Bliźniaki niemowlaczki - pierwszy rok życia naszych dzieciaczków.

[sylha]

Husky, Tuńczyki- słodkie księżniczki :-), Husky- te Twoje takie okruszki malusie, oj kiedy to było...

Gloriane- i jak sobie radzisz?!?!?Dasz radę, bo innego wyjścia i tak nie masz!!!!!

A ja jestem cała Happy, bo Kacperek zaczął chodzić :-) już 2 tydzień robił tak 2-3kroczki z zachęty a dzisiaj patrze a ten na balkonie zasuwa sam :-) i to więcej, bo tak 5-6 kroczków i to kilka razy

 

[Bibiana]

Brawo dla Kacperka :-):-)
Sylha to teraz będziesz miała ciekawie w domu a jeszcze jak Amelka zacznie chodzić to dopiero będzie

 

[Tunczyki]

Sylha brawo dla Kacperka -zdolniacha z niego !!!!

 

[Dytko_]

Sylha - to teraz wszystko trzeba będzie pochować z zasięgu małych rączek ;-)

Wczoraj byliśmy na spacerze i minęliśmy po drodze aż 4 podwójne wózki

Niestety moje chłopaki dopadł katar biegam tylko z Fridą i ze Sterimarem i psikam i wyciągam .... pewnie potrwa tydzień lub 7 dni... Najgorzej jest wieczorem i w nocy . Ech a mój M jutro wyjeżdża i wraca w niedzielę, ale przyjeżdża pomoc do piątku w postaci teściów. Liczę na pogodę by wysłać ich na spacery Taki mam niecny plan odgruzowania chaty

 

[Różyczka82]

Sylha - w 10 miesięcy to chyba szybko mu się udało nauczyć chodzić Super Ani się obejrzę a moi panowie zaczną pewnie chodzić. To teraz biedna na miejscu już nie usiedzisz - jak wszędzie będzie chciał pójść ciekawy świata

TUńczyki - słodkie te Twoje córy Hasky - Twoje też - takie maleńkie cudeńka

A ja wyżalić Wam się trochę muszę - nie mam komu innemu...:/ Chodzi o mojego meża - i o nasze małżeństwo ogólnie... Mało mi pomaga, ciągle go w domu nie ma - albo w pracy jest albo po pracy jedzie doglądać budowy naszego domu- ok to rozumiem... ALe jak ma chwilę czasu - czy w weekend, czy popołudniu jak na budowie się nic nie dzieje - znajduje sobie inne zajęcie - mecz, trening, bądź cokolwiek innego. Koniec końców chłopcy kojarzą tatę jako 'pana od kąpieli'. Jak mu zwracam uwagę to twierdzi że próbuję go ograniczać i złośliwie nie pozwalam na mecze i treningi..no sorry.....
Od porodu raz byłam u fryzjera (przed weselem siostry). Oprócz tego nigdzie sama bez dzieci nie wychodzę - choć mój mąż twierdzi że jak chcę to oczywiście mogę - tylko kiedy jak go ciągle nie ma??????
Nasze relacje są już w opłakanym stanie. Od trzech dni nie rozmawiam z nim, dzieciom na pewno taka atmosfera też nie pasuje choć jeszcze nie rozumieją nic...ale na pewno czują... :/ Nie wiem już co robić.........Nie sypiamy ze sobą już od wielu miesięcy (mówię o seksie). W ciąży nie mogliśmy - teraz ja nie mam najmniejszej ochoty na to po całym dniu z dziećmi marzę o prysznicu i śnie wieczorem...
Zaczynam myśleć coraz poważniej o rozwodzie... masakra jakaś...nie sądziłam że dojdzie do czegoś takiego. Wszelkie rozmowy kończą się kłótnią. Najlepsze jest to że jak ktoś zapyta ze zdziwieniem - "To pani sama się dziećmi opiekuje?? Nie ma pani nikogo do pomocy??" ja na to że no sama w końcu to moje maluszki i daję radę bo muszę - to mój mąż dodaje że "Taaaak bardzo ciężko się opiekować dwójką na raz".... No k**** aż się nóż w kieszeni otwiera!!
Nie wiem już co mam robić. Póki co nie gadamy ze sobą, przestałam mu prać/gotować itp. Głupia chyba byłam że pokazałam ze dam radę zająć się dwójką dzieci - a oprócz tego ogarnąć cały dom i z uśmiechem i obiadem czekać na męża...
Wybaczcie ten wywód.....ale jak napisałam to mi ciut lżej...chaotyczne te zapiski...ale i w głowie mam bałagan. Na pewno nie jestem typem kobiety która za wszelką cenę będzie ratować małżeństwo - dla dobra dzieci. Dzieci głupie nie są i czują co się dzieje w domu.... Ehhhh.....Co robić????

