Martefka
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 13 Luty 2015
- Postów
- 260
Witajcie,
Jestem świeżo po poronieniu. Chcieliśmy rodzeństwo dla synka i po kilku miesiącach wreszcie się udało. Niestety, kiedy wszystko wydawało się być już na dobrej drodze, kończyłam I trymetr, radość prysła Dziś mijają dwa tygodnie jak usłyszałam te słowa, których miałam nadzieję nigdy nie usłyszeć... "Serduszko nie bije, bardzo mi przykro...". Ból i tęsknota za moim Aniołkiem są przeogromne... Rozpacz przychodzi jak fala, czasem w najmniej oczekiwanych momentach. Dziś poryczałam się zastanawiając się czy to dziecko zdążyło poczuć jak bardzo je kochałam i czy było mu ze mną przez tych kilka tygodni dobrze, tak błogo jak tylko może być w brzuchu mamy...
Bardzo chciałabym jak organizm wróci do normy spróbować jeszcze raz, ale nie będę ukrywać, że ogromnie się boję. Przycupnę tu u Was i spróbuję co jakiś czas zaglądać. Może razem będzie raźniej szukać tej siły i nadziei.
Jestem świeżo po poronieniu. Chcieliśmy rodzeństwo dla synka i po kilku miesiącach wreszcie się udało. Niestety, kiedy wszystko wydawało się być już na dobrej drodze, kończyłam I trymetr, radość prysła Dziś mijają dwa tygodnie jak usłyszałam te słowa, których miałam nadzieję nigdy nie usłyszeć... "Serduszko nie bije, bardzo mi przykro...". Ból i tęsknota za moim Aniołkiem są przeogromne... Rozpacz przychodzi jak fala, czasem w najmniej oczekiwanych momentach. Dziś poryczałam się zastanawiając się czy to dziecko zdążyło poczuć jak bardzo je kochałam i czy było mu ze mną przez tych kilka tygodni dobrze, tak błogo jak tylko może być w brzuchu mamy...
Bardzo chciałabym jak organizm wróci do normy spróbować jeszcze raz, ale nie będę ukrywać, że ogromnie się boję. Przycupnę tu u Was i spróbuję co jakiś czas zaglądać. Może razem będzie raźniej szukać tej siły i nadziei.