaszłam w ciążę przez ostatnie pół roku miałam niemałe przeboje z moimi cyklami, niedomogą fazy lutealnej, zaburzeniami długości cyklów. Wszystko to wina stresu, niedojadania, niedosypiania, ogromnego wyczerpania fizycznego i psychicznego.
Do zeszłego roku miałam piękne cykle 28-dniowe jak w zegarku. A później to 27, to 29, 31, 34, a ostatnie dwa miesiące nawet 38. Prowadzę kalendarzyki NPR więc widziałam po temperaturze i śluzie, że owulacja przypadała mi na sześć dni przed miesiączką. W czerwcu miałam badania hormonów u lekarza na NFZ a wizyta kontrolna z nimi miała być dopiero 06.08. (takie terminy). W międzyczasie 28.06. poszłam prywatnie do ginekologa, żeby omówić z nim to wszystko. Spojrzał na wyniki, zrobił badania. Na USG pokazał mi jajniki i powiedział, że jestem krótko po owulacji więc wiem, że owulację miałam 27.06. (to był 24. dzień cyklu). Powiedział, że najważniejsze hormony podczas starań o ciążę mam w bardzo ładne (TSH i prolaktyna), a progesteron nie jest aż tak ważny, że według niego jestem całkowicie zdrowa. Na koniec wizyty powiedział, że mam wyluzować i cieszyć się mężem, "a kto wie, może już jest Pani w ciąży?" Trochę się we mnie zagotowało po tych słowach, bo bardzo chcieliśmy mieć z mężem dziecko (a w przyszłości dzieci) a tu takie problemy z niedomogą lutealną... W każdym razie wiecie co... Po tej wizycie zrobił mi nadzieję, że mogę być w ciąży. Czułam okropne rozdarcie, że wiem, że to niemożliwe przy takich krótkich fazach lutealnych a z drugiej strony tak bardzo chciałam. Dalej prowadziłam kalendarzyk NPR. I wyobraźcie sobie: faza lutealna dzień 6., 7., 8., 9., 10. - myślę sobie, o! W końcu chyba dieta i przybranie kilku kilogramów pomogło! A wewnętrznie już wiedziałam, że jestem w ciąży. Zrobiłam test 08.07. - kreseczka to był cień cienia cienia.
Zadzwoniłam do mojego lekarza na NFZ mówię co i jak, na następny dzień zalecił badanie bHCG i powiedział, że mam dzwonić. 09.07.(piątek) bHCG miałam 60,71!
Telefon do lekarza, zalecił powtórkę w poniedziałek i mówił, że jeśli ciąża będzie rozwijać się prawidłowo to od samego początku będę miała wspomaganie hormonalne. Nawet nie wiecie ile nerwów kosztowały mnie te 4 dni (do wtorku) do kolejnej rozmowy z lekarzem. W poniedziałek bHCG 338,75 więc radość wielka!
We wtorek dostałam od lekarza receptę na Duphaston rano i wieczorem, zalecenie dbania o siebie, odpoczywania jak najwięcej, a w razie czego mam jechać do szpitala. Nie uspokoił mnie tym zdaniem...
Tak więc licząc od owulacji jestem w 3t3d, a od OM 6t5d (owulację miałam w 24. dniu cyklu).
Wizytę mam na 06.08. tak jak miałam umówioną wcześniej.
Z objawów: ból piersi, zatrzymanie wody w organizmie, bardzo częste siusianie, potworne zmęczenie i spanie w każdej wolnej chwili, nudności (szczególnie w nocy, wieczorami i w ciągu dnia), zmienne nastroje, większa płaczliwość i strach przed wychodzeniem z domu. Zawsze lubiłam być w domu, ale teraz mogłabym nie wychodzić w ogóle.
Z suplementów, bo takie pytanie padło, biorę:
- Prenatal uno i Prenatal DHA,
- Folik,
- kompleks wit.B,
- Magnez forte.
Z leków:
- Euthyrox (niedoczynność tarczycy),
- Duphaston,
- Sorbifer Dulures (mam ogromne niedobory żelaza).
Termin porodu kalkulatory liczą na 20.03.
A póki co dzisiaj mam się kiepsko, bo rano temperatura była dużo niższa niż w poprzednie dni, trochę bardziej boli mnie brzuch i krzyże, ale może to od niewyspania? Bo w nocy miałam mdłości i wstawałam kilka razy siusiu.
A poza tym cieszę się, że jesteśmy tu razem, że możemy się wspierać i dzielić w naszych codziennych bojach.
Gratuluję Wam wszystkim Maluszków pod sercem.
)