Już poprawiłam. Przekarmiłam ją, teraz wracamy do dawnego trybu jedzenia co trzy godziny a w międzyczasie woda
reklama
Aaaa bo ja myslalam ze moze przeziebilas. Ale teoretycznie takiego maluszka nie da sie przekarmic, bo ma dostawać na żądanie. Jesli Emilka umie pić wodę to szacun, moja nienawidziła i do tej pory nie jest fanką.
Czy dziecko ma ponad pół roku? Wody nie podaje się wcześniej niż po 6 mcu.
Ma 3 tygodnie.
Pediatra kazała przepajać
obserwuj po prostu i zaufaj intuicji! Każdy popełnia błędy i jakoś wszyscy żyjemy. Starej daty pediatra? Tego sie nie robi. Tak sie dawniej robilo.
To prawda że nowe wytyczne nie zalecają podawania maluszkom wody do ok 6 miesiecy a to z tego względu aby przepite wodą nie rezygnowały z porcji mleka co mogłoby prowadzić do niedożywiania. Starsi koledzy uczyli się inaczej i stąd zalecają. U mnie np Ania jadła za dużo (za szybko przybierała) i nasza pediatra zaleciła dodawanie nieco więcej wody do mleka modyfikowanego aby zmniejszyć ryzyko otyłości. Ale to bylo na etapie 4-5 miesiaca. Kaja - jestem pewna, że Wasz Cud sam sobie swietnie wyreguluje ile mleczka i kiedy potrzebuje, nie przejmuj się!
reklama
Ale super mi się Ciebie czytało :-)Z tego co wiem, adopcja zarodka jest w KK traktowana tak jak adopcja społeczna, czyli bardziej jak wychowywanie przybranego dziecka. I nie jest zakazana, bo to jest bodajże rozumiane jako wzięcie "niechcianego/nadmiarowego/odrzuconego - whatever
Rzecz jasna tzw opinia publiczna (niezależnie od poglądów religijnych) prezentuje często spektrum reakcji: od podziwu dla heroizmu rodziców po krytykę i odrzucenie, że ktoś się zdecydował na (cokolwiek to znaczy i jakie lęki wypowiadającego uzewnętrznia) "nie własną krew".
Najlepszym zabezpieczeniem dla dziecka jest rodzic, który jest wewnętrznie przekonany, że podjął dobrą decyzję, potrafi przekazać dziecku swoją perspektywę w dostosowany dla jego rozwoju sposób.
Są baśnie, które to ułatwiają młodszym dzieciom (o ile dobrze pamiętam, w "Słonecznikowej dziewczynce" Opali, mama, która długo nie może mieć dziecka zjada ziarenko słonecznika, specjalnie wybrane, zerwane zdaje się na szczycie wysokiej góry, po długiej wędrówce, czytałam to wieki temu nie do końca pamiętam szczegóływ każdym razie to poświęcenie matki sprawia, że pojawia się w końcu upragnione dzieciątko).
Dzięki takiemu obrazowi maluch może uwewnętrznić nie lęk, że 'ktoś się dowie, mama zrobiła coś zakazanego' ale za to odbiera obraz tęsknoty, trudu, całą symbolikę włożonego wysiłku (wysokie góry, wspinaczka itp), szczęście z sukcesu, radość wychowania i to właśnie internalizuje. Jeśli do tego dorzuci się coś w rodzaju "i tak było też z Tobą, mama tak bardzo bardzo na Ciebie czekała..." bez wchodzenia w większe szczegóły za to z poczuciem zwycięstwa w nierównej walce z przeciwnościami, małe istnienie może poczuć się wyjątkowe i upragnione, jak ta księżniczka z baśni. (Później bajka robi się dość mroczna więc polecam najpierw przeczytać samemu całość i zdecydować ile i kiedy chce się z tego przeczytać dziecku). Myślę, że to może być fajny grunt pod późniejsze rozszerzanie wiedzy o fakty naukowe. Np, że środowisko naturalne jest skażone, ludzie mają często przez to różne choroby, ale jest medycyna która pomaga. Są lekarze od różnych boleści
że niektórzy ludzie wierzą w to, a inni w tamto itd. I że są takie osoby, które tak się boją (mają w środku dużo wrogości do tego, co inne, czyli nieoswojone potwory we własnej szafie
( bo myślą, że potwory są na zewnątrz a nie wewnątrz nich
). Warto takie rzeczy też później tłumaczyć dziecku... Choć wiadomo, meandry ludzkiej psychiki, destruktywności i agresywności są niezgłębione
Kiedy się jednak staramy tłumaczyć, łatwiej zbudować solidny fundament relacji. Zostawianie złożonego problemu przypadkowi (tanie testy genetyczne są coraz łatwiej dostępne, nie wiemy co będzie za kilka lat, jak zmieni się np prawo itp, czy np nie pokłócimy się z kimś z rodziny, kto wie o procedurze, i kto w ramach prymitywnego odwetu nie sprzeda dziecku jakiejś podławej interpretacji). Gdy starania utrzymywane są w aurze lęku i "czegoś niewłaściwego"
zamiast prostocie normy wyboru z dostępnych, prawomocnych interwencji medycznych, kiedy są kłopoty, nikomu to nie pomaga...
Czas na ewentualne zapoznanie dziecka z niuansami etycznymi czy prawnymi będzie w wieku, w którym pojawia się u niego zdolność do krytycznego myślenia czyli obecnie najwcześniej: młody dorosły. Jeśli w ogóle będzie tym zainteresowane...
A do tego czasu dziecko jest solidnie umocowane na perspektywie i uczuciach rodzica, i nikt go jakimś swoim atakującym lękiem i głupią interpretacją stamtąd nie wysiuda - jeśli tylko będzie przygotowane, bo ma swoją prawdę i perspektywę rodziców (popartą czynna miłością i akceptacją).
Stowarzyszenie Nasz Bocian ma takie pomoce w rozmowach, może się przydadzą, gdyby ktoś chciał.
Poradniki "Powiedzieć i rozmawiać"
nasz-bocian.pl
