reklama
M
Mona6061
Gość
Jak sie slubnie zrobilo to tez dodam swoje zdjecie z cywilnego 
koscielny dopiero za rok...
Z moim Kochanym mezusiem i moimi rodzicami
koscielny dopiero za rok...Z moim Kochanym mezusiem i moimi rodzicami
Roxannka
Pracująca mama!
- Dołączył(a)
- 26 Sierpień 2010
- Postów
- 3 356
Ale się weselnie zrobiło Dziulka, Mamaagusi, Mona śliczne zdjęcia!
A ja w ramach pozytywnych historii (i korzystając z tego że synek śpi) chciałam napisać swoją, a właściwie moją i mojego męża
W tym roku minie nam 10 lat jak jesteśmy razem i prawie tyle samo ze sobą mieszkamy, ślub dopiero 1,5 roku temu i dość długie narzeczeństwo ale to tylko ze względów finansowych
Poznaliśmy się dzięki wspólnym znajomym, ja dopiero co skończyłam 18 lat, a mój M. jest ode mnie o 4 lata starszy. Właściwie teraz moge napisać że odrazu wiedzieliśmy że to już "na zawsze" no bo jak inaczej wytłumaczyć że nie rozstawaliśmy się na krok a nasza najdłuższa rozłąka jak do tej pory to nie więcej niż 24 godz. Znajomi troszke sceptycznie do tego podchodzili bo świata poza sobą nie widzieliśmy, koleżanki mówiły mi że to tak nie zdrowo być ciągle razem i że przez to się szybko sobą znudzimy, a my nie umieliśmy inaczej. Ja byłam w klasie maturalnej więc miałam mało zajęć bo to glównie już przygotowania do matury były, to mój M. jeździł ze mną do szkoły, nawet jak się uczyłam to tylko przy nim inaczej bym się nie skupiła Przyjeżdżał do mnie w każdej wolnej chwili, ale szkoda nam było tego czasu co się marnuje na dojazdy i pewnego razu został, a ja mu zrobiłam miejsce w szafie na jego rzeczy Wiem że to dziwnie brzmi ale w rzeczywistości to była najbardziej naturalna rzecz na świecie No i tak sobie żyjemy razem, czasem przytłacza nas codzienność ale cały czas jesteśmy w sobie zakochani
No i tyle, krótka troche ta historia i chyba niezbyta ekscytująca, ale mam nadzieje, że optymistyczna
Dziulka, Mamaagusi, Mona śliczne zdjęcia! A ja w ramach pozytywnych historii (i korzystając z tego że synek śpi) chciałam napisać swoją, a właściwie moją i mojego męża
W tym roku minie nam 10 lat jak jesteśmy razem i prawie tyle samo ze sobą mieszkamy, ślub dopiero 1,5 roku temu i dość długie narzeczeństwo ale to tylko ze względów finansowych
Poznaliśmy się dzięki wspólnym znajomym, ja dopiero co skończyłam 18 lat, a mój M. jest ode mnie o 4 lata starszy. Właściwie teraz moge napisać że odrazu wiedzieliśmy że to już "na zawsze" no bo jak inaczej wytłumaczyć że nie rozstawaliśmy się na krok a nasza najdłuższa rozłąka jak do tej pory to nie więcej niż 24 godz.
Znajomi troszke sceptycznie do tego podchodzili bo świata poza sobą nie widzieliśmy, koleżanki mówiły mi że to tak nie zdrowo być ciągle razem i że przez to się szybko sobą znudzimy, a my nie umieliśmy inaczej. Ja byłam w klasie maturalnej więc miałam mało zajęć bo to glównie już przygotowania do matury były, to mój M. jeździł ze mną do szkoły, nawet jak się uczyłam to tylko przy nim inaczej bym się nie skupiła Przyjeżdżał do mnie w każdej wolnej chwili, ale szkoda nam było tego czasu co się marnuje na dojazdy i pewnego razu został, a ja mu zrobiłam miejsce w szafie na jego rzeczy Wiem że to dziwnie brzmi ale w rzeczywistości to była najbardziej naturalna rzecz na świecie No i tak sobie żyjemy razem, czasem przytłacza nas codzienność ale cały czas jesteśmy w sobie zakochani No i tyle, krótka troche ta historia i chyba niezbyta ekscytująca, ale mam nadzieje, że optymistyczna
reklama
makuc
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 28 Kwiecień 2010
- Postów
- 6 284
a ja przeczytać nie zdążyłam...
co do spędzania czasu razem to mam podobnie jak Ty Natolin. Jak mnie D. wkurzy to myślę tylko o tym, żeby sie ulotnił i na oczy nie pokazywał ew. sama wychodze/ zamykam sie w pokoju (a najczęściej w łazience hehe) i tam próbuję dojsc do jakiejś równowagi psychicznej.
co do spędzania czasu razem to mam podobnie jak Ty Natolin. Jak mnie D. wkurzy to myślę tylko o tym, żeby sie ulotnił i na oczy nie pokazywał ew. sama wychodze/ zamykam sie w pokoju (a najczęściej w łazience hehe) i tam próbuję dojsc do jakiejś równowagi psychicznej.