 

[Dytko_]

Różyczka współczuję sytuacji:-( A jak było wcześniej, też tak ciężko było Wam się dogadać ? Może to chwilowe, Ty Mega zmęczona Mama - widzę, że podobnie jak ja siedzisz sama z dwójką. Rozwód - aż tak daleko zaszło. Rozwody są dla ludzi, ale z drugiej strony to zawsze porażka obu stron. A nie da się Twojego zostawić samego z chłopakami przynajmniej na kilka godzin ? Może wtedy zobaczy jak to jest, pewnie tego nie zauważa, jak wszystko miał pod nos podstawione, Za dobra kobieto jesteś, obiadek, pranie ..... ech ze świecą szukać.

 

[gloriane]

Różyczka... Sama jestem zdziwiona że to piszę...ale umnie jest podobnie Przed urodzeniem dzieci byliśmy idealnym właściwie małżeństwem akim z serii nierozłączni. Przez pierwsze 2 tyg po urodzeniu M mi pomagał i wszystko było ok, czułam zaangażowanie. Niesety od jakiego czasu dużo się zmieniło. Wiecznie słyszę, że jest zmęczony, przesypia popołudnia i wieczory jakby doslownie tyrał na budowie. Zatem wszystko cały dzień jest na mojej głowie. Mamy również 3 koty, chyba nie muszę wspominać, że i nimi w 100% ja muszę się również zajmować... W nocy z wielkim trudem ale wstaje do karmienia( a musi tylko raz to zrobić!!) ale już chyba wolę żeby nie wstawał ze mną bo budzi się wściekły, jest szorstki dla maluchów a karmienie najczęściej kończy się sprzeczką, bo zwracam mu uwagę, że np usypia podczas karmienia malucha i butelka z ręki mu wypada. On pracuje owszem, ale co ja robię w domu gdy on jest w pracy??? Oglądam filmy? Chodzę do kosmetyczki??? No raczej nie:-( Czuję, że nie szanuję mojej pracy i boję się, że będzie miał mnie za nic nie znaczącą kurę domową Może mam gorsze dni a może zbyt wiele od niego wymagam albo chce zeby wszystko było idealnie, nie wiem sama:-( Rozmowy na ten temat niewiele dają bo on z żadnym zarzutem się nie zgadza.

Kocham go ale to co się dzieje teraz wyrządza wielkie szkody w naszym związku i boję się co będzie dalej bo moja frustracja i zmęcznie będzie narastać.

Podobno taki kryzys czasem dopada małżeństwa z pierwszym dzieckiem, wszystko ok tylko jak z tego wybrnąć beż urażonej dumy i z dobrym kompromisem?

Teraz przez tydzień nie ma go w domu i cały dom w 100000% na mojej głowie a mi czasem przydałaby się czasem choć dobre słowo z jego ust.

 

[Bibiana]

Rózyczka, Gloriane wspólczuje sytuacji w domu, ale coś w tym jest co pisze Gloriane że to często dopada małżeństwa z pierwszym dzieckiem, ja pamietam jak przy pierwszym maluszku było, cigle tylko ja się opiekowałam, ajak już on wstawał do małego to ze złością, a teraz jest inaczej mąż mi pomaga, fakt w nocy nie wstaje ale nie dlatego że jemu się nie chce tylko ja wole zeby się wyspał ewentualnie jak ma 2 zmiany to wstaje rano i ja sobie śpie a on karmi maluszki, dziewczyny dobra rada zostawcie maluszki z mężem na godzinkę czy dwie, nakarmcie i wyjdźcie z domu, ja tak robię i nam to bardzo duzo daje, ja odpoczywam na zakupach a mąż jeszcze bardziej mnie docenia, często mi mówi że super sobie radze, bo on czasem wymięka jak mu się chłopaki w tym samym czasie na jedzonko obudzą...ale i on wtedy bardziej się ich "uczy" dziewczyny nie poddawajcie się to jest chwilowe tylko dajcie tatusiom trochę poopiekowac się maluchami, trzymam za was kciuki &&&&&&

 

[sylha]

Dytko- wszystko już daawno jest powyżej zasięgu rączek, mały już prawie 2 miesiące chodzi przy meblach i innych podporach...

Różyczka, Gloriane- również uważam jak Bibiana, tzn z tym zostawianiem dzieci mężom, Wam się przyda chwila odpoczynki i mała zmiana klimatu a oni będą mieli okazję się przekonać ile energii kosztują Wasze szkraby!!!Wy jesteście zmęczone i wszystko widzicie na czarno, oni uciekają od Waszych "pretensji", bo myślą,że skoro siedzicie w domu z dzieciakami to i tak nic nie robicie a oni muszą ciężko pracować więc relaks im się należy- sami po prostu nie zdają sobie sprawy z Waszych obowiązków i pracy!!!!W miarę możliwości zostawcie im maluchy, w miarę możliwości postarajcie się też gdzieś razem pojechać i razem spędzić czas, a jak maluchy będą większe i zaczną rozrabiać to i tatuś znajdzie więcej ochoty na buszowanie z nimi ,

Bibiana- masz rację w tym co piszesz, ale,Twój emek,że teraz tak chętnie pomaga i się angażuje- może tez i dlatego, że chce tym wynagrodzić sobie stratę synka?

 

[pikka]

Różyczka Twoja sytuacja jest bardzo podobna do mojej. Ja mąż nie siedzi w pracy to na budowie albo na treningu. Wszystkie jego zajęcia są ważniejsze i pilniejsze od moich i ja z moimi muszę poczekać. Z byciem ze sobą i bliskością już nie wspomnę. W nocy nie wstaje bo kończyło się to tylko kłótnią z powodu jego warczenia i focha na cały świat że nie może spać.
Wniosek i obserwacja po roku bycia matką 3 dzieci w tym bliźniąt:
po pierwsze faceci w większości tak mają że nie radzą sobie z takimi sytuacjami tak dobrze jak my. Z masą obowiązków, stresu itd.
Po drugie wykorzystują wszystko co można.Skoro mogą to czemu nie.
I po trzecie same sobie na to pozwoliłyśmy, bo lepiej to zrobimy, bo on rano do pracy, bo wieczorem po pracy po świeci słońce i każdy powód dobry....
Ja jak już się tak konkretnie wkurzyłam to pakowałam mu całą bandę i kazałam iść w cholerę i nagle po awanturze musiał sobie z trójką sam poradzić, uśpić itd. W domu sprząta, zawsze sprzątał choć nie raz próbował mi wmówić że ja powinna hahah:-) takiego.... nie gotuje i nie wstaje w nocy. Za to rano wstaje pierwszy a ja mogę jeszcze pokimać. Też postęp od kilku miesięcy.
Do nich trzeba jasno i konkretnie. Ty wychodzisz dzisiaj to ja w sobotę na godzinkę również i koniec dyskusji. Wejdzie w krew może zrozumie ;-) Rozwodu nie polecam jeszcze, po pierwszym dziecku było trudno ale z dwójką jest armagedon. Mam nadzieje będzie lepiej... Dzieciaki podrosną i będzie lżej...
Powodzenia kochana nie daj się!!!!